DD4/033-01540/JG/06/589 - Opodatkowanie dochodów pracowników we Francji.

Pytanie podatnika

W jaki sposób należy opodatkować dochód pracowników oddelegowanych do pracy we Francji po przekroczeniu przez nich okresu 183 dni pobytu w tym państwie?

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5),

Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe w części dotyczącej zasad opodatkowania dochodów pracowników we Francji oraz za prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka świadczy usługi montażowe na terytorium Francji na rzecz kontrahentów francuskich. Usługi realizowane są poprzez oddelegowanych do tego państwa pracowników Spółki. Pracownicy przebywają na terytorium Francji tymczasowo, przy czym łączny okres ich pobytu we Francji przekroczy 183 dni w 2006 r. Spółka nie posiada zakładu na terytorium Francji w rozumieniu art. 5 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, Spółka zwraca się z prośbą o informacje, w jaki sposób należy opodatkować dochód pracowników oddelegowanych do pracy we Francji po przekroczeniu przez nich okresu 183 dni pobytu w tym państwie.

Zdaniem Spółki - stosownie do art. 15 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jeżeli łączny okres pobytu pracownika we Francji przekroczy 183 dni, na Spółce nie spoczywa obowiązek potrącania w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń. Jednocześnie, pracownik ma obowiązek opodatkować we Francji swoje dochody, które zostały uzyskane po przekroczeniu okresu 183 dni pobytu w tym państwie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Polską a Francją w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie (we Francji). Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim państwie (we Francji).

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego umawiającego się państwa (we Francji), podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym państwie (w Polsce), jeżeli:

- odbiorca przebywa w drugim państwie (we Francji) podczas jednego lub kilku okresów, nieprzekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,

wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma tym drugim państwie (we Francji) miejsca zamieszkania lub siedziby,

- wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie (we Francji).

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Francji. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno we Francji jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast, art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (we Francji) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Jeżeli wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego we Francji zakładu, dochód pracowników będzie podlegał opodatkowaniu we Francji tylko w sytuacji, gdy pobyt pracowników przekracza łącznie 183 dni w danym roku podatkowym. Jeżeli podatnik przebywa dłużej niż 183 dni w danym okresie, dochód z tytułu pracy podlega opodatkowaniu we Francji w całości, licząc od pierwszego dnia pobytu pracownika na terytorium Francji.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a) umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody, które stosownie do postanowień niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska - z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody spod opodatkowania, może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatkową która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

Określona w art. 23 ust. 1 lit. a) umowy tzw. metoda wyłączenia z progresją podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym nie spoczywa na niej obowiązek płatnika w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy w Polsce od wynagrodzeń wypłacanych po przekroczeniu okresu pobytu pracownika we Francji ponad 183 dni w danym roku podatkowym.

Jednakże, Spółka nieprawidłowo stwierdza, iż po przekroczeniu okresu 183 dni pobytu pracownika na terytorium Francji, opodatkowaniu w tym państwie podlega dochód uzyskany po 183 dniu pobytu w tym państwie. Należy podkreślić, iż jeżeli pobyt pracownika przekroczy okres, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) umowy, co oznacza, iż warunki pozwalające opodatkować ten dochód wyłącznie w Polsce nie są spełnione, dochód pracownika uzyskiwany od pierwszego dnia pobytu we Francji, podlega opodatkowaniu w całości we Francji.

Jednocześnie, w Polsce zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a) umowy w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód ten jest zwolniony od opodatkowania, jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu (tzn. tego uzyskanego w Polsce i tego z zagranicy). Oznacza to, iż na Spółce nie spoczywa obowiązek płatnika w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy w Polsce. Jednocześnie, pracownik ma obowiązek uwzględnienia w rocznym zeznaniu podatkowym dochodu uzyskanego we Francji dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.