DI/100000/43/1014/2016 - Brak możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości świadczeń w naturze w postaci bezpłatnych noclegów i dojazdów udostępnianych pracownikom oddelegowanym do pracy poza siedzibę pracodawcy na terenie Polski jak i za granicą.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t j, Dz. U. ¹. 2016, poz. 963), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) z dnia 5 września 2016 r., doręczonym w dniu 16 września 2016 r. uzupełnionym dnia 26 października 2016 r. dotyczące wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości świadczeń w naturze w postaci bezpłatnych noclegów i dojazdów udostępnianych pracownikom oddelegowanym do pracy poza siedzibę pracodawcy na terenie Polski jak i za granicą.

Dnia 16 września 2016 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku, wpłynął wniosek z dnia 5 września 2016 r. złożony przez (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2016 r. doręczonym dnia 26 października 2016 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz za granicą. Siedziba Spółki znajduje się w (...). Spółka posiada także swoje oddziały za granicą. Głównym przedmiotem jej działalności jest świadczenie usług w zakresie usług geofizycznych na potrzeby poszukiwali konwencjonalnych i niekonwencjonalnych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, wód geotermalnych, a także lokalizacji i monitoringu podziemnych zbiorników.

Pracownicy Spółki, świadczący pracę na projektach realizowanych na terenie Polski, jak i za granicą, wykonują pracę w formie oddelegowania, tj. czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy dokonanej za zgodą pracownika. Ta forma oddelegowania nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, wobec tego Spółka nie wypłaca pracownikom diet i innych należności przysługujących pracownikom zgodnie z Kodeksem Pracy w przypadku podróży służbowych. Oddelegowanie do pracy poza stale miejsce jej wykonywania - poza siedzibę pracodawcy, a jednocześnie poza miejsce zamieszkania pracowników - odbywa się w oparciu o stosowne aneksy do umów o pracę, czasowo zmieniające miejsce wykonywania pracy. Oddelegowanie to następuje w celu realizowania obowiązków pracowniczych na rzecz Spółki, a związanych z wykonywanymi przez Spółkę projektami, zlokalizowanymi poza siedzibą pracodawcy i poza miejscem zamieszkania oddelegowanych pracowników.

W czasie świadczenia ww. usług (tj. oddelegowania na czas realizacji poszczególnych projektów) Spółka udostępnia oddelegowanym pracownikom bezpłatne miejsca noclegowe oraz pokrywa koszty dojazdu. Udostępnienie to wynika z konieczności zapewnienia możliwości wykonywania przez pracowników swych obowiązków służbowych i leży w interesie pracodawcy, ponieważ przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy.

Spółka jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne, uwzględnia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wartość otrzymanych przez pracowników omawianych świadczeń.

W chwili obecnej Spółka po zapoznaniu się z najnowszą linią orzeczniczą w przedmiocie, którego dotyczy też niniejszy wniosek - rozważa zmianę dotychczasowego sposobu postępowania w przedmiocie wartości finansowanych przez nią ww. noclegów i kosztów dojazdu do pracy w ten sposób, że nie będzie wartości tych świadczeń ujmować w podstawie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy wartość kosztów dojazdu do pracy finansowanych przez Spółkę i udostępnianych bezpłatnie - w czasie oddelegowania - pracownikom noclegów, z których będą oni korzystać w związku z koniecznością świadczenia pracy w ramach tego oddelegowania (niebędącego podróżą służbową) przy poszczególnych projektach, poza siedzibą Spółki i poza miejscem swego zamieszkania, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rezultacie czy w opisanej sytuacji Spółka ma obowiązek uwzględniać te świadczenia we wskazanej powyżej podstawie wymiaru składek.

W ocenie Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Spółkę i udostępnianych bezpłatnie - w czasie oddelegowania - pracownikom noclegów i przejazdów, z których będą oni korzystać w związku z koniecznością świadczenia pracy w ramach tego oddelegowania na poszczególnych projektach, poza siedzibą Spółki i poza miejscem swego zamieszkania, nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, o której mowa w art. 18 ustawy z dn. 13.10.1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 z późn. zm.) i w rezultacie w opisanej sytuacji Spółka nie ma obowiązku uwzględniania tych świadczeń we wskazanej powyżej podstawie wymiaru składek. Stanowisko to Spółka uzasadnia następująco.

W myśl art. 18 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej "u.s.u.s") oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalam a podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (dalej "rozporządzenie"), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "u.p.d.o.f."). Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych, świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W ocenie Wnioskodawcy z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż co do zasady podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez tę osobę z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy (por. pkt 3.2.5 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., K 7/13, www.trybunal.gov.pl) oraz interpretacji Izby Skarbowej w (...) - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku miejsc noclegowych, udostępnianych w czasie oddelegowania, skorzystanie z tych świadczeń warunkuje możliwość wywiązania się przez tych pracowników z obowiązków służbowych. Nie bez znaczenia dla powyższej oceny pozostaje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 08.07.2014, w którym Trybunał uznał, że za przychód pracownika mogą być uznane tylko takie świadczenia, które zostały spełnione za jego zgodą i w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który byłby zmuszony ponieść, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi. Jak dalej wskazał Trybunał, kryterium wyróżnienia nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód pracownika musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realną korzyść majątkową. W konsekwencji, zdaniem Trybunału, przeprowadzona analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 11 art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które;

- zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich dobrowolnie),

- zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

- korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.

Jak podkreśla Wnioskodawca zagadnieniem wymagającym oceny w niniejszej sprawie jest kwestia, czy finansowane świadczenia w postaci oferowanych przez Spółkę noclegów oraz pokrycie kosztów przejazdu jest spełniane w interesie pracownika a nie w interesie pracodawcy i przynosi mu realną korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który byłby zmuszony ponieść.

Wnioskodawca podkreśla, iż uznając, iż powyższy wyrok interpretacyjny TK określa prokonstytucyjną wykładnię wymienionych w nim przepisów i dokonując takiej właśnie wykładni w kontekście nakreślonego w niniejszym wniosku zdarzenia należy przyjąć, że jakkolwiek skorzystanie ze świadczenia w postaci noclegu, czy przejazdu do miejsca pracy i z powrotem zapewnionego przez pracodawcę następuje za zgodą pracownika, niemniej świadczenie to nie jest spełnione w jego interesie, ale w interesie pracodawcy oraz nie przynosi pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Udostępnienie miejsc noclegowych leży wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie pracowników, którzy swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają w zupełnie innym miejscu i w inny sposób oraz którzy, gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o prace, nie mieliby powodu do ponoszenia kosztu takich noclegów. Mając to na względzie należy stwierdzić, że świadczenie w postaci zapewnienia oddelegowanym pracownikom bezpłatnych noclegów jest spełniane w interesie pracodawcy a nie pracownika, a tym samym me prowadzi do uzyskania przez pracownika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego (por, także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19.09,.2014 r., sygn. II FSK 2281/12 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Wnioskodawca wskazał, iż w interpretacji indywidualnej (nr (...)) z dnia 24.05.2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w (...) stwierdził, że wynikające z wykonywania czynności służbowych sfinansowanie przez pracodawcę noclegów oraz przejazdu do miejsca pracy i z powrotem związanych z wykonywaniem pracy przez pracowników, nie generuje po ich stronie przychodu. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie pracodawcy, a co za tym idzie pracownicy nie otrzymują od Pracodawcy jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Wnioskodawca wskazał również, iż w decyzji z dnia 19.04.2016 nr WPI/200000/43/3 94/2016 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zajął stanowisko, że wartość noclegów udostępnianych przez pracodawcę nieodpłatnie oddelegowanym pracownikom jako niestanowiącą przychodu z tytułu stosunku pracy, nie stanowi również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, ponieważ stosownie do przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Konkludując Wnioskodawca wskazał, iż biorąc powyższe pod uwagę w tym uzasadnienie wyroku Trybunały Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. oraz rozstrzygnięcia organów podatkowych, sądów administracyjnych i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, należy uznać iż ponoszone przez Spółkę świadczenie w postaci zapewnienia pracownikom noclegu w okresie oddelegowania oraz wartość zwracanych pracownikom kosztów przejazdów do miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie generują przychodu ze stosunku pracy, a tym samym wartość tych świadczeń nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika.

W piśmie z dnia 18 października 2016 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku przedsiębiorca wskazał, iż we wniosku z dnia 5 września 2016 r. Spółka zadała pytanie czy wartość kosztów dojazdu do pracy oraz finansowanych przez Spółkę i udostępnianych bezpłatnie - w czasie oddelegowania - pracownikom noclegów z których będą oni korzystać w związku z koniecznością świadczenia pracy w ramach tego oddelegowania (niebędącego podróżą służbową) przy poszczególnych projektach, poza siedzibą spółki i poza miejscem swego zamieszkania, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rezultacie czy w opisanej sytuacji Spółka ma obowiązek uwzględniać te świadczenia we wskazanej powyżej podstawie wymiaru składek.

W ocenie spółki, świadczenia takie nie mogą zostać uznane za przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to Spółka uzasadnia w ten sposób, iż w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2104 r. oraz orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać należy, że wynikające z konieczności wykonywania czynności służbowych sfinansowanie przez Pracodawcę noclegów oraz zwrot kosztów przejazdu, związanych z wykonywaniem pracy przez pracowników, nie generuje po ich stronie przychodu. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie pracodawcy, a co za tym idzie pracownicy nie otrzymują od Pracodawcy jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Wnioskodawca podkreśla, iż w związku z tym, że kwalifikacja podatkowa świadczeń, o których mowa we wniosku nie budzi jego wątpliwości, intencją wnioskodawcy nie jest dokonanie przez Zakład kwalifikacji podatkowej świadczeń, Spółka jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji w temacie: czy wartość finansowanych przez pracodawcę bezpłatnych miejsc noclegowych oraz kosztów dojazdów do pracy w czasie oddelegowania, nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej, lub państwowe; jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiejkolwiek obowiązku ubezpieczeniowego, Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga, iż procedując nad wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fałd, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu (np. w toku czynności kontrolnych) ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez wnioskodawcę, obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Jednoznacznie ujęty zakres przedmiotów; wniosków o wydanie pisemnej interpretacji uniemożliwia Zakładowi dokonanie kwalifikacji prawnej określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy. Dlatego też, Zakład poprzestaje na oświadczeniu przedsiębiorcy odnośnie tego, iż świadczenia, o których stanowi wniosek nie będą stanowiły przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element stanu faktycznego.

Stanowisko przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, uznać należy za prawidłowe.

Składki na ubezpieczenia społeczne odprowadza się po ustaleniu takiego obowiązku, w sytuacji istnienia tytułu podlegania tym ubezpieczeniom - od podstawy wymiaru składek.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 z późn. zm.), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. Zgodnie zaś z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Przychodami na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są w myśl jej art, 4 pkt 9 przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu; zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.

Dla rozstrzygnięcia, czy dane świadczenie stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w konsekwencji czy powstaje obowiązek opłacania składek m.in. na te ubezpieczenia, decydujące znaczenie ma, czy dla celów podatkowych zostanie on zakwalifikowany jako przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Rzeczony przychód w sytuacji opisanej we wniosku nie został przez wnioskodawcę zakwalifikowany jako przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w związku z czym stanowisko wnioskodawcy wskazujące, że świadczenia o których mowa we wniosku nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uznać należy za prawidłowe.

Pamiętać należy, co wyżej zostało wskazane, iż zgodnie z treścią art, 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie, nie znajdzie również zastosowanie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 z późn. zm.), w zakresie wyłączeń w nich przewidzianych w § 2 ust. 1.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art, 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art, 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...) Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.