DD9.8220.2.69.2015.SEW

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r. Nr IBPBI/1/415-296/13/AP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 czerwca 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie ujętej w ewidencji środków trwałych. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 12 marca 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

W 1994 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zakupili (na prawach wspólności ustawowej) z majątku dorobkowego małżonków nieruchomość gruntową (początkowo prawo wieczystego użytkowania gruntu, przekształcone później przez małżonków w prawo własności), częściowo zabudowaną. Na zakupionym gruncie wybudowali budynek biurowy, w którym zamieszkali oraz wyremontowali i rozbudowali istniejące budynki. Wszystkie inwestycje finansowane były z majątku prywatnego małżonków. Od 1996 r. ww. nieruchomość zabudowana (poza budynkiem biurowym) była wykorzystywana na cele prywatne, a także w prowadzonej przez małżonków działalności gospodarczej. Budynek biurowy nie jest i nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, tylko na cele prywatne. Nieruchomość zabudowana nigdy nie była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej - ani gruntu, ani budynków nigdy nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych i ich nie amortyzowano. W połowie 2013 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 27 maja 2013 r., wskazano, iż:

* małżonek Wnioskodawczyni prowadził indywidualną działalność gospodarczą od 1 lutego 1982 r. do 31 grudnia 1995 r. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (biuro rachunkowe) od 1 kwietnia 1990 r. do nadal. W dniu 1 stycznia 1996 r. zawiązano spółkę cywilną, której wspólnikami byli początkowo Wnioskodawczyni jej mąż oraz córka. Z dniem 31 grudnia 2001 r. córka wystąpiła ze spółki i od 1 stycznia 2002 r. wspólnikami jest Wnioskodawczyni i Jej mąż, posiadają oni po 50% udziałów w tej spółce. Dochody z działalności gospodarczej obu małżonków opodatkowane są "podatkiem liniowym",

* na podstawie aktu notarialnego z dnia 23 września 1994 r. Wnioskodawczyni i Jej małżonek nabyli prawo wieczystego użytkowania gruntu, w ramach wspólności ustawowej (działkę o powierzchni 4359 m²) oraz 2 budynki magazynowe,

* obydwa budynki po zakupie zostały zmodernizowane i przystosowane do używania. Wydatki na remonty i modernizację były prywatnymi wydatkami małżonków i nie stanowiły w żadnej części kosztów działalności gospodarczej. Magazyn (nazwany umownie nr 1) został poddany kapitalnemu remontowi (naprawa dachu, tynkowanie ścian, nowa posadzka, nowe okno i dodatkowe drzwi). Natomiast do drugiego zakupionego magazynu (nazwanego umownie nr 2) została dobudowana wiata. Magazyn ten został również częściowo ocieplony, naprawiony dach i założone rynny. Z prywatnego majątku kilka lat później wybudowali nowy magazyn (nr 3). Te wydatki również w żadnej części nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ani do środków trwałych w budowie.

* w 1999 r. małżonkowie przekształcili prawo wieczystego użytkowania gruntów w prawo własności. Opłaty z tym związane (pokrywane z prywatnego majątku) zostały przez urząd miasta rozłożone na 10 rat i w całości spłacone w obowiązującym terminie,

* obydwa zakupione magazyny były po wyremontowaniu używane na cele prywatne (jako garaż, magazyn na narzędzia ogrodowe i inne prywatne potrzeby) oraz na cele działalności gospodarczej. W ramach działalności gospodarczej:

* magazyn nr 1 przeznaczony był na cele magazynowe, w latach późniejszych również do obróbki metali,

* magazyn nr 2 przeznaczony był do obróbki metali i częściowo jako magazyn narzędzi,

* magazyn nr 3 początkowo przeznaczony był do przechowywania materiałów, a w okresie późniejszym również na cele usługowo-produkcyjne.

* na przestrzeni kilkunastu lat wykorzystywania poszczególnych budynków na cele działalności gospodarczej zmieniał się również stosunek używania tych obiektów na cele prywatne i na cele działalności gospodarczej,

* do kosztów działalności gospodarczej zaliczano tylko koszty bieżących remontów obiektów, których konieczność przeprowadzenia była wynikiem ich normalnej eksploatacji w ramach działalności gospodarczej. Nieruchomości te nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i nigdy nie było zamiarem właścicieli traktowanie ich jako majątku spółki. Podatek od nieruchomości płacony jest również z prywatnego majątku małżonków,

* przedmiotem planowanej sprzedaży jest cała nieruchomość, tj. prawo własności gruntu, trzy magazyny oraz budynek mieszkalny (sprzedaż tego budynku, jako nigdy nie używanego w działalności gospodarczej nie jest przedmiotem zapytania).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości, która była wykorzystywana również w działalności gospodarczej (czyli całej nieruchomości poza budynkiem biurowym), która nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz od której nie dokonywano żadnych odpisów amortyzacyjnych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i może podlegać opodatkowaniu tylko na zasadach określonych dla przychodów ze sprzedaży nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponieważ upłynął już ponad pięcioletni okres od zakupu i wybudowania budynków, to zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie w ogóle podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej:

* używanej w prowadzonej przez małżonków pozarolniczej działalności gospodarczej,

* ale nie wprowadzonej do ewidencji środków trwałych,

* nabytej lub wybudowanej do 2001 r.,

* i sprzedanej w 2013 r.

nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyroki:

* NSA z dnia 8 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1151/10,

* NSA z dnia 8 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1545/10,

* NSA z dnia 1 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2290/10,

* WSA w Kielcach z dnia 5 września 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 390/12,

* WSA ze Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1114/12.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 czerwca 2013 r. Nr IBPBI/1/415-296/13/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) przychód ze sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych, a więc w przedmiotowej sprawie trzech budynków magazynowych oraz gruntu na którym budynki te się znajdują, wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. (...) przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14 która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro zabudowana nieruchomość (budynek biurowy, magazyny), wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy.

Zatem odpłatne zbycie tych składników majątku po upływie, pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.