DD4-033-0607/ZKK/07/1061 - Opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Danii.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368),

Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny.

Od 2006 r. Podatnik, mający miejsce zamieszkania w Polsce, prowadzi firmę budowlaną w Polsce. Dochody uzyskiwane z tej firmy są opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Podatnik obecnie jest w trakcie załatwiania formalności urzędowych dotyczących założenia w Danii spółki budowlanej z obywatelem duńskim na podstawie umowy partnerskiej, którą to formę prawną można porównać do spółki cywilnej w Polsce.

Firmy: polską i duńską Podatnik zamierza prowadzić równolegle. Podatnik stwierdza, iż w Danii planuje przebywać 7-8 miesięcy w roku. Usługi świadczone na terytorium Danii będą usługami ściśle związanymi z budownictwem: budowa domów, mieszkań, rozbudowa, przeróbki, remonty. Usługi będą świadczone według zapotrzebowania dla ludności, głównie na terenie Kopenhagi.

Podatnik podaje, iż jego obecna żona mieszka w Polsce. W Polsce Podatnik wraz z żoną posiada dom jednorodzinny oraz samochód osobowy.

Zdaniem Podatnika, dochody uzyskiwane w Danii powinny być opodatkowane tylko w Danii.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 polsko-duńskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

W myśl art. 7 ust. 2, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Powyższe zapisy potwierdzają powszechnie przyjętą w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zasadę, zgodnie z którą przedsiębiorstwo jednego państwa nie może być opodatkowane w drugim państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim państwie działalność za pośrednictwem położonego tam zakładu. Zgodnie z tą zasadą przyjmuje się, że dopóki przedsiębiorstwo jednego państwa nie założy w drugim państwie zakładu, nie można uważać, iż to przedsiębiorstwo bierze udział w życiu gospodarczym tego drugiego państwa w takim stopniu, aby można było je poddać ustawodawstwu podatkowemu tego państwa.

Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem ustalenie, czy działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Danii wykonywana jest w formie zakładu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, iż plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż do czasu, w którym nie zostanie spełniony warunek określony w art. 5 ust. 3 ww. konwencji, Podatnik nie będzie posiadał zakładu położnego w Danii.

Oznacza to, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. konwencji, dochód Podatnika będzie w tym okresie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w państwie jego rezydencji, czyli w Polsce. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Podatnika podlega w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.). Oznacza to, iż na Podatniku spoczywać będzie obowiązek opodatkowania przychodu osiągniętego w Danii łącznie z przychodami uzyskanymi na terytorium Polski, na zasadach określonych w tej ustawie.

Jednocześnie, po upływie 12 miesięcy prowadzenia działalności na terytorium Danii, należy uznać, iż zgodnie z art. 5 ust. 3 konwencji, Podatnik posiadać będzie zakład położony w tym państwie. W związku z tym, stosownie do art. 7 ust. 1 konwencji, dochód, który może być przypisany temu zakładowi, uzyskany od początku prowadzenia działalności w tym państwie, podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Danii jak i w państwie miejsca zamieszkania Podatnika, czyli w Polsce. Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 22 lit. a) (i) konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (metodę odliczenia proporcjonalnego).

Mając powyższe na uwadze, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.