DD3.8222.2.276.2015.IMD

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2014 r. Nr IBPB II/1/415-210/14/BD wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Pani (Wnioskodawczyni) przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 27 i 29 maja 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania udziału pracowników i zleceniobiorców w imprezie integracyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 27 i 29 maja 2014 r., Wnioskodawczyni przedstawiła następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z dynamicznym rozwojem firmy Wnioskodawczyni jako jej właściciel zamierza zaprosić swoich dotychczasowych kontrahentów - przedstawicieli instytucji finansowych w celu przedstawienia swojej oferty produktowej połączonej ze szkoleniem swoich pracowników. Wnioskodawczyni planuje również w czasie poprzedzającym szkolenie omówić z kontrahentami indywidualne warunki współpracy oraz szczegółowe postanowienia zawieranych umów. Z uwagi na fakt, że firma Wnioskodawczyni posiada kilkanaście oddziałów i zatrudnia pracowników i zleceniobiorców z różnych części województwa X. i Y. Wnioskodawczyni chciałaby połączyć zarówno spotkanie biznesowe, szkolenie jak również imprezę integracyjną dla pracowników i zleceniobiorców, której celem będzie: omówienie m.in. osiągnięć firmy, wyników sprzedaży poszczególnych oddziałów, planów rozwoju i strategii dalszego działania; poza tym wyróżnić najlepszych pracowników jak również poprzez odpowiednie zadania zintegrować pracowników z firmą, poprawić atmosferę pracy, wpłynąć na wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Wszystkie te działania będą miały na celu poprawę efektywności osiąganych wyników, którego rezultatem będą zwiększone przychody w przyszłości.

Dla celów szkolenia i spotkania integracyjnego planowane jest: wynajęcie sali z nagłośnieniem, zapewnienie cateringu i oprawy muzycznej jak również zagwarantowanie noclegu i transportu dla przedstawicieli firm. Wydatki zostaną sfinansowane ze środków obrotowych firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udział pracowników i zleceniobiorców w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym będzie stanowił przychód dla tych osób.

Zdaniem Wnioskodawczyni, udział pracowników i zleceniobiorców w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym nie będzie stanowił przychodu dla pracowników i zleceniobiorców, gdyż podnoszenie wiedzy i kwalifikacji, integracja z zespołem jest konieczne do prawidłowego wykonywania usług i obowiązków pracowniczych i zleceniobiorców. Uczestnictwo pracowników i zleceniobiorców w tego typu spotkaniu, mające za zadanie podnoszenie wiedzy i umiejętności zawodowych, jest celowe i niezbędne z punktu widzenia prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Ponoszenie różnych wydatków na rzecz pracowników i zleceniobiorców z tytułu szkoleń potrzebnych do prawidłowego wykonywania pracy jest w interesie firmy, która zatrudnia pracowników w celu realizacji przychodów. Nie ulega wątpliwości, że w pełni wykwalifikowana kadra zwiększa efektywność pracy i przyczynia się do wzrostu efektywności prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto w trakcie szkolenia jak również spotkania integracyjnego zapewniony będzie catering w formie szwedzkiego stołu, a tym samym brak będzie możliwości ustalenia kwoty faktycznie uzyskanego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawczyni, z tytułu nabycia usług cateringowych oraz usług gastronomicznych przeznaczonych na potrzeby prowadzonych szkoleń, a także imprezy integracyjnej, pracownicy i zleceniobiorcy nie otrzymają żadnych korzyści, a wartość wymienionych usług nie stanowi jakiegokolwiek przysporzenia na ich rzecz.

Zgodnie z wyrokami Sądu w przypadku gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. W konsekwencji firma jako pracodawca nie jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą PIT".

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (w tym ze stosunku pracy), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, z kolei przychodami z tego źródła są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 ust. 8 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin "nieodpłatne świadczenie" ma "szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia "innych nieodpłatnych świadczeń" - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż "zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)."

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (...) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, iż Wnioskodawczyni, zamierza zorganizować spotkanie biznesowe, połączone ze szkoleniem dla pracowników oraz spotkaniem integracyjnym dla pracowników i zleceniobiorców, której celem będzie: omówienie m.in. osiągnięć firmy, wyników sprzedaży poszczególnych oddziałów, planów rozwoju i strategii dalszego działania; poza tym wyróżnić najlepszych pracowników jak również poprzez odpowiednie zadania zintegrować pracowników z firmą, poprawić atmosferę pracy, wpłynąć na wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Wszystkie te działania będą miały na celu poprawę efektywności osiąganych wyników, którego rezultatem będą zwiększone przychody w przyszłości.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawczynię tego rodzaju spotkania integracyjnego, nie stanowi dla pracownika oraz zleceniobiorcy nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 8 lit. a w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie są bowiem spełnione kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Tym samym, wzięcie udziału w imprezie integracyjnej, zorganizowanej przez pracodawcę/zleceniodawcę, nie będzie prowadzić do powstania przychodu u pracownika/zleceniobiorcy w związku z tym, że wezmą oni udział w tym przedsięwzięciu.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczące braku powstania przychodów w związku z udziałem pracowników i zleceniobiorców w szkoleniu integracyjnym.

Niezależnie od powyższego, w kontekście przywołanego we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, dodać należy, że na przestrzeni ostatnich lat orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące podatkowych aspektów nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników nie było jednorodne. Przed wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. orzecznictwo sądowo-administracyjne zostało ujednolicone jedynie w zakresie dotyczącym opodatkowania pakietów świadczeń medycznych. Nie ustabilizował się natomiast kierunek orzecznictwa w zakresie dotyczącym np. opodatkowania przychodów z tytułu finansowania przez pracodawców udziału pracowników w różnego rodzaju imprezach (np. integracyjnych). Część składów orzekających korzystała in extenso z rozwiązań przyjętych we wskazanych wyżej uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego, część zaś stała na stanowisku, że rozważań przyjętych w zakresie pakietów medycznych nie można bezpośrednio i w całości stosować do innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby w Katowicach.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 czerwca 2014 r. Nr IBPB II/1/415-210/14/BD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.