DD6/8213/97/MDA/08/252

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 4 grudnia 2007 r., Nr IP-PB3-423-155/07-5/AJ, uznającą za nieprawidłowe stanowisko Zrzeszenia Międzynarodowych Przewoźników w Polsce przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług - w ten sposób, iż uznaje za koszty uzyskania przychodów naliczony podatek od towarów i usług w związku z wydatkami na reprezentację.

Wniosek Zrzeszenia z dnia 31 sierpnia 2007 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług w związku z wydatkami na reprezentację wykluczonymi z kosztów podatkowych. Kwestia dotyczyła wydatków z tytułu zorganizowania jubileuszu 50-lecia Zrzeszenia na kwotę około 1,5 mln zł. Według stanowiska Wnioskodawcy podatek od towarów i usług w związku z wydatkami na organizację tego jubileuszu można zaliczyć do kosztów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał dniu 4 grudnia 2007 r. interpretację indywidualną, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej; Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów nie można uznać za prawidłowe stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, iż podatnik nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na reprezentację niezaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów. Przy tej interpretacji zastosowano przepisy art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (definicja kosztu podatkowego), art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. (wykluczenie z kosztów podatkowych wydatków na reprezentację), w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług m.in. gdy wydatki na nabycie towarów i usług nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym).

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej wprawdzie z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) u.p.d.o.p. nie wynika wprost, iż prawo kwalifikacji podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów jest związane z możliwością zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych, trudno jednak przyjąć, iż wolą ustawodawcy jest uznanie, iż podatek od towarów i usług będzie kosztem podatkowym, gdy wydatki na nabycie towarów i usług nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Minister Finansów nie znajduje w tej sytuacji uzasadnienia do zastosowania wykładni celowościowej (wola ustawodawcy), jeżeli istnieją przepisy regulujące wprost zaliczenie podatku od towarów i usług do kosztów podatkowych. Z brzmienia przepisów wynika bowiem, iż koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.), ale naliczony podatek od towarów i usług jest kosztem podatkowym, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, niezależnie od charakteru wydatków, których dotyczy ten podatek (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) u.p.d.o.p.). Stanowisko takie prezentowane było w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów niemających charakteru interpretacji ogólnej, o której mowa w przepisach Ordynacji podatkowej (vide: DD6-8213-30/ORK/08/112).

Stanowisko wnioskodawcy, iż można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od towarów i usług w związku wydatkami na reprezentację niestanowiącymi kosztów podatkowych, było zatem prawidłowe.

Pogląd o prymacie wykładni gramatycznej prezentuje również judykatura. Jak uznał bowiem m.in. Sąd Najwyższy "W procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, tzn. gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest co najmniej dwojakie rozumienie tekstu prawnego." (wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004 r., sygn. akt V KK 337/03).

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 grudnia 2007 r., sygn. IP-PB3-423-155/07-5/AJ jest zatem nieprawidłowa. Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).