DD9.8222.2.29.2016.JQP

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Rozwoju i Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 sierpnia 2014 r. Nr ILPB2/415-576/14-2/TR, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z częściowym zniesieniem współwłasności nieruchomości (gospodarstwa rolnego) składającej się z niezabudowanych działek po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) wydał w dniu 5 sierpnia 2014 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty uzyskanej w związku z częściowym zniesieniem współwłasności. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 28 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym I/4 części, na prawach wspólności majątkowej nieruchomości (gospodarstwa rolnego), składającej się z niezabudowanych działek: nr 6 o powierzchni 0,6198 ha, nr 4 o powierzchni 1,2534 ha, nr 3/1 o powierzchni 0,4162 ha, nr 3/2 o powierzchni 0,5924 ha, nr 3/3 o powierzchni 0,4380 ha, nr 3/4 o powierzchni 0,6197 ha, nr 3/5 o powierzchni 0,5760 ha, nr 3/6 o powierzchni 0,0866 ha, o łącznej powierzchni 4,6021 ha położonej we W., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Na mocy umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 10 kwietnia 2014 r. przed notariuszem, Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na odpłatne częściowe zniesienie współwłasności na rzecz małżonków M.P. i T.P., którzy na mocy umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. są współwłaścicielami w udziale wynoszącym 2/4 części nieruchomości na prawach wspólności ustawowej. Na podstawie umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności, małżonkowie nabyli do majątku wspólnego wyłączne prawo własności działek: nr 6, 4 i 3/3 o łącznej powierzchni 2,3112 ha. Wartość przysługującego małżonkom udziału 2/4 części nieruchomości wynosi 7.363.360,00 zł, jednak wartość nabytej przez małżonków działek nr 6, 4 i 3/3 wynosi 7.395.840,00 zł. W związku z czym wartość umowy w części przekraczającej wartość udziału wynosi 32.480,00 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali z tytułu odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności kwotę 16.240,00 zł.

Wskazać należy, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej (od 1 marca 2014 r. działalność zawieszona)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni podlega obowiązkowi podatkowemu na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350), od otrzymanej kwoty 16.240,00 zł z tytułu odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie podlega ona obowiązkowi podatkowemu w myśl ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powyższej ustawy, za źródło przychodu uznawane jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udział nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Na podstawie powyższego przepisu, została sformułowana generalna zasada, zgodnie, z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne zbycie oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Zgodnie z art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie "zbycie" odnosi się do wszelkich przypadków przeniesienia własności i ma zastosowanie do czynności prawnych, które skutkują przeniesieniem praw własności do całości lub części udziału. W powyższym stanie faktycznym, w którym dokonano odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności zostało dokonane po upływie 5 lat od chwili ustanowienia tego prawa, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydając z upoważnienia Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 5 sierpnia 2014 r. Nr ILPB2/415-576/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Rozwoju i Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - zwanej dalej Kodeksem cywilnym, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Stosownie do art. 195 własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Jak wskazuje się w doktrynie (...) podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej. (...) Zasadniczo dokonanie podziału rzeczy wspólnej powinno nastąpić stosownie do wielkości udziałów we współwłasności. Zatem wydzielone części rzeczy powinny swoją wartością odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów. Możliwe są jednak odstępstwa dyktowane praktyczną koniecznością lub szczególnymi potrzebami współwłaścicieli. Wówczas, jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne (art. 212 § 1 zd. 2 k.c.). W przypadku umownego zniesienia współwłasności o zastosowaniu dopłat oraz ich wysokości rozstrzygają współwłaściciele (Gniewek Edward, Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz do art. 211, źródło: Lex). Zniesienie współwłasności może polegać również na tym, że rzecz zostanie przyznana na własność jednemu ze współwłaścicieli bądź też kilku z nich, jeżeli ci współwłaściciele wyrażą na takie niepełne zniesienie zgodę (...) Przyznanie rzeczy wspólnej jednemu bądź kilku współwłaścicielom powoduje, że pozostali współwłaściciele otrzymują spłaty stanowiące równowartość ich udziału we współwłasności (komentarz do art. 212 Kodeksu cywilnego pod red. Andrzeja Kidyby. Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe, wyd. II, Lex 2012).

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - zwana dalej "ustawą", źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 5 czerwca 1990 r. jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/4 części, na prawach wspólności majątkowej nieruchomości (gospodarstwa rolnego) składającej się z niezabudowanych działek. Na mocy umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 10 kwietnia 2014 r., Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na odpłatne częściowe zniesienie współwłasności na rzecz małżonków, którzy są współwłaścicielami w udziale wynoszącym 2/4 części nieruchomości na prawach wspólności ustawowej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdza się, że odpłatne częściowe zniesienie współwłasności nieruchomości (gospodarstwa rolnego) składającej się z niezabudowanych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy.

W związku z powyższym, stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Rozwoju i Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Rozwoju i Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Rozwoju i Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Rozwoju i Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Rozwoju i Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.