DD3/033/26/KDJ/14/RD-14972/14

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2012 r. Nr IBPB II/1/415-333/12/BJ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 marca 2012 r., uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia przez Spółdzielnię Mieszkaniową z opłaty za windę mieszkańców zajmujących lokale mieszkalne usytuowane na parterze-jest nieprawidłowe.

Dnia 5 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając - na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 29 marca 2012 r., uzupełniony w dniu 15 czerwca 2012 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych koszty utrzymania nieruchomości mieszkalnych, nazywane kosztami eksploatacji, są pokrywane w częściach przypadających na poszczególne lokale mieszkalne. Zgodnie z zapisami Statutu Spółdzielni koszty te rozlicza się do m² powierzchni użytkowej.

Koszty eksploatacji i utrzymania dźwigów osobowych są niewątpliwie jednym z kosztów eksploatacji budynków mieszkalnych, co potwierdza § 88 Statutu Spółdzielni.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy podjęcie przez Walne Zgromadzenie Spółdzielni uchwały o zwolnieniu z opłat za eksploatację dźwigów osobowych mieszkańców mieszkających na parterach budynków i rozłożenie tego kosztu na mieszkańców wyższych pięter nie spowoduje sytuacji, w której mieszkańcy zajmujący lokale usytuowane na parterze powinni uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ inni mieszkańcy dopłacą do kosztów, które oni powinni ponosić.

W piśmie z dnia 12 czerwca 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż z wewnętrznych przepisów Spółdzielni wynika obowiązek pokrywania przez mieszkańców lokali mieszkalnych, usytuowanych na parterze, kosztów utrzymania i eksploatacji oraz remontu dźwigów osobowych. Na dzień dzisiejszy wszyscy ponoszą powyższe opłaty bez różnicy czy lokal usytuowany jest na parterze czy na dziesiątym piętrze nieruchomości. Niemniej jednak, jest grupa członków Spółdzielni, którzy uważają, że taki stan jest krzywdzący dla mieszkańców parterów, którzy ich zdaniem nie korzystają z dźwigów, dlatego dążą do podjęcia przez Walne Zgromadzenie uchwały o zwolnieniu całkowitym lub częściowym z obowiązku pokrywania przedmiotowych opłat.

Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych w art. 4 pkt 1 mówi: "Członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu." Ten sam artykuł w pkt 4 rozszerza te obowiązki także na właścicieli niebędących członkami spółdzielni mówiąc: "Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni (...)".

Przepisy ustawy potwierdza Statut Spółdzielni, który w § 88 pkt 1 ppkt 4 określa, że do kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości zalicza się w szczególności koszty eksploatacji i utrzymania dźwigów osobowych. Z kolei § 94 pkt 2 Statutu określa, że "Sumę kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnej, dzieli się na poszczególne lokale proporcjonalnie do udziałów właścicieli lokali wyodrębnionych w nieruchomości wspólnej i udziałów pozostających własnością Spółdzielni", a udział właściciela lokalu w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej jego lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami przynależnymi w budynku (§ 94 pkt 3 Statutu).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy zwolnienie mieszkańców zajmujących lokale mieszkalne usytuowane na parterze budynku z opłaty za windę i rozłożenie tej opłaty na mieszkańców zajmujących mieszkania usytuowane na wyższych piętrach (z kosztów utrzymania i eksploatacji oraz remontu tychże wind) będzie skutkowało obciążeniem mieszkańców parterów podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, mieszkańcy powinni ponosić koszty utrzymania i eksploatacji oraz remontów dźwigów osobowych proporcjonalnie do posiadanych udziałów w nieruchomości wspólnej, tj. według ilości metrów powierzchni użytkowej mieszkania. Taki stan rzeczy w ocenie Wnioskodawcy, jest zgodny z intencją ustawodawcy, który potraktował windę jako część wspólną danej nieruchomości, której koszt utrzymania należy pokryć w zależności od tego jaki udział przypada na poszczególnego właściciela. Stąd konkluzja, że członkowie Spółdzielni/właściciele powinni uiszczać opłaty, a jeżeli uchwałą Walnego Zgromadzenia są zwolnieni lub mieszkańcy wyższych pięter płacą za nich, to uzyskują przychód, od którego należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednakże pewną wątpliwość Wnioskodawcy budzi cytowany art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a dokładniej fragment, który mówi o "uiszczaniu opłat zgodnie z postanowieniami statutu". Cytowany fragment zdaje się dawać spółdzielcom pewną dowolność w tej kwestii i sugeruje, że jeżeli w Statucie zostanie dokonany zapis, że będą pokrywać opłaty za dźwigi np. nie do m², a do ilości osób, albo zwolnią z opłat całkowicie lub w części mieszkańców parterów to mają do tego prawo. Jednakże Zarząd Spółdzielni uważa, że taka interpretacja tego przepisu jest swego rodzaju nadużyciem i nie odnosi się do dźwigu osobowego stanowiącego część nieruchomości wspólnej budynku.

Wnioskodawca zauważa, że w Spółdzielni nie wszyscy mieszkańcy posiadają członkowstwo. Obecnie nie ma już takiego obowiązku, więc coraz częściej osoby nabywające prawa do lokalu mieszkalnego rezygnują z członkowstwa, które wiąże się z dokonaniem opłaty. W przypadku takich osób podstawą do naliczenia opłat za mieszkanie jest ustawa, a nie Statut członków Spółdzielni.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Minister Finansów stwierdza co następuje:

Kwestie dotyczące opłat wnoszonych na rzecz spółdzielni mieszkaniowych zarówno przez członków spółdzielni, jak i osoby niebędące członkami spółdzielni określa art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Na podstawie art. 4 ust. 1¹ tej ustawy, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Z kolei, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 2 tej ustawy).

W myśl natomiast art. 4 ust. 4 tej ustawy, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Zatem, obowiązki uczestniczenia w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni obejmują nie tylko członków spółdzielni, ale również właścicieli lokali niebędących jej członkami.

Kwestie szczegółowe dotyczące opłat wnoszonych zarówno przez członków spółdzielni, jak i właścicieli lokali niebędacych ich członkami, określa statut spółdzielni. Może on jednak w różny sposób regulować kwestie wnoszenia opłat na rzecz Wnioskodawcy, w tym dotyczących utrzymania, eksploatacji i remontów dźwigów. Jak wynika z wniosku, obecnie statut Wnioskodawcy nie różnicuje tych opłat ze względu na usytuowanie lokalu mieszkalnego, tj. na parterze czy na piętrze budynku mieszkalnego. Wszyscy bowiem są obowiązani do jednakowych opłat przeznaczonych na utrzymanie, eksploatację i remonty dźwigów. Niemniej jednak statut spółdzielni może regulować kwestię tych opłat w taki sposób, że opłaty z tytułu utrzymania, eksploatacji i remontów dźwigów obciążą wyłącznie mieszkańców lokali mieszkalnych usytuowanych na piętrach, z wyłączeniem lokali na parterze.

Zauważyć należy, że postanowienia statutu spółdzielni mieszkaniowej mają charakter generalno-abstrakcyjny i odnoszą się do wszystkich osób będących adresatami zawartych w nim norm. Jeśli zatem Walne Zgromadzenie spółdzielni mieszkaniowej podejmie uchwałę o zmianie statutu Wnioskodawcy w zakresie opłat przeznaczonych na utrzymanie, eksploatację i remonty dźwigów, w wyniku czego zwolni z obowiązku wnoszenia tych opłat mieszkańców zajmujących lokale usytuowane na parterze budynków mieszkalnych, to okoliczność ta nie spowoduje po stronie tych osób żadnych konsekwencji w podatku dochodowym od osób fizycznych. Z takiego zwolnienia mogą bowiem korzystać wszystkie osoby, które spełniają określone w statucie warunki (w tym przypadku przesłanką jest zajmowanie lokalu mieszkalnego na parterze). Tym samym, zwolnienie to nie ma charakteru indywidualnego i nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 marca 2012 r., uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2012 r., należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 lipca 2012 r. Nr IBPB II/415-333/12/BJ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.