DF-Fn-III.310.2.2012 - Stawka podatku od nieruchomości dla części budynku w której jest zlokalizowana apteka.

Prezydent Miasta Łodzi działając na podstawie przepisu art. 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości

uznać, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od nieruchomości. Przedmiotem interpretacji jest art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b), d i e ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca niezależnie od świadczenia usług medycznych prowadzi aptekę. Apteka nie jest wyodrębnionym organizacyjnie podmiotem, działalność apteki formalnie wynika ze statutu wnioskodawcy i stanowi rozszerzenie jej działalności jako odpłatna działalność statutowa. Wnioskodawca traktuje tą działalność jako źródło uzupełnienia finansowania swojej działalności podstawowej. Osiągany dochód służy wyłącznie realizacji zadań mieszczących się w obszarze zadań publicznych, opisanych w statucie wnioskodawcy. W aptece pracę świadczą pracownicy zatrudnieni przez wnioskodawcę. Apteka nie daje możliwości swobodnego generowania zysku z działalności - na koniec roku obrachunkowego dokonuje się łączenia ksiąg rachunkowych i sporządza jedno sprawozdanie finansowe.

W związku z powyższym zadano pytanie dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Czy usługi apteki są usługami w zakresie świadczeń zdrowotnych, do których zastosowanie znajduje stawka podatku określona w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b), d czy też e ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych?

Stanowisko podatnika

Wnioskodawca w związku z przedstawionym stanem faktycznym wyraża swoje wątpliwości, jak należy traktować usługi świadczone przez aptekę. W związku z faktem, że apteka nie jest wyodrębnionym organizacyjnie podmiotem oraz z uwagi na fakt niemożliwości swobodnego generowania zysku, który w całości przeznaczany jest na działalność statutową, nie można jednoznacznie stwierdzić, jakie przepisy znajdują zastosowanie i wobec tego zastosowanie winny znajdować przepisy korzystniejsze dla podatnika.

Prezydent Miasta Łodzi uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy.

Z dniem 1 lipca 2011 r. w związku z uchwaleniem ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654) dokonano kolejnej zmiany ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Akt ten jednocześnie uchylił obowiązującą dotychczas ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej. Z obecnego brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że preferencyjną stawką podatku od nieruchomości objęte są budynki lub ich części związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajęte przez podmioty udzielające tych świadczeń. W stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r. nie ma wątpliwości co do tego, na podstawie jakiego aktu prawnego należy interpretować pojęcie świadczenia zdrowotnego, gdyż ustawodawca podatkowy odsyła bezpośrednio w tym zakresie do ustawy o działalności leczniczej. W art. 2 tej ustawy zawarty jest "słowniczek pojęć". Wśród zawartych w nim definicji znajduje się termin "świadczenie zdrowotne". Zwrot ten obejmuje działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. W kontekście przytoczonej definicji świadczenia zdrowotnego należy stwierdzić, że cechą charakterystyczną świadczeń zdrowotnych jest to, że są one działaniami o charakterze medycznym, wynikającymi z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Generalnie z niższej stawki podatku od nieruchomości mogą korzystać budynki lub ich części, w których udzielane są świadczenia zdrowotne przez osoby wykonujące zawód medyczny.

Wymagania dotyczące aptek określa ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, apteka jest placówką ochrony zdrowia publicznego, w której osoby uprawnione świadczą w szczególności usługi farmaceutyczne, o których mowa w ust. 2.

Ust. 2 stanowi, że nazwa apteka zastrzeżona jest wyłącznie dla miejsca świadczenia usług farmaceutycznych obejmujących:

Z opisanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że apteka działająca na terenie budynku jest apteką ogólnodostępną, przeznaczoną do zaopatrywania ludności w produkty lecznicze, leki apteczne, leki recepturowe, wyroby medyczne i inne artykuły, o których mowa w art. 86 ust. 8 ustawa z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.) oraz wykonywania czynności określonych w art. 86 ust. 1 i 2 tej ustawy. Wobec powyższego część budynku zajętą przez aptekę należy opodatkować stawką podatku określoną w art. 5 ust. 2 pkt b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Na niniejszą interpretację stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Urząd Miasta Łodzi, Departament Finansów Publicznych, Wydział Finansowy, ul. Sienkiewicza 5, 90-113 Łódź.