DD4-033-0118/ZKK/07/237 - Opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Norwegii.

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 24 maja 1977 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 oraz z 2000 r. Nr 57, poz. 682),

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatnik od dnia 15 września 1989 r. prowadzi w Polsce działalność gospodarczą: handel, usługi stolarskie oraz ogólnobudowlane i odprowadza z tego tytułu podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od dnia 28 czerwca 2004 r. miejscem wykonywania usług przez Podatnika jest terytorium Norwegii. Podatnik stwierdza, iż z partnerem norweskim ma podpisany kontrakt na czas nieokreślony. Podatnik informuje, iż na terytorium Norwegii wykonuje usługi budowlane i stolarskie, które polegają na wykańczaniu wnętrz w drewnie oraz budowie domków letniskowych. Usługi wykonywane są w jednym miejscu. Podatnik podaje, iż działalność przez niego prowadzona na terytorium Norwegii uważana jest za zakład. W Norwegii Podatnik pracuje około 290-310 dni w roku. Dni spędzane w Polsce to wyłącznie okresy świąteczne i urlop.

Podatnik oświadcza, iż jego miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Polski, gdzie przebywa jego rodzina (żona, synowie i córka). Podatnik i jego żona są w trakcie budowy nowego domu w L.

Podatnik informuje, iż w 2005 r. poza dochodami uzyskanymi z działalności prowadzonej na terytorium Norwegii, uzyskał dochód w Polsce ze sprzedaży boazerii. W 2006 r. nie uzyskał żadnego dochodu na terytorium Polski.

Zdaniem Podatnika, doszło do sytuacji podwójnego opodatkowania. W opinii Podatnika, w okresie prowadzenia przez niego dalszej działalności powinien podatek dochodowy płacić tylko w Norwegii.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a tej ustawy, powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 7 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przepis art. 5 ust. 1 ww. umowy stanowi, iż określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa, w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, warsztat.

Jeżeli działalność na terytorium Norwegii jest prowadzona za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód Podatnika uzyskany od początku prowadzenia działalności, który może być przypisany temu zakładowi podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Norwegii jak i w państwie miejsca zamieszkania Podatnika, czyli w Polsce. W takim przypadku w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż działalność, którą Podatnik prowadzi na terytorium Norwegii stanowi zakład w rozumieniu art. 5 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, iż stosownie do art. 7 ust. 1 umowy, dochód, który może być przypisany temu zakładowi, uzyskiwany od początku prowadzenia działalności w tym państwie, podlega opodatkowaniu w Norwegii. Jednocześnie w Polsce w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 24 ust. 1 umowy metodę wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochód ten jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, przy czym należy wziąć go pod uwagę dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałych dochodów uzyskanych w Polsce, opodatkowanych na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec faktu, iż Podatnik w 2005 r. i w 2006 r. nie uzyskał w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Norwegii powinien opłacać tylko w Norwegii. Powyższe będzie miało zastosowanie także w następnych latach podatkowych, o ile stan faktyczny nie ulegnie zmianie

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2007 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.