DD9/033/117/SEW/2011/PK-1268

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2010 r. Nr ITPB1/415-515/10/AK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, opłaty za prowadzenie rachunku bankowego w ramach którego Wnioskodawczyni otrzymuje pakiet darmowych ubezpieczeń, jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 sierpnia 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego. Interpretacja wydana została na wniosek Pani I. P. z dnia 4 maja 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy dla tejże działalności. Wybranym rachunkiem jest T. prowadzony przez G.... SA. Jest to rachunek z darmowym pakietem ubezpieczeń, w cenie jest prowadzenie konta (NW w przypadku awarii sprzętu RTV/AGD oraz ubezpieczenie inwestycyjne w celu zabezpieczenia przyszłości - Bank finansuje składkę klientowi).

W związku z powyższym zadano pytanie: Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej bankową opłatę za prowadzenie konta bankowego T. dla tej działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane z założeniem i utrzymywaniem rachunku bankowego stanowią tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów. Oznacza to, że takie koszty nie są związane bezpośrednio z konkretnym przychodem, jednak ich poniesienie niezbędne jest do prawidłowego funkcjonowania firmy.

Wnioskodawca powołuje się przy tym na treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisie art. 23 ww. ustawy.

Ponadto w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, według którego dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy również odnieść się do art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, w którym ustawodawca nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 sierpnia 2010 r. Nr ITPB1/415-515/10/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe, wskazując m. inn., że (...) koszty związane z prowadzeniem rachunku bankowego, określonego jako "firmowy" tj. utrzymywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Kwestie dotyczące możliwości zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych reguluje przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszty uzyskania przychodów winien:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się w katalogu enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy, wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów,

* być prawidłowo udokumentowany.

Uregulowania prawne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wykazu wydatków przesądzających o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem kosztami podatkowymi są racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Oznacza to, że kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego opłaty stricte związane z prowadzeniem rachunku bankowego i jego obsługą dla potrzeb pozarolniczej działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu z tej działalności w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obowiązek bowiem prowadzenia takiego rachunku wynika z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, iż dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

Jednakże we wniosku wskazano, że wraz z rachunkiem Wnioskodawczyni otrzyma również pakiet darmowych ubezpieczeń. Ponoszone przez Wnioskodawczynię opłaty za prowadzenie rachunku bankowego pokrywają koszty ubezpieczeń. Wraz z rachunkiem Wnioskodawczyni otrzymuje pakiet darmowych ubezpieczeń i nie jest zobligowany do uiszczenia dodatkowych opłat za ubezpieczenia.

Wynika z tego jednoznacznie, że opłata za prowadzenie rachunku bankowego nie dotyczy samej obsługi konta związanego z dokonywanymi operacjami gospodarczymi, lecz również obsługi innych produktów bankowych dostępnych w ofercie banku.

Opłaty te - jako główna oferta banku - umieszczone zostały pod szyldem opłat za prowadzenie rachunku służącego do rozliczeń pieniężnych związanych z działalnością gospodarczą. Opłaty za prowadzenie rachunku bankowego T., są de facto składką ubezpieczeniową (zwrotem składek opłacanych przez bank). Są one zatem ukrytą odpłatnością za pakiet "darmowych" ubezpieczeń osobistych, nie są związane bezpośrednio z prowadzeniem rachunku.

Bank umowę prowadzenia rachunku powiązał z umowami prowadzenia innych usług finansowych. Określił przy tym jedną opłatę, jako należną z tytułu prowadzenia rachunku bankowego.

Brak wyodrębnienia opłat za poszczególne produkty bankowe (w tym opłat związanych stricte z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego) powoduje, że jedna (łączna) opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego potwierdzonego przez organ upoważniony, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.