DD3/033/47/ILG/11/PK-341 - PIT w zakresie opodatkowania dofinansowania lub sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pracowników i członków ich rodzin.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-596/09/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dofinansowania lub sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pracowników i członków ich rodzin, jest nieprawidłowe.

W dniu 9 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 16 lipca 2009 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach ZFŚS udziela pomocy swoim pracownikom w oparciu o ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) i przyjęty Regulamin gospodarowania środkami ZFŚS. Wśród form udzielanej pomocy m.in. występuje finansowanie lub dofinansowanie świadczeń o charakterze rzeczowym i pieniężnym.

Z ZFŚS Wnioskodawca finansuje lub dofinansowuje wycieczki pracownikowi, jego współmałżonkowi i ich dzieciom. Urząd udzieloną pomoc pracownikowi, jego współmałżonkowi i ich dzieciom traktuje jako przychód pracownika o charakterze pieniężnym podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (w wysokości 18%). Należny podatek winien być potrącony z wynagrodzenia pracownika. Uzyskany z tego tytułu przychód winien być wykazywany w deklaracji PIT-11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy w kwestii wykazywania pomocy udzielonej pracownikowi, jego członkom rodziny (współmałżonkowi i ich dzieciom) polegającej na finansowaniu lub dofinansowaniu z ZFŚS wycieczek jako przychodu pracownika (ujmowanie w PIT-11).

Zdaniem Wnioskodawcy pomoc finansowa udzielona z ZFŚS dla członków rodziny pracownika (współmałżonka i ich dzieci) polegająca na finansowaniu lub dofinansowaniu wycieczek jest pomocą o charakterze pieniężnym i winna być ujęta jako przychód pracownika (wykazanie w PIT-11).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-596/09/BD dokonał oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczeń w postaci dofinansowania lub sfinansowania przez pracodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wycieczek dla pracownika i członków jego rodziny. Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe. Powyższe stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej podjął w oparciu o przytoczone brzmienie art. 9 ust. 1, art. 11, art. 12 oraz art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., zwanej dalej "ustawą", w zakresie w jakim nie uwzględnia postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy należy zaliczyć zarówno pieniądze jak i wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter rzeczowy lub pieniężny,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Wykup przez Wnioskodawcę wycieczki dla pracowników lub dokonanie dofinansowania do wycieczki ma charakter pieniężny. Zatem dofinansowanie do wycieczki wykupionej przez pracodawcę czy też dofinansowanie do innych form wypoczynku pracownika (np. wczasy pod gruszą) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, z tym że do kwoty 380 zł zwolnione jest z opodatkowania. Kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych przez pracownika w skali całego roku podatkowego. Brak jest bowiem uzasadnienia dla różnicowania pod względem podatkowym dofinansowania otrzymanego przez pracownika od pracodawcy w zależności od podmiotu dokonującego zakupu wycieczki czy wczasów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż płatnik zarówno od kwoty dofinansowania jak i wartości nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa pracownika w wycieczce sfinansowanej w całości przez pracodawcę przekraczającej limit kwotowy powyższego zwolnienia, ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy.

W związku z powyższym należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-596/09/BD.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.