DD9.8220.2.5.2015.BRT

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2014 r. Nr IPTPB1/415-63/14-4/k.c., wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r., uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanej w pozarolniczej działalności gospodarczej niewprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 7 maja 2014 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej. Interpretacja wydana została na wniosek Pana... z dnia 3 stycznia 2014 r., uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2014 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w styczniu 1993 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką (ze środków własnych) aktem notarialnym, na zasadzie własnościowego prawa do lokalu użytkowego, zakupili lokal użytkowy.

Od marca 1993 r. małżeństwo prowadzi w tym lokalu działalność gospodarczą #61485; handel artykułami spożywczymi.

W lutym 2008 r. w trakcie prowadzonej działalności, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami #61485; własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało przekształcone aktem notarialnym w odrębną własność lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie.

Lokal ten znajduje się w wielorodzinnym bloku mieszkalnym. Przedmiotowy lokal nigdy nie był kosztem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, jak również nie był on amortyzowany, gdyż jest on prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.

Ze względu na swój podeszły wiek i zły stan zdrowia, Wnioskodawca zamierza zrezygnować z prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym chciałaby swój prywatny majątek sprzedać.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 marca 2014 r. Wnioskodawca dodał, że osiągane przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym (PIT #61485; 5L). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych. Działalność gospodarczą sklasyfikowaną według PKD - 47.11.Z, 47.25.Z (handel art. spożywczymi, wyrobami tytoniowymi oraz napojami alkoholowymi i bezalkoholowymi) Wnioskodawca prowadzi od. października 1997 r.

Wnioskodawca zasygnalizował również, że w chwili składania uzupełnienia wniosku Jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej i przebywa na emeryturze. Jednakże, działalność gospodarczą prowadziła od marca 1993 r. do...września 1997 r., po czym działalność ta została przepisana na Wnioskodawcę, gdyż On jako rencista (według obowiązujących wówczas przepisów) nie musiał płacić pełnej składki ZUS. Przedmiotowa działalność prowadzona jest do chwili złożenia uzupełnienia wniosku.

Wnioskodawca wskazał następnie, że przedmiotowy lokal użytkowy stanowi współwłasność obojga małżonków. Ponadto, lokal nabyty został na mocy aktu notarialnego jako lokal użytkowy (pow. 36,60 m², usytuowany na parterze 10 #61485; piętrowego bloku mieszkalnego).

Wnioskodawca dodał również, że własnościowe prawo do lokalu użytkowego (przekształcone następnie w odrębną własność lokalu użytkowego) zostało zakupione przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę ze środków własnych, jako lokata kapitału.

Wnioskodawca nadmienił również, że wraz z małżonką planowali wynająć przedmiotowy lokal ze względu na jego koszt utrzymania (m.in. czynsz, energia). Jednak w związku z brakiem chętnych, sami postanowili poprowadzić w nim działalność gospodarczą (handel art. spożywczymi).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy dochód ze sprzedaży tego lokalu będzie zwolniony z płacenia podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych (pomimo prowadzonej w nim działalności gospodarczej) na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy powyższy przepis stanowi wprost, że profity ze sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej, gdy nieruchomość ta stanowi koszt tejże działalności oraz jeżeli została zaksięgowana w księdze przychodów i rozchodów po stronie kosztów lub nieruchomość ta została wpisana do ewidencji środków trwałych. W opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie miała miejsca powyższa sytuacja, gdyż powyższy lokal stanowił majątek prywatny i został zakupiony 20 lat temu.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 7 maja 2014 r. Nr IPTPB1/415-63/14-4/k.c., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że " (...) sprzedaż - wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych - własnościowego lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie, spełnia warunki pozwalające uznać uzyskane w jej wyniku przychody, za osiągnięte ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (...)."

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy."

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14 która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lokal użytkowy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, to nie ma podstaw do zaliczenia przychodu uzyskanego z jego sprzedaży, do źródła przychodu pozarolnicza działalność gospodarcza wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż przedmiotowego lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia lokalu użytkowego (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nastąpiło w styczniu 1993 r.) upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jego odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.<

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.