DD3.8222.2.353.2015.KDJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2011 r. Nr ITPB2/415-187/11/ENB wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Sądu... (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w organizowanych spotkaniach, jest prawidłowe.

Dnia 13 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając - na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 14 lutego 2011 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, organizuje ogólnodostępne, otwarte spotkania integracyjne finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak np. Wigilia organizowana w godzinach pracy, zabawa choinkowa dla dzieci pracowników organizowana w dniu wolnym od pracy.

Wigilia jest przygotowywana dla wszystkich pracowników i wszyscy pracownicy za pośrednictwem poczty elektronicznej są na nią zaproszeni. Zamówienia na artystyczną i kulinarną oprawę spotkania są składane ze znacznym wyprzedzeniem, w ilościach takich aby wystarczyło dla wszystkich zaproszonych gości (załoga liczy około 500 osób). Jednakże nie wszyscy pracownicy uczestniczą w spotkaniu z uwagi na np. absencję chorobową, nie planowany wcześniej urlop wypoczynkowy, są w tym czasie na sali rozpraw, ponieważ z różnych przyczyn postępowanie trwa dłużej niż przewidywano lub nie mogą wziąć udziału w spotkaniu ze względu na swoje wyznanie religijne itd. Na uroczystości nie jest sporządzana lista obecności, natomiast z ilości pozostałych posiłków można domniemać, że wiele osób nie przybyło na takie spotkanie.

W przypadku choinki grupę docelową tworzy się na podstawie listy dzieci pracowników, w określonym przedziale wiekowym, zgłoszonych przez kierowników sekretariatów. W związku z choinką dokonywane są wydatki na dekorację sali, oprawę artystyczną imprezy, poczęstunek dla zgłoszonej liczby dzieci w postaci słodyczy, owoców, ciasta i napoi. Zgłoszone na imprezę dzieci otrzymują paczki (wartość paczki stanowi przychód pracownika i to nie budzi żadnej wątpliwości). Z różnych przyczyn nie wszystkie dzieci biorą udział w imprezie, ale są też sytuacje, że ze zgłoszonym na choinkę dzieckiem przyjdzie starsze lub młodsze rodzeństwo, które nie dostaje paczki, ale korzysta z zabawy i poczęstunku.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z finansowaniem otwartych, wyżej wymienionych lub podobnych spotkań integracyjnych finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy do tych przychodów należy doliczyć też wydatki na dekorację sali, oprawę artystyczną spotkania integracyjnego itp. (wydatki które należało ponieść niezależnie od ilości zaproszonych i uczestniczących w spotkaniu gości).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można przypisać przychodu pracownikowi, z uwagi na to, że nie można określić liczby osób, które uczestniczyły w spotkaniu.

Ponadto, nawet gdyby w jakiś sposób udało się ustalić listę osób uczestniczących w spotkaniu, a okazałoby się, że na spotkanie przyszła połowa zaproszonej załogi to nie można obciążyć osób obecnych podwójnym kosztem spotkania przypadającym z założenia na jednego pracownika, ponieważ wiadomo, że nikt nie jest w stanie zjeść podwójnej porcji o czym świadczy ilość nieskonsumowanych posiłków. Nie można też przypisać przychodu pracownikom, którzy z różnych przyczyn nie mogli uczestniczyć w spotkaniu (zwłaszcza pracownikom przebywającym na urlopach, nieobecnych z powodu absencji chorobowej, wykonujących pilne, nie przewidziane wcześniej na tę porę dnia obowiązki służbowe).

Jeżeli jednak w myśl organu upoważnionego do wydania interpretacji wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na organizację ww. i tym podobnych spotkań stanowiłyby przychody pracowników, to czy prawidłowym postępowaniem byłoby ustalenie kwoty wydatku przypadającej na każdą zaproszoną osobę i przypisanie tak ustalonego przychodu tylko pracownikom biorącym udział w spotkaniu np. ogólna kwota 10.000 zł podzielona przez liczbę osób zaproszonych tj. 500 osób, co daje kwotę 20 zł, i te 20 zł stanowi przychód podlegający opodatkowaniu tylko dla 250 osób obecnych na spotkaniu integracyjnym, natomiast kwoty tej nie należy przypisywać do przychodu osób, które w nim nie uczestniczyły.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznał za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "nieodpłatne świadczenie". W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatne świadczenie" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż "zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)."

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż o powstaniu przychodu z tytułu otrzymania od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń decyduje łączne spełnienie określonych wyżej przesłanek. W przypadku uczestnictwa dzieci pracowników Wnioskodawcy w imprezie choinkowej nie został spełniony trzeci z warunków. Ten fakt przesądza o tym, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę uczestnictwa dzieci pracowników w imprezie choinkowej nie powoduje po stronie pracowników otrzymania nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji nie uzyskali oni z tego tytułu przychodu w rozumieniu ustawy.

W cytowanym wyżej wyroku Trybunał Konstytucyjny zinterpretował przepisy ustawy także w zakresie opodatkowania świadczeń będących wynikiem uczestnictwa pracowników w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę. Trybunał Konstytucyjny uznał, że "wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania."

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż zarówno udział pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę, jak i udział ich dzieci w imprezie choinkowej nie oznacza otrzymania przez pracowników nieodpłatnego świadczenia, a tym samym po stronie pracowników nie powstał przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 13 maja 2011 r. Nr ITPB2/415-187/11/ENB, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.