DI/100000/43/114/2016 - Wysokość składki na ubezpieczenie wypadkowe.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku:

- uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku przedsiębiorcy (...) z siedzibą w (...) z dnia 25 stycznia 2016 r., złożonym w dniu 28 stycznia 2016 r. w zakresie ustalenia wysokości składki na ubezpieczenie wypadkowe;

- odmawia wydania interpretacji w opisanym wyżej wniosku w zakresie obowiązku wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego przez pracodawcę, zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Dnia 28 stycznia 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 25 stycznia 2016 r. złożony przez przedsiębiorcę (...) z siedzibą w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że z dniem (...) r. z siedzibą w (...) podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego spółki przewidując objęcie i pokrycie nowo powstałych udziałów przez dotychczasowego wspólnika (...) przy czym pokrycie (...) udziałów nastąpiło wkładem pieniężnym, a (...) udziałów wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w (...), obejmującej (...) oraz (...) stanowiące wyodrębnioną finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie całość wraz z pracownikami. W umowie spółki ustalono, że w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzą umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub inne umowy o podobnym charakterze zawierane z osobami fizycznymi wykonującymi odpowiednio prace, zlecenia lub dzieła na rzecz zorganizowanej części Przedsiębiorstwa (...) w (...) oraz zastrzeżono, że zobowiązania wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i organów podatkowych związane z wynagrodzeniem pracowników Przedsiębiorstwa (...) w (...) za miesiąc (...) w związku z przejęciem pracowników w trybie art. 23 (1) k.p. zostaną uregulowane przez spółkę (...) w (...). W wykonaniu uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego spółki w dniu (...) r. zawarto umowę przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pod którą podpisy zostały poświadczone przez notariusza w dniu (...) r.

Dalej przedsiębiorca dodaje, że na mocy art. 23 (1) kodeksu pracy przeniesieni zostali wszyscy pracownicy dotychczas zatrudnieni w (...). Nowy pracodawca tj. (...) stał się stroną w stosunkach pracy ze wszystkimi pracownikami oraz następcą prawnym wszystkich praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy. Dotychczasowy pracodawca tj. (...) do dnia: (...) r. zatrudniał (...) osób oraz wypełniał obowiązek dotyczący corocznego przesyłania dokumentu ZUS IWA, na podstawie którego liczona była indywidualna wysokość podstawy składki do ubezpieczenia wypadkowego. Jednocześnie zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

(...) był zobowiązany do wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego.

Wnioskodawca tj. (...) nie był zobowiązany do wysyłania dokumentu ZUS IWA ze względu na brak osób ubezpieczonych i zgłoszonych do ubezpieczenia wypadkowego oraz z tego samego powodu nie wypłacał zasiłków z ubezpieczenia społecznego.

W związku z powyższym spółka kieruje pytania:

We własnym stanowisku w sprawie przedsiębiorca wskazuje w zakresie:

Pytania 1) Według opinii wnioskodawcy, przejmujący pracodawca tj. (...) będzie miał prawo do zastosowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe dotychczasowego pracodawcy tj. (...)

Pytania 2) Według opinii wnioskodawcy, przejmujący pracodawca tj. (...) będzie miał obowiązek wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego, zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Zdaniem wnioskodawcy w obydwu przypadkach nastąpi przeniesienie na pracodawcę praw i obowiązków wynikających z przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...). Co za tym idzie wszelkie zobowiązania wynikające z umów o pracę takie jak: wypłata wynagrodzenia, uiszczenie składek do ZUS czy wydanie PIT-11 pracownikom będą ciążyły na nowym pracodawcy.

Przedsiębiorca wskazuje, że zgodnie z art. 55 (2) k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika, z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Dalej przedsiębiorca dodaje, że zmiana organizacyjno-prawna nie spowodowała u wnioskodawcy ani zmiany poziomu zatrudnienia osób ubezpieczonych, ani rodzaju pracy. Ponadto wnioskodawca nie jest nowo powstałym płatnikiem - spółka została wpisana do KRS: (...) r.

Wnioskodawca podkreśla, że obowiązek wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego przez (...) wynika z zastosowania art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Natomiast kontynuacja obniżonej stawki ubezpieczenia wypadkowego znajduje swoje uzasadnienie w art. 55 (1) i art. 55 (2) k.c. Przedsiębiorca wskazuje, że nie istnieje przepis negujący możliwość kontynuowania przez (...) stawki wypadkowej stosowanej dotychczas przez (...) z siedzibą w (...) w sytuacji wniesienia aportem jego zorganizowanej części do spółki kapitałowej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Jednocześnie zgodnie z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga, iż procedując nad wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu (np. w toku czynności kontrolnych) ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez wnioskodawcę, obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest, na gruncie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zobligowany jedynie do oceny przedstawionego przez przedsiębiorcę stanowiska - dokonanej przez przedsiębiorcę oceny przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne mających zastosowanie na tle zaistniałego stanu faktycznego tak, by umożliwić przedsiębiorcy prawidłowe wypełnianie spoczywających na nim obowiązków nałożonych w tym zakresie przez prawo.

Stanowisko przedstawione przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w zakresie ustalenia wysokości składki na ubezpieczenie wypadkowe uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1242 z późn. zm.) wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, jaką zobowiązany jest stosować płatnik składek ustala się na okres roku składkowego obejmującego okres od dnia 1 kwietnia danego roku do dnia 31 marca następnego roku. Wysokość tej stopy jest ustalana na zasadach określonych powołaną ustawą dla wszystkich podmiotów posiadających status płatnika składek na ubezpieczenie wypadkowe w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 27 ww. ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala się na rok składkowy. Stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych, któremu Zakład nie ustalił kategorii ryzyka z uwagi na brak obowiązku przekazywania informacji o danych do ustalenia nie wypadkowe - ZUS IWA, przez trzy kolejne, ostatnie lata kalendarzowe, wynosi tyle co stopa procentowa określona dla grupy działalności, do której należy (art. 33 ust. 1 w związku z art. 28 ust. 2). Jeżeli płatnik składek zgłaszany jest w Zakładzie w okresie od dnia 1 stycznia danego roku do dnia 31 marca następnego roku, liczbę ubezpieczonych ustala się w oparciu o liczbę ubezpieczonych podlegających zgłoszeniu do ubezpieczenia wypadkowego w miesiącu kalendarzowym, od którego płatnik składek został zgłoszony w Zakładzie (art. 28 ust. 4). Płatnik składek zgłoszony w Zakładzie w okresie od 1 stycznia danego roku do dnia 31 marca następnego roku należy do grupy działalności ustalonej dla jego rodzaju działalności według PKD ujętego w rejestrze REGON w dniu, od którego płatnik składek jest w Zakładzie zgłoszony (art. 29 ust. 2).

Grupy działalności oraz przypisaną im wysokość stopy procentowej składki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (Dz. U., Nr 200, poz. 1692 z późn. zm.). Przepisy ustawy stanowią, że stopa procentowa składki jest ustalana płatnikowi składek. Ww. ustawa nie zawiera przepisów szczególnych, które regulowałyby kwestię możliwości sukcesji uprawnienia do posługiwania się określoną wartością stopy procentowej składki, jaka obowiązywała innego płatnika.

Należy więc uznać, iż w przypadku wniesienia części przedsiębiorstwa aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, sukcesją uniwersalną praw i obowiązków przysługujących lub ciążących na podmiocie przejmowanym i podmiocie przejmującym nie może być objęty obowiązek stosowania danej wysokości stopy procentowej składki ustalonej indywidualnie dla poszczególnych (płatników), bowiem ryzyko ubezpieczeniowe w zakresie zaistnienia wypadku u podmiotu przejmującego będzie inne, niż u dotychczasowego przedsiębiorstwa przejmowanego, dlatego spółka przejmująca zobowiązana jest do odrębnego ustalenia obowiązującej ją stopy procentowej na zasadach ogólnych w granicach określonych w ustawie.

Trzeba także podkreślić, iż obowiązek posługiwania się w danym roku składkowym określoną wysokością stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe przez danego płatnika składek nie może być postrzegany jako zobowiązanie czy uprawnienie, które przechodziłoby na następcę prawnego, ponieważ obowiązek posługiwania się określoną wysokością stopy procentowej składki, ustaloną na zasadach wskazanych w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, wynika wprost z przepisów tej ustawy i nie jest to prawo, czy uprawnienie przysługujące danemu płatnikowi. Płatnik spełniający określone ustawą warunki jest zobowiązany do stosowania danej wysokości stopy procentowej składki. Zobowiązanie to wygasa wraz z ustaniem pełnienia funkcji płatnika albo z zakończeniem danego roku składkowego. Od nowego roku składkowego obowiązująca płatnika stopa procentowa składki jest ustalana na nowo. Wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe w świetle przepisów ww. ustawy uzależniona jest od takich czynników jak: rodzaj działalności danego płatnika, liczba zgłaszanych ubezpieczonych, a w przypadku płatników, którym stopę tą wylicza ZUS - także od wskaźnika korygującego, o którym mowa w art. 28 ust. 2 w związku z art. 31. Dopuszczenie zasady sukcesji wysokości stopy procentowej składki oznaczałoby, że płatnik składek stosowałby stopę procentową składki, której wysokość nie byłaby w żaden sposób powiązana z sytuacją faktyczną danego płatnika i nie miałaby ona uzasadnienia w przepisach ustawy określających sposób jej ustalenia dla danego płatnika składek.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych do należności z tytułu składek stosuje się odpowiednio art. 93c Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.). Definicja należności z tytułu składek zawarta jest w art. 24 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż należnościami są składki, odsetki za zwłoką koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkowa opłata. Tym samym ustawodawca w przywołanym przepisie odnosi się do określonych świadczeń pieniężnych należnych od danego podmiotu z tytułu pełnienia funkcji płatnika składek za ubezpieczonych, do uzyskania których uprawniony jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość stopy procentowej na ubezpieczenie wypadkowe, która ma bezpośredni wpływ na wysokość należności z tytułu składek, sama w sobie nie jest należnością z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, zatem nie może być postrzegana jako zobowiązanie czy uprawnienie, które przechodziłoby na następcę prawnego. Brak jest podstaw do zastosowania w tym miejscu jakiejkolwiek wykładni rozszerzającej.

Natomiast jednoznaczny sposób ujęcia przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie pisemnej interpretacji, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w przedmiocie obowiązku wypłaty przez pracodawcę zasiłków z ubezpieczenia społecznego, zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Rozstrzygnięcie tych kwestii nie wymaga bowiem zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

Zagadnienie przedstawione przez wnioskodawcę wiąże się jedynie z obowiązkiem wynikającym z ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 159), która swoim zakresem nie obejmuje spraw określonych w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Przedmiotem interpretacji mogą być tylko te sprawy, które odnoszą się bezpośrednio do zakresu i sposobu zastosowania wyłącznie tych przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek o charakterze publicznoprawnym, tym samym Zakład w powyższym zakresie obowiązany jest do odmowy wydania pisemnej interpretacji.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.