DD4-033-06/IDy/07/11 - Obowiązek podatkowy w Polsce w 2005 r., w związku z dochodami uzyskiwanymi z tytułu pracy wykonywanej dla przedsiębiorstwa z siedzibą w Szwecji.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 5 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r., Nr 13, poz. 51) oraz umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku dotyczącym obowiązku podatkowego w Polsce w 2005 r., w związku z dochodami uzyskiwanymi z tytułu pracy wykonywanej dla przedsiębiorstwa z siedzibą w Szwecji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatniczka od stycznia do czerwca 2005 r. uzyskiwała dochód z tytułu pracy wykonywanej dla szwedzkiej firmy na terytorium Szwecji, Niemiec (ok. 10 dni) i Polski (ok. 165 dni). W lipcu 2005 r. Podatniczka przeprowadziła się wraz z całą rodziną do Szwecji, z zamiarem stałego pobytu.

Od lipca 2005 r. Podatniczka wykonywała powierzoną jej pracę, dla tego samego pracodawcy, na terytorium Szwecji

Na terytorium Polski Podatniczka jest współwłaścicielką mieszkania.

Zgodnie z oświadczeniem Podatniczki ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcza posiada ona w Szwecji.

Jednocześnie szwedzkie organy podatkowe traktują Podatniczkę, jako swojego rezydenta.

Podatniczka zapytuje, czy dochód uzyskany przez nią w 2005 r. z tytułu pracy wykonywanej dla szwedzkiego pracodawcy podlega w Polsce opodatkowaniu.

Zdaniem Podatniczki, nie ciąży na niej obowiązek rozliczenia się w Polsce za rok 2005, od dochodu uzyskanego z tytułu pracy wykonywanej dla szwedzkiej firmy.

Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy te zgodnie z art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy wyrażenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, nie włączając jednak osób, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł w nim położonych, albo z majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W obowiązujących w 2005 roku przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatniczka od dnia wyjazdu z Polski podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie do dnia wyjazdu z Polski Podatniczka była polskim rezydentem, zatem podlegała w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1975 r. pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Według art. 15 ust. 2 ww. umowy wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże według art. 15 ust. 2 ww. umowy wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż do lipca 2005 r. Podatniczka wykonywała powierzoną jej przez szwedzkie przedsiębiorstwo pracę na terytorium Szwecji, Polski oraz Niemiec.

W stosunku do dochodu uzyskanego przez Podatniczkę z tytułu pracy wykonywanej do lipca 2005 r. na terytorium Szwecji zastosowanie będzie miał art. 15 ust. 1 polsko-szwedzkiej umowy z 1975 r., gdyż nie zostały łącznie spełnione wszystkie kryteria przewidziane w art. 15 ust. 2 ww. umowy (wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę, który posiada na terytorium Szwecji siedzibę). Zatem ww. dochód będzie opodatkowany zarówno w Polsce, jak i Szwecji z zastosowaniem przewidzianej w umowie metody unikania podwójnego opodatkowania (metoda palnego zaliczenia).

Ww. przepis znajduje także zastosowanie w stosunku do dochodów osiągniętych przez Podatniczkę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski dla szwedzkiego pracodawcy, gdyż na podstawie powyższego artykułu wynagrodzenie, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

W stosunku do dochodu uzyskanego przez Podatniczkę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec zastosowanie będzie miał art. 15 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy, gdyż zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki zawarte w tym ustępie (pobyt nieprzekraczający 183 dni oraz wynagrodzenie wypłacane przez szwedzkie przedsiębiorstwo). Zatem dochód ten podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy, tylko w Polsce.

Reasumując, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.