DD3/033/46/ILG/11/PK-340 - PIT w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-575/09/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń socjalnych, jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 10 lipca 2009 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nowy regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązujący u Wnioskodawcy przewiduje dofinansowanie lub finansowanie imprez grupowych dla uprawnionych, takich jak np.: wycieczki, rajdy, spartakiady. Ustalając nowy regulamin zfśs oraz preliminarz wydatków z zfśs na 2009 r. pracodawca i związki zawodowe miały na uwadze najnowszą interpretację Sądu Najwyższego do przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). W wyroku z dnia 23 października 2008 r., sygn. akt II PK 74/08 Sąd Najwyższy stwierdził, że przy wydatkowaniu środków funduszu kryterium socjalne, o którym mowa w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy odnosi się tylko do ulgowych usług i świadczeń, a nie do innych aspektów działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 ust. 1 ww. ustawy, takich jak między innymi imprezy masowe, w tym pikniki, "andrzejki", wycieczki organizowane na zasadach powszechnej dostępności dla wszystkich uprawnionych. U Wnioskodawcy przewidziano środki na organizację imprez integracyjnych na zasadzie finansowania ich w całości przez pracodawcę lub dofinansowania (częściowego pokrycia kosztu danej imprezy). Wszystkie imprezy grupowe będą organizowane na zasadzie ogólnej dostępności dla chętnych z kręgu uprawnionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy organizując imprezę np. wycieczkę, w której nie będzie uczestniczyć cała załoga (tylko chętni), na którą fakturę wystawi biuro podróży a zapłata nastąpi w całości lub w części ze środków zfśs, należy potrącić podatek od każdego uczestnika, czy też nie ma obowiązku odprowadzenia podatku, gdyż jest to grupowy wyjazd.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku odprowadzania podatku w przedstawionym stanie faktycznym albowiem nie mamy tu do czynienia z przyznaniem świadczenia z zfśs poszczególnym pracownikom biorącym udział w imprezie grupowej, ale z dofinansowaniem bądź sfinansowaniem w całości danej imprezy dostępnej dla ogółu uprawnionych do świadczeń z zfśs na zasadzie równości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-575/09/BD uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe. Powyższe stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej podjął w oparciu o przytoczone brzmienie art. 9 ust. 1, art. 11, art. 12 oraz art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą".

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy należy zaliczyć nie tylko pieniądze ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter rzeczowy lub pieniężny,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Udział pracownika w imprezie integracyjnej czy wycieczce sfinansowanej przez pracodawcę niewątpliwie stanowi nieodpłatne świadczenie. Wartość pieniężną tego świadczenia ustala się jako koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie grupowej. Natomiast świadczenie w postaci dofinansowania przez pracodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do imprez grupowych czy też wycieczek dla pracowników stanowi częściowo nieodpłatne świadczenie, którego wartość pieniężna odpowiada kwocie dofinansowania otrzymanego przez pracownika.

Zatem nie ma przeszkód w ustaleniu wartości otrzymanego świadczenia przez pracowników z tytułu uczestnictwa w poszczególnych, organizowanych przez pracodawcę spotkaniach grupowych.

Należy zauważyć, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią te rodzaje świadczeń, które zostały wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ustawy. Przepis ten nie zwalnia od podatku świadczeń otrzymywanych przez pracownika w związku z imprezą grupową czy wycieczką.

Do świadczenia w postaci dofinansowania do imprezy grupowej czy wycieczki otrzymanego przez pracownika będzie mieć zatem zastosowanie powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, bowiem jak wskazano wyżej zwolnienie określone w tym przepisie dotyczy zarówno świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszy świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia Wnioskodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej o łącznej wartości nieprzekraczającej w skali roku podatkowego 380 zł.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż płatnik zarówno od kwoty dofinansowania jak i wartości nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej sfinansowanej w całości przez pracodawcę przekraczającej limit kwotowy powyższego zwolnienia, ma obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy.

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 października 2009 r. Nr IBPBII/1/415-575/09/BD.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.