DD6.054.4.2017 - Stanowisko MRiF w sprawie limitów płatności gotówkowych.

Odpowiadając na interpelację nr 9278 Pana posła Bartosza Jóźwiaka w sprawie możliwości stosowania przepisu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej do transakcji dokonywanych z przedsiębiorcą niedziałającym w Polsce, uprzejmie wyjaśniam co następuje.

Wskazany przez Pana posła przepis wprowadza obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, jeżeli stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł. Adresatem takiego obowiązku są przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wykonujący działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Jak wynika z art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Nie ulega wątpliwości, że powyższe warunki spełnia osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą, określana mianem "przedsiębiorcy zagranicznego" (art. 5 pkt 3 tej ustawy). W związku z tym, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dotyczy transakcji, których stroną jest "inny przedsiębiorca" należy uznać, że w zakresie tego pojęcia mieszczą się również przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą za granicą.

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem Pana Posła, zgodnie z którym ustawa o swobodzie działalności gospodarczej "definiuje jedynie pojęcie oraz status przedsiębiorców działających w Polsce". Wprawdzie ustawa nie nakłada obowiązków na przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą poza terytorium RP, nie oznacza to jednak, że pojęcie przedsiębiorcy w rozumieniu omawianej ustawy ogranicza się wyłącznie do przedsiębiorców wykonujących działalność w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, zasadnym jest, aby dokonywanie płatności przez przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą na terytorium RP z przedsiębiorcą zagranicznym odbywało się w oparciu o przepis art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Jednocześnie przepis ten nie uchybia obowiązkom wynikającym z dokonywania rozliczeń w kraju związanych z obrotem dewizowym, o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy - Prawo dewizowe.