DI/100000/43/1088/2019 - Brak możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, odszkodowania wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy ugody sądowej.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.), w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) z siedzibą w (...) z dnia 15 listopada 2019 r., złożonym w dniu 20 listopada 2019 r. w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, odszkodowania wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy ugody sądowej.

Dnia 20 listopada 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez przedsiębiorcę (...) z siedzibą w (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem z dna 6 grudnia 2019 r., doręczonym w dniu 9 grudnia 2019 r. oraz pismem z dnia 27 grudnia 2019 r., doręczonym w dniu 2 stycznia 2020 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że jest pozwanym w sporze pracowniczym toczącym się przed polskim sądem powszechnym.

Powód (pracownik) był pierwotnie zatrudniony w (...), w (...) (dalej jako (...) od dnia 1 kwietnia 2008 r. do dnia 31 lipca 2008 r. na stanowisku Kierownika Działu ds. Handlowych w pełnym wymiarze czasu pracy za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości zł brutto na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, a następnie od dnia 1 sierpnia 2008 r. na stanowisku Dyrektora Biura Handlowego w pełnym wymiarze czasu pracy za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości zł brutto, na podstawie umowy o pracę z dnia 14 lipca 2008 r. zawartej na czas nieokreślony.

Pracownik pozwał pierwotnie (...) a następnie złożył wniosek o wezwanie do udziału w sprawie (...)

Wywodził następstwo prawne w związku ze swoim roszczeniem, pierwotnie skierowanym przeciwko (...)

W wyroku z dnia 20 maja 2019 r. Sąd Rejonowy ustalił następstwo prawne (...) w związku z roszczeniem pracownika (Powoda), pierwotnie (...) skierowanym przeciwko (...)

Pracownik ma i miał miejsce zamieszkania w Polsce. Wykonywał pracę w Polsce. Pracownik odwołał się od złożonego dnia 6 kwietnia 2009 r. oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 maja 2009 r., żądając przywrócenia do pracy na dotychczasowym stanowisku jako pracownik szczególnie chroniony (korzystał z ochrony związkowej).

Wnioskodawca dodaje, że z tytułu okresu pozostawania bez pracy, po ewentualnym przywróceniu, Powodowi należałoby się wynagrodzenie za cały czas pozostawienia bez pracy. Postępowanie sądowe dotyczące powyższego odwołania toczy się do dnia dzisiejszego z udziałem Spółki. Jest na etapie postępowania apelacyjnego. W dniu 20 maja 2019 r. Sąd Rejonowy wyrokiem przywrócił Powoda (...) do pracy, zasądził wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy tj. od 1 maja 2009 r. w wysokości (...) zł brutto pod warunkiem podjęcia przez powoda pracy oraz zasądził od na rzecz Powoda kwotę (...) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wnioskodawca zaznacza, że strony chcą przed prawomocnym rozstrzygnięciem sprawy zawrzeć ugodę sądową. Przede wszystkim Powód (pracownik) chce uniknąć niepewności związanej z rozstrzygnięciem, a Pozwany - ewentualnego przedłużania się procesu i narastania roszczenia. Założenia ugody są następujące:

1. Pozwany zapłaci Powodowi (pracownikowi) kwotę (...) zł pomniejszoną o należną zaliczkę na podatek dochodowy wskazaną w lit. c) poniżej, w związku z wypowiedzeniem Powodowi pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa, na którą to kwotę składają się:

dochodowy.

2. Strony zgodnie oświadczają, iż stosunek pracy ustał z dniem 31 maja 2009 r.

3. Pracownik oświadcza, że w wyniku zawarcia niniejszej ugody nie będzie mu przysługiwać roszczenie o przywrócenie do pracy u Pozwanego (...)

Strony powzięły wątpliwość, czy kwota wskazana w pkt 1 lit. c powyżej (...zł), należna lub wypłacona pracownikowi, stanowić będzie podstawę wymiaru składek ubezpieczeniowych w myśl Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem, kwota wskazana w pkt 1 lit. c powyżej," ...zł), należna lub wypłacona pracownikowi, nie stanowi podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych w myśl § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Zgodnie z powołanym przepisem:

1. Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: 3) odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Hipoteza tego przepisu obejmuje również analizowany przypadek (zostanie wypłacone odszkodowanie). Wypłacona kwota nie będzie stanowić wynagrodzenia (które stanowiłoby podstawę wymiaru składek ubezpieczeniowych), ponieważ "wynagrodzenie" jest i może być wypłacane za okres pozostawania bez pracy wyłącznie w wypadku, gdy pracownik jest po bezprawnym rozwiązaniu umowy o pracę przywracany do pracy.

Zgodnie z art. 47 kp:

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie ze czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące - nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39 albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem - ojcem wychowującym dziecko lub pracownikiem - innym członkiem najbliższej rodziny, o którym mowa w art. 175¹ pkt 3 w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego, albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Z ww. przepisu wprost zatem wynika, że świadczenie w postaci "wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy" przysługuje wyłącznie wówczas, gdy pracownik podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy. Wskutek zawieranej przez strony ugody pracownik nie zostanie przywrócony do pracy ani tym bardziej nie podejmie pracy w wyniku przywrócenia do niej.

Pośrednio powyższy wniosek wypływa również z art. 45 k.p. (niedotyczącego bezpośrednio analizowanej sytuacji lecz dostarczającego wskazówek systemowych):

Artykuł 45:

§ 1. W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. § 2. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

§ 3 Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba ze uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Z ww. przepisów wynika, że sam fakt nieprzywrócenia pracownika do pracy w wyroku, w razie naruszającego przepisy wypowiedzenia umowy o pracę, powoduje ten skutek, że należne pracownikowi świadczenie to odszkodowanie (a nie wynagrodzenie). Wynagrodzenie przysługuje zatem - i jest to argument natury systemowej - wyłącznie w razie przywrócenia do pracy.

Wnioskodawca dodaje, że stosunek pracy ustał z dniem 31 maja 2009 r. i do tego dnia Powód otrzymywał wszelkie świadczenia z tytułu pracy. Bezpośrednim i jedynym źródłem odszkodowania w kwocie (...) zł jest nie stosunek pracy, lecz bezprawne wypowiedzenie, skutkujące rozwiązaniem stosunku pracy. Gdyby więc stosunek pracy nie zakończył się w opisany sposób. Powód nie otrzymałby takiego samego świadczenia w kwocie (...) zł, a w konsekwencji należy uznać, że wskazana kwota nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie (vide: pismo ZUS z dnia 24 lutego 2019 r., DI/100000/43/14/2014; pismo ZUS z dnia 8 lutego 2019 r., WPI/200000/43/64/2019; pismo ZUS z dnia 11 maja 2016 r., WPI/200000/43/446/2016; pismo ZUS z dnia 14 lutego 2014 r., WPI/200000/43/88/2014; pismo ZUS 22 kwietnia 2016 r., WPI/200000/43/360/2016).

Wypłacana kwota (...) nie będzie zatem z powyższych względów wynagrodzeniem, lecz innym świadczeniem, o charakterze odszkodowawczym wynikającym z rozwiązania stosunku pracy na skutek bezprawnego wypowiedzenia umowy.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 6 grudnia 2019 r., doręczonym w dniu 9 grudnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że pełnomocnictwo dla (...) zostało wysłane przez Wnioskodawcę bez wezwania w dniu 27 listopada 2019 r., w ramach autokorekty wniosku o wydanie interpretacji. Ponadto Wnioskodawca uzupełnił wniosek w opisie zdarzenia przyszłego wskazując, że (Powód) ma otrzymać od

Wnioskodawcy na podstawie ugody sądowej świadczenie pieniężne w wysokości (...) zł w związku z wypowiedzeniem Powodowi pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa, na którą to kwotę składają się:

Pracownik nie zostanie przywrócony do pracy, w związku z czym nie będzie mu przysługiwać wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, lecz innego rodzaju świadczenie. Świadczenie to zrekompensuje mu ujemne skutki związane z wypowiedzeniem Powodowi umowy o pracą z naruszeniem przepisów prawa i spowoduje, że Powód będzie w stanie w drodze ugody pogodzić się z tym, że nie zostanie przywrócony do pracy i nie otrzyma wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Powód od upływu okresu wypowiedzenia nie jest pracownikiem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca odnośnie własnego stanowiska w sprawie wskazał, że odszkodowanie, o którym mowa w pkt 1 lit. c w kwocie zł, w ocenie Wnioskodawcy nie jest przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy Powód nie jest pracownikiem w rozumieniu art: 12 ust. 4 tejże ustawy, tym samym nie może więc osiągnąć przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby natomiast było przychodem w rozumieniu tej ustawy, podlegałoby wyłączeniu na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Natomiast uzupełniając wniosek pismem z dnia 27 grudnia 2019 r., doręczonym w dniu 2 stycznia 20120 r. Wnioskodawca wskazał, że odszkodowanie w kwocie (...) zł stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Wnioskodawca dodaje, że niezależnie od powyższego w jego ocenie Zakład Ubezpieczeń Społecznych powinien samodzielnie określić czy odszkodowanie w kwocie. zł stanowi przychód pracownika ze stosunku

pracy, ponieważ ocena czy dany przychód pracownika ze stosunku pracy jest kwestą prawną, a nie faktyczną. Ustawa - Prawo przedsiębiorców nie wskazuje, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, wyłącznie w obszarze przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że odszkodowanie w kwocie (...) zł stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, jednak jest to z natury rzeczy wskazanie wynikające wyłącznie z rozumienia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zajad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. Z przepisu tego wynika wymóg kompleksowości opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego dokonanego przez wnioskodawcę - Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może bowiem w trybie wydawania interpretacji indywidualnej prowadzić postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Jednoznaczny sposób ujęcia w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w sprawach dotyczących m.in. rozstrzygnięcia czy dany składnik wynagrodzenia stanowi przychód ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 34 ust. 17 ustawy - Prawo przedsiębiorców, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.). Dlatego też. Zakład wydając interpretację w danej sprawie poprzestaje na oświadczeniu Wnioskodawcy, iż świadczenia, o których stanowi wniosek stanowią bądź nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne odszkodowania wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy ugody sądowej, uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z Dz. U. z 2017 r., poz. 1949}, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynika, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią przychody uzyskane przez pracownika w zw. z wypłatą odpraw, odszkodowań, rekompensat z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Powyższe wyłączenie określonych należności, jako niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zostało skonstruowane w sposób ogólny, bez wskazywania konkretnych przepisów prawa pracy, przyznających określone prawo do takich świadczeń. Jedynie przykładowo wymieniono, że chodzi o odprawy, odszkodowania i rekompensaty z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu wypowiedzenia, czy wreszcie niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. W związku z powyższym przyjmuje się, że katalog świadczeń wyłączonych z podstawy wymiaru składek zawartych w komentowanym przepisie ma charakter otwarty, a powyższe wyłączenie nie dotyczy tylko odpraw czy odszkodowań przysługujących na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących, ale również wynikających z porozumień negocjowanych ze związkami zawodowymi na poziomie zakładu pracy lub indywidualnych porozumień zawieranych ze zwalnianymi pracownikami w ramach obowiązującej zasady swobody umów, która to zasada w prawie pracy oznacza dopuszczalność regulowania w umowie wszystkich innych spraw, jeśli nie pogarsza to sytuacji pracownika w porównaniu z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

Zatem, wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odszkodowania znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do tych świadczeń mających swe źródło w ustawach szczególnych, w tym ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (w sytuacjach przewidzianych przez umowę o pracę lub w późniejszych porozumieniach między pracodawcą a konkretnym pracownikiem) lub w sytuacjach kiedy doszło do wygaśnięcia umowy o pracę.

Przywołany przepis § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wypłata np. odprawy, odszkodowania, rekompensaty - pozostaje w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy.

Jedyną przyczyną wypłaty przez pracodawcę takiego świadczenia winno być ustanie zatrudnienia. Oznacza to, iż tego typu świadczenia nie mogą b/ć wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach niż pozostających w ścisłym związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku oraz pismach stanowiących odpowiedź na wezwania Zakładu wskazał, że pracownik nie zostanie przywrócony do pracy w związku z czym nie będzie mu przysługiwać wynagrodzenie za czas pozostawiania bez pracy. Świadczenie to zrekompensuje mu ujemne skutki związane z wypowiedzeniem Powodowi umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa i spowoduje, że Powód będzie w stanie w drodze ugody pogodzić się z tym, że nie zostanie przywrócony do pracy i nie otrzyma wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Wnioskodawca w związku z powyższym ma zamiar wypłacić byłemu pracownikowi na podstawie ugody sądowej odszkodowanie w kwocie (...) zł.

W tym miejscu należy podkreślić, iż zakres przedmiotowy wniosku dotyczy zgoła odmiennego świadczenia, niż świadczenia określonego w § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, a który zdaniem wnioskodawcy winien mieć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Odszkodowanie, o którym traktuje wniosek zostanie wypłacone jedynie przy okoliczności związanej z rezygnacją przez byłego pracownika z prawa do przywrócenia do pracy oraz wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, o których orzekł w sprawie sąd pierwszej instancji. Świadczenie takie nie ma więc bezpośredniego związku z ustaniem stosunku pracy - przyznawane jest bowiem w innych okolicznościach, niż świadczenie przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

Ze zwolnienia w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne nie można zatem skorzystać w sytuacji, gdy przyznano pracownikowi na podstawie ugody sądowej odszkodowanie w zamian za rezygnację przez byłego pracownika z prawa do przywrócenia do pracy, oraz wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, gdyż ww. rozporządzenie takiego świadczenia nie przewiduje. *

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.