DD4/PB6/033-0444-SM6-2892/06/WP - Obowiązek płatnika dotyczący obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy

Pytanie podatnika

Czy Spółka X jest zobowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów pracownika osiągniętych w Niemczech na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2006 r. w zakresie ustalenia obowiązków Spółki jako płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce od dochodów pracownika Spółki oddelegowanego do pracy w Niemczech.

Uzasadnienie

W dniu 2 marca 2006 r. wpłynął do Ministra Finansów wniosek Spółki X Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie postanowień umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku, Spółka zatrudnia pracownika na podstawie umowy o pracę. Miejscem zamieszkania pracownika jest Polska. Na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z niemieckim przedsiębiorstwem X GmbH, polska Spółka będzie wykonywała na rzecz X GmbH usługi w Niemczech. W celu wykonania tych usług, ww. pracownik polskiej Spółki będzie oddelegowany do pracy w Niemczech na okres jednego roku tj. od dnia 1 lutego 2006 r. do dnia 31 stycznia 2007 r. Przez cały okres oddelegowania, wynagrodzenie pracownika będzie wypłacane przez polską Spółkę. Zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług pomiędzy polską Spółką a X GmbH wszelkie koszty związane z delegowaniem pracownika polskiej Spółki w celu realizacji tej umowy będą obciążały X GmbH. Koszty te, obejmujące koszty wynagrodzenia, zakwaterowania, podróży, ubezpieczeń społecznych, stanowią podstawę kalkulacji ceny za usługi wykonywane przez Spółkę X (na koszty te narzucana jest marża). W okresie delegowania pracownika stosowany będzie regulamin pracy X GmbH, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz regulacje obowiązujące w X GmbH w zakresie czasu pracy i dni wolnych od pracy. Także w zakresie urlopu, w stosunku do pracownika oddelegowanego, zastosowanie znajdą regulacje X GmbH, a kwestie terminu urlopu uzgadniane będą przez pracownika z przedstawicielem X GmbH.

W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym, Spółka X zwraca się z pytaniem, czy jest zobowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów pracownika osiągniętych w Niemczech na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem Spółki, rzeczywistym pracodawcą pracownika w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jest X GmbH, ponieważ to niemiecka spółka ponosi odpowiedzialność za wyniki i ryzyka związane z pracą pracownika, instruuje pracownika, wydaje mu narzędzia i materiał do pracy, a ponadto praca wykonywana jest w biurze X GmbH, a koszty wynagrodzenia wraz z pochodnymi w całości stanowią podstawę wyliczania wynagrodzenia za usługę świadczoną przez Spółkę X na rzecz X GmbH. Zatem od początku zatrudnienia pracownika w Niemczech jego dochody będą podlegały opodatkowaniu w Niemczech na zasadach wynikających z art. 15 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy i będą zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. W związku z tym, dochód pracownika osiągnięty w Niemczech, w przedstawionym stanie faktycznym na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a) polsko-niemieckiej umowy, będzie od początku jego uzyskiwania zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce, natomiast podatnik uwzględni ten dochód przy ustalaniu stawki podatku w oparciu o przepisy art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W efekcie Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów pracownika osiągniętych w Niemczech.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Minister Finansów zauważa, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ustęp 2 niniejszego artykułu stanowi, iż bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

- odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i

- wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

- wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Stosownie do art. 24 ust. 2 lit. a) polsko-niemieckiej umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

- do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,

- ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,

- ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny Minister Finansów zauważa, że:

Spółka słusznie podniosła we wniosku, że rzeczywistym pracodawcą pracownika, w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, jest X GmbH, ponieważ to niemiecka spółka ponosi odpowiedzialność za wyniki i ryzyka związane z pracą pracownika, instruuje pracownika, wydaje mu narzędzia i materiał do pracy, a ponadto praca wykonywana jest w biurze X GmbH, a koszty wynagrodzenia wraz z pochodnymi w całości stanowią podstawę wyliczania wynagrodzenia za usługę świadczoną przez Spółkę X na rzecz X GmbH. Zatem do przedmiotowego stanu faktycznego nie znajdą zastosowania przepisy art. 15 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy z uwagi na niespełnienie warunku przewidzianego w pkt b) tego ustępu.

Od początku zatrudnienia pracownika w Niemczech jego dochody będą podlegały opodatkowaniu w Niemczech na zasadach wynikających z art. 15 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy. W związku z tym, dochód pracownika osiągnięty w Niemczech jest, na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a) polsko-niemieckiej umowy, od początku jego uzyskiwania zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce, natomiast pracownik uwzględni ten dochód przy ustalaniu stawki podatku w oparciu o przepisy art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W efekcie Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów pracownika osiągniętych w Niemczech.

Biorąc powyższe pod uwagę, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.