DI/100000/43/1126/2017 - Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku firmy (...) z dnia 20 września 2017 r., doręczonym dnia 25 września 2017 r. w przedmiocie dotyczącym wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty.

Dnia 25 września 2017 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez firmę (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż jest przedsiębiorcą wytwarzającym energię elektryczną. W jego zakładzie pracy obowiązywał zakładowy układ zbiorowy pracy (dalej jako "ZUZP"), który został wypowiedziany ze skutkiem na (...). Na mocy jego postanowień pracownicy byli uprawnieni m.in. do jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez nich prawa do emerytury lub renty (dalej jako "Odprawa"). Pracownicy nabywali to uprawnienie w wysokości uzależnionej od liczby lat pracy w zakładzie pracy Wnioskodawcy oraz w poprzednich innych zakładach pracy. Było to dodatkowe świadczenie względem ustawowej odprawy, której podstawą jest art. 92¹ k.p. Niniejszy wniosek jej nie obejmuje.

Wartość Odprawy stanowiła przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako "u.p.d.o.f.").

Po wypowiedzeniu dotychczasowego ZUZP warunki nabycia Odprawy stały się treścią indywidualnych stosunków pracy. Indywidualne stosunki pracy są wypowiadane w zakresie uprawnienia do Odprawy. Pracownicy zostaną więc pozbawieni tego uprawnienia.

Nowy Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników (...) zawarty (...), zarejestrowany (...), nie przewiduje świadczenia w postaci Odprawy.

Wnioskodawca i zakładowe organizacje związkowe uzgodniły jednak, że Wnioskodawca wypłaci z tytułu likwidacji tego świadczenia wynikającego obecnie z treści indywidualnych stosunków pracy jednorazową rekompensatę w wysokości stanowiącej ułamek Odprawy, którą nabyłby pracownik według zasad obowiązujących w starym ZUZP. Wielkość tego ułamka jest różna w zależności od roku, w którym pracownik nabyłby uprawnienie do Odprawy, tj. według przedstawionego schematu.

Wartość rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci Odprawy będzie stanowić przychód pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca zadał pytanie czy rekompensata z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty jest przychodem niestanowiącym podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy rekompensata z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w - związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty jest przychodem

niestanowiącym podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu Rozporządzenia.

Jak dalej wskazał Wnioskodawca zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Przychodami ze stosunku pracy, jak wynika z art. 12 ust. u.p.d.o.f. są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca wskazał, że do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie zalicza się przychodów określonych w Rozporządzeniu. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są odprawy pieniężne przysługujące w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Z kolei zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Jako ze wyłączenie z § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia nie różnicuje przyczyn rozwiązania stosunku pracy, obejmuje swym zakresem także odprawy pieniężne przyznawane w związku z przejściem na emeryturę lub rentę.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy Odprawa korzystała z dwóch ww. podstaw wyłączenia wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Co prawda jak podkreśla Wnioskodawca przepisy Rozporządzenia nie odnoszą się wprost do rekompensat przyznawanych z tytułu likwidacji ww. odpraw, ale zdaniem Wnioskodawcy § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 Rozporządzenia mają zastosowanie także do świadczenia tego rodzaju.

Wnioskodawca wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych kilkukrotnie wypowiadał się w swoich decyzjach w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe świadczeń, które nie zostały wymienione wprost w katalogu przychodów ze stosunku pracy zawartym § 2 ust. 1 Rozporządzenia. Organ rentowy opowiadał się za dopuszczalnością stosowania wyłączeń wymienionych w tym przepisie per analogiam do przychodów stanowiących ekwiwalent wypłacany pracownikom w związku z likwidacją świadczeń korzystających z wyłączenia z podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Przykładem w ocenie Wnioskodawcy tego stanowiska są interpretacje wydane przez organ rentowy w stosunku do rekompensat za likwidację uprawnienia do nagrody jubileuszowej (§ 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia), tj. w szczególności:

Jak podkreśla Wnioskodawca w uzasadnieniach ww. decyzji ZUS stwierdził, że przesłanką wyłączenia rekompensaty za likwidację uprawnienia do nagrody jubileuszowej z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest związek między wypłatą tej rekompensaty a likwidacją nagród jubileuszowych. Powyższe w ujęciu generalnym oznacza, że przychód w postaci rekompensaty za likwidację świadczeń wymienionych w § 2 ust. 1 Rozporządzenia był uznawany przez ZUS za niestanowiący podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu Rozporządzenia, jeżeli;

W okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę obie ww. przesłanki są zdaniem Wnioskodawcy spełnione. Rekompensata z tytułu likwidacji uprawnienia do Odprawy będzie wypłacana wyłącznie z powodu likwidacji tego świadczenia, a ponadto sama Odprawa korzysta z wyłączenia z podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 Rozporządzenia. Zdaniem Wnioskodawcy nie istnieją przy tym żadne argumenty natury prawnej, które przemawiałyby za różnicowaniem sytuacji prawnej rekompensat z tytułu likwidacji nagród jubileuszowych oraz rekompensat z tytułu likwidacji uprawnienia do Odprawy. Argumentacja ZUS przytoczona w decyzjach wymienionych powyżej winna zatem w ocenie Wnioskodawcy znaleźć pełne zastosowanie do sytuacji rekompensaty z tytułu likwidacji Odprawy.

Wnioskodawca podkreśla, że w innych sprawach Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznawał za nieprawidłowe stanowisko w przedmiocie możliwości uznania rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty za przychód niestanowiący podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu Rozporządzenia. W interpretacjach ZUS wskazywał, że wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne określonych kategorii przychodów zawartych w Rozporządzeniu stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego też przepisy te muszą być interpretowane ściśle. W związku z tym, że w katalogu wyłączeń, który ma charakter enumeratywny, nie zostały wymienione rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu likwidacji uprawnienia niestanowiącego podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, konieczne jest uwzględnienie tych rekompensat w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Takie stanowisko w ocenie Wnioskodawcy nie wydaje się słuszne z poniższych przyczyn.

Wnioskodawca wskazał, że błędne jest twierdzenie, że uznanie rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty za przychód niestanowiący podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu Rozporządzenia narusza zakaz wykładni rozszerzającej przepisów stanowiących normę szczególną (exceptiones non sunt extendendae). Taki przypadek zdaniem Wnioskodawcy wystąpiłby w sytuacji, gdyby chcieć wyłączyć z podstawy wymiaru rekompensaty niemające funkcjonalnego związku ze świadczeniami wymienionymi w katalogu z § 2 ust. 1 Rozporządzenia. Tymczasem w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy istnieje oczywisty zdaniem Wnioskodawcy związek między świadczeniem w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty a rekompensatą przyznawaną w zamian za likwidację tego świadczenia.

Wnioskodawca uważa, że stanowisko takie jest błędne również z tego powodu, że w sposób nieuprawniony i nieznajdujący żadnego oparcia w przepisach uznaje rekompensatę za likwidację nagrody jubileuszowej za wyłączoną z podstawy wymiaru, a nie uznaje rekompensaty z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty. W pierwszym przypadku organ rentowy nie dopatruje się wykładni rozszerzającej, a w drugim tak, mimo że oba te przypadki zawarte są w tej samej normie prawnej o charakterze wyjątku. Tymczasem natura prawna rekompensaty w obu tych przypadkach jest identyczna.

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, że uznanie rekompensaty za likwidację świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty za przychód niestanowiący podstawy wymiaru składek byłoby równoznaczne z wykładnią rozszerzającą przepisu szczególnego, w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy byłoby to w pełni dopuszczalne. Przedstawiciele doktryny prawa wskazują, że wykładnia rozszerzająca przepisu szczególnego jest dopuszczalna wobec normy przyznającej uprawnienia, np, w odniesieniu do przepisów podatkowych przyznających korzyść podatnikowi (por. L, Morawski, Wykładnia w orzecznictwie sądów, Toruń 2002, s. 266). Stanowisko to podziela także judykatura (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 12 listopada 2013 r., I SA/Bd 793/13). Wykładnia rozszerzająca normy szczególnej jest więc dopuszczalna w odniesieniu do podmiotów zobowiązanych do świadczeń publicznoprawnych (jakimi są również składki na ubezpieczenia społeczne), jeżeli pozwala na korzystniejsze traktowanie podmiotu zobowiązanego. Tym samym nawet gdyby uznać zdaniem Wnioskodawcy, że dochodzi do stosowania wykładni rozszerzającej § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 Rozporządzenia, to nie może to stanowić podstawy dla uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretację w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za nieprawidłowe.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie ze wskazaniami judykatury wydając interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym przedstawionym przez pytającego we wniosku. Pełną wiedzę o stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym organ czerpie wyłącznie z wniosku uprawnionego podmiotu nie posiadając kompetencji do jego weryfikowania w oparciu o posiadane informacje czy gromadzony materiał dowodowy. W toku tego postępowania organ nie pełni roli kontrolnej, nie dokonuje oceny zachowania lub zaniechania przedsiębiorcy pod kątem jego prawidłowości. Celem interpretacji jest umożliwienie przedsiębiorcy uzyskania informacji w przedmiocie obowiązków wiążących się z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne i uchronienie w ten sposób takiego przedsiębiorcy przed ryzykiem błędnego zastosowania przez niego danego przepisu.

Jednoznacznie ujęty zakres przedmiotowy wniosków o wydanie, pisemnej interpretacji uniemożliwia Zakładowi dokonanie kwalifikacji prawnej określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy. Dlatego też. Zakład poprzestaje na oświadczeniu przedsiębiorcy odnośnie tego, iż świadczenie, o którym stanowi wniosek będą stanowiło przychód pracownika ze stosunku pracy traktując takie oświadczenie jako element opisu zdarzenia przyszłego wniosku.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W myśl zaś art. 18 ust. l ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.). Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią natomiast przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 2236 z późn. zm.), gdzie w § 2 ust. 1 pkt 2 z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są te przychody stanowiące odprawy pieniężne przysługujące w związku z przejściem na emeryturę lub rentę.

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 pkt 3 ww. Rozporządzenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią przychody uzyskane przez pracownika w zw. z wypłatą odpraw, odszkodowań, rekompensat wypłacanych z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Należy mieć jednak na uwadze, iż wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, określonych kategorii przychodów zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód, dlatego też przepisy te muszą być interpretowane ściśle.

Istotnym jest również to, że ustawodawca w wyżej cytowanym rozporządzeniu szczegółowo różnicuje przychody, które podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jeżeli więc racjonalny ustawodawca określił szczegółowo katalog zróżnicowanych świadczeń, które podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, to dlatego, że świadczenia te mają odmienny od siebie charakter i przyznawane są w odmiennych okolicznościach. O wyłączeniu określonego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie stosownego przepisu ww. rozporządzenia decyduję więc charakter tego świadczenia.

W przeciwnym wypadku dochodziłoby do sytuacji, gdzie dowolne świadczenie podlegałoby wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na podstawie dowolnego przepisu.

Przywołany przepis § 2 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia znajduje zastosowanie w przypadku, gdy wypłata kwoty odprawy emerytalnej jest związana w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem ustania stosunku pracy, a jedyną przyczyną wypłaty przez pracodawcę takiego świadczenia winno być ustanie zatrudnienia w skutek przejścia na emeryturę lub rentę. Oznacza to, iż tego typu świadczenia nie mogą być wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach niż pozostających w ścisłym związku z ustaniem stosunku pracy z uwagi na faktyczne przejście na emeryturę lub rentę.

Natomiast przepis § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia znajduje zastosowanie w przypadku odpraw, odszkodowań, rekompensat wypłacanych z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Przepis ten ma więc zastosowanie do tych świadczeń, których cechą jest to, że przyznawane są wyłącznie w związku z rozwiązaniem stosunku pracy tj. mają bezpośredni związek z ustaniem stosunku pracy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedsiębiorca ma zamiar wypłacić rekompensatę z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty.

W istocie rzeczy zakres przedmiotowy wniosku dotyczy zgoła odmiennego świadczenia, niż świadczeń określonych w § 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ww. rozporządzenia, a które to przepisy zdaniem wnioskodawcy powinny mieć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Skoro sam wnioskodawca ustalił, że świadczenie, o którym stanowi wniosek będzie stanowiło rekompensatę za likwidację świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty, to nie można wyłączyć tego świadczenia z podstawy wymiaru składek aa ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie dowolnego przepisu ww. rozporządzenia. Świadczenie takie przyznawane jest bowiem w innych okolicznościach, niż świadczenia przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ww. rozporządzenia.

Ze zwolnienia w opłacaniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie można zatem skorzystać w sytuacji, gdy przyznano pracownikowi świadczenie zamienne, jakim w rzeczonym przypadku jest ww. rekompensata, gdyż ww. rozporządzenie takiego świadczenia nie przewiduje.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż bez znaczenia prawnego w kontekście zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, jest okoliczność, iż same odprawy emerytalne, korzystają zgadnie z par. 2 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na te ubezpieczenia. Nie do zaakceptowania jest takie rozumienie przepisów ww. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społeczne, które prowadziłoby do wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne rekompensaty wypłaconej w zamian za każdą modyfikację świadczeń, które w myśl przepisów powyższego rozporządzenia korzystały ze zwolnienia z opłacania składek na te ubezpieczenia. W sytuacji gdy dochodzi do likwidacji zasad wypłaty odpraw emerytalnych, rekompensata z tego tytułu nie jest wypłacana w związku z ustaniem zatrudnienia z powodu przejścia na emeryturę lub rentę.

Zgodnie z powyższymi stanowisko przedsiębiorcy, iż rekompensata z tytułu likwidacji świadczenia w postaci jednorazowej odprawy pieniężnej w razie rozwiązania stosunku pracy w związku z nabyciem przez pracowników prawa do emerytury lub renty, o której stanowi wniosek podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uznać należy za nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.