DD3/033/217/IMD/14/RD-68364

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-883/13/MCZ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Pana (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 24 września 2013 r., uzupełnionym w dniu 26 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2013 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z uwagi na braki formalne wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w terminie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,17 ha, na prawach wspólności ustawowej, która stanowi część gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 1,48 ha, znajdującego się w posiadaniu Wnioskodawcy i współmałżonki.

Na nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,17 ha, oznaczonej w wypisie z rejestru gruntów jako grunty rolne, przebiega linia gazowa wysokiego ciśnienia Sp. z o.o.

W dniu 25 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną wystąpił do właścicieli gazociągu o ustanowienie służebności przesyłu. W 2011 r. rzeczoznawca majątkowy powołany przez Spółkę, określił operatem szacunkowym ekwiwalent (odszkodowanie) z tytułu ograniczenia własności na rzecz przedsiębiorcy. W lipcu 2012 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną podpisał porozumienie w sprawie warunków ustanowienia służebności przesyłu. Dnia 19 września 2012 r. nastąpiło podpisanie aktu notarialnego w wyżej wymienionej sprawie. W zapisach aktu Zakład Gazowniczy zobowiązał się wypłacić, jako współwłaścicielom nieruchomości, jednorazowe odszkodowanie z tytułu ustanowienia służebności w kwocie 19.855 zł (2 razy po 9.927,50 zł). W marcu 2013 r. Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymał PIT-8C od Zakładu Gazowniczego. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym powyższa służebność przesyłu ustanowiona została za jednorazowym wynagrodzeniem. Wysokość odszkodowania stanowi równowartość utraty wartości nieruchomości będącej przedmiotem umowy.

Gospodarstwo rolne, o którym mowa we wniosku, spełnia definicję gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.), ponieważ łączna powierzchnia gospodarstwa rolnego będącego w posiadaniu Wnioskodawcy wynosi 1,48 ha, jest więc zgodna z minimalnymi wielkościowymi wymaganiami przewidzianymi w art. 2 ust. 1 przywołanej ustawy. W skład gospodarstwa wchodzą grunty o powierzchni 1,31 ha oraz o powierzchni 0,17 ha, które stanowią całość gospodarczą. Grunty te zostały sklasyfikowane, jako grunty rolne. W przypadku działki jest to działka rolna i budowlano-rolna klasy IVb wykorzystywana jako użytek rolny. Grunty obejmują zaś użytki rolne o powierzchni 0,64 ha oraz grunty zadrzewione na użytkach rolnych o powierzchni 0,67 ha. Wnioskodawca wraz z żoną od lat znajduje się w posiadaniu tych gruntów i prowadzi na nich gospodarstwo rolne. W ostatnich zaś latach, żona Wnioskodawcy nabyła udział we własności przedmiotowego gospodarstwa w drodze dziedziczenia po swoich rodzicach. Obie formy władztwa mieszczą się w przyjętej definicji. Mając powyższe na względzie niewątpliwie należy ocenić, że gospodarstwo rolne, o którym mowa we wniosku spełnia wszystkie przesłanki by być zakwalifikowanym, jako gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Nieruchomość gruntowa, na której ustanowiono służebność przesyłu wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Wynika to z gospodarczej całości, jaką tworzą działki. Wnioskodawca wskazał, że kluczowe jest odwołanie się do powszechnie przyjętego rozumienia gospodarstwa rolnego na gruncie Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uznaje się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Fundamentalnym elementem tej definicji jest istnienie choćby potencjalnej możliwości stworzenia zorganizowanej całości gospodarczej. W przedmiotowej sprawie grunty rolne, choć nie sąsiadują ze sobą bezpośrednio, tworzą a nie tylko potencjalnie mogłyby tworzyć zorganizowaną całość gospodarczą. Wnioskodawca wraz ze swoją żoną od lat prowadzi i posiada gospodarstwo rolne. Poszczególne fragmenty działek wykorzystywane są pod różne cele uprawne (część jest zadrzewiona, część wykorzystywana pod uprawy warzyw i owoców, część przeznaczona na łąkę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu zwolnienie z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu otrzymanego odszkodowania za ustanowienie służebności przesyłu z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z poniższych względów.

Na podstawie umowy darowizny z 12 września 1997 r. Wnioskodawca otrzymał wraz z żoną nieruchomość gruntową o powierzchni 0,17 ha.

Na podstawie testamentu sporządzonego w formie aktu notarialnego z 12 września 1997 r. żona Wnioskodawcy została powołana przez swoją matkę do dziedziczenia spadku (w skład którego wchodzi gospodarstwo rolne położone w obrębie w gminie) w wielkości 22/100. Śmierć matki żony nastąpiła 30 października 2012 r. i w tym też czasie nastąpiło otwarcie spadku po matce. Jednakże już przed wskazaną datą, jeszcze w czasie kiedy żył ojciec żony Wnioskodawcy, był wraz z małżonką i nadal jest współposiadaczem tego gospodarstwa, a po śmierci ojca żony, która nastąpiła 9 lipca 1988 r. małżonka Wnioskodawcy stała się jego spadkobierczynią, a więc także współwłaścicielką gospodarstwa rolnego z tytułu spadku po ojcu.

W obecnej chwili żona Wnioskodawcy jest również współwłaścicielką tegoż gospodarstwa rolnego z tytułu spadku po matce.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (...). Biorąc pod uwagę zastosowanie przepisów z części ogólnej Kodeksu cywilnego dot. współwłasności, każdy ze współwłaścicieli jest uprawiony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne wraz ze swoją żoną. Podejmowane przez małżonków działania charakteryzują się zatem faktycznym posiadaniem tych nieruchomości. Całość nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa wynosi 1,48 ha, w tym 1,31 ha i 0,17 ha.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 533 Kodeksu cywilnego za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Przedmiotowa nieruchomość rolna stanowiła część gospodarstwa rolnego należącego do teściów Wnioskodawcy, którego wraz z żoną był i jest współposiadaczem. Darowizna działki miała wpływ jedynie na zakres stosunków własnościowych w ramach gospodarstwa, nie zmieniła natomiast stanu współposiadania przez Wnioskodawcę i jego żonę całości gospodarstwa. W dalszym ciągu użytkują przedmiotową nieruchomość jako część posiadanego przez nich gospodarstwa.

Dodatkowo na poparcie swojego twierdzenia, Wnioskodawca przytoczył fragment wyroku WSA w Olsztynie z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 484/09, w którym to Sąd zaznacza: "Rozważając definicję gospodarstwa rolnego na gruncie prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w ramach autonomii tego prawa do celów określonego podatku pewne instytucje znane prawu cywilnemu mogą być zdefiniowane w swoisty sposób. Jeżeli jednak ustawodawca nie skorzystał z tej autonomii i w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zdefiniował pojęcia gospodarstwa rolnego w sposób odmienny od utrwalonego w obrocie cywilnoprawnym, to również na gruncie prawa podatkowego nie można go rozumieć inaczej, niż definiuje ją Kodeks cywilny".

W podanym przez Wnioskodawcę przepisie będącym podstawą dochodzonego przez niego zwolnienia, również nie została zawarta definicja gospodarstwa rolnego, więc należy przyjąć definicję zawartą w Kodeksie cywilnym. Także w ww. orzeczeniu Sąd stwierdził, że: "Rolnicza jednostka wytwórcza jest zespołem czynników zorganizowanych w celu realizacji określonego zadania. Na tym zasadza się związek między poszczególnymi elementami, który - z uwagi zwłaszcza na przestrzenny charakter produkcji rolnej - nie musi mieć charakteru łączności fizycznej." Okoliczność, że działka, na której zlokalizowana jest służebność, nie pozbawia jej charakteru części gospodarstwa przy uwzględnieniu jej funkcjonalnego i potencjalnego charakteru jako składnika gospodarstwa rolnego. To stanowisko potwierdza również wyrok NSA z 1 czerwca 2011 r. sygn. II FSK 88/10: "Należy tu przypomnieć, iż omawiane zwolnienie podatkowe dotyczy właśnie tylko gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, a więc ustawodawca miał na względzie fakt, iż grunty takie stanowią dla ich posiadacza środki produkcji służące (przynajmniej potencjalnie) do produkcji rolnej. Zatem grunty mają stanowić środki nawet tylko potencjalnie zdatne do produkcji rolnej, by móc je zaklasyfikować jako część gospodarstwa rolnego."

Zgodnie z kodeksową definicją gospodarstwa rolnego i powołanym wyżej orzecznictwem, nawet gdyby działki, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem i posiadaczem, nie były przez niego wykorzystywane gospodarczo, to już sama potencjalna zdolność do prowadzenia na nich produkcji rolnej wystarcza do uznania ich za gospodarstwo rolne. Dotyczy to również działki, która stanowi i może stanowić całość gospodarczą wraz z pozostałymi działkami i pozostaje z nimi w funkcjonalnym związku. Wchodzi tym samym w skład jego gospodarstwa rolnego.

Dalej Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą służebność przesyłu należy traktować jako odmianę służebności gruntowej (wyrok WSA w Poznaniu z 17 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Po 109/13, wyrok WSA w Gdańsku z 5 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1003/12), a przepisy regulujące służebność gruntową należy odpowiednio stosować do służebności przesyłu. Jeżeli zostałby wyłączony zakres zastosowania służebności przesyłu do zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przepis ten stałby się martwy, gdyż po wprowadzeniu możliwości ustanawiania służebności przesyłu, w zakresie regulowania interesów oraz stosunków między właścicielem nieruchomości obciążonej a przedsiębiorstwem, nie jest już możliwe ustanawianie w tym celu służebności gruntowej. Należy zatem kierować się wykładnią funkcjonalną przepisu i dopuścić możliwość zastosowania zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również dla służebności przesyłu, zgodnie z celem wprowadzenia tego zwolnienia podatkowego.

Takie rozumienie przepisu potwierdza wyrok NSA z 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 88/10 zgodnie z którym: "służebność przesyłu stanowi (...) rodzaj służebności gruntowej, do której znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo tego, że różni się ono w kilku kwestiach od tradycyjnej służebności gruntowej."

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy zostało przytoczone orzecznictwo sądowe, ponieważ zgodnie z zasadą pewności prawa, jednolitości jego stosowania oraz równości wobec prawa podatkowego, następstwa podatkowe w analogicznych sytuacjach ekonomiczno-prawnych nie powinny być różnicowane.

Następnie Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych: "zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do wszystkich świadczeń z tytułu służebności przesyłu - nie tylko nazwanych mianem odszkodowań lecz posiadających charakter rekompensaty (ekwiwalentu) za ograniczenie prawa własności takich gruntów na rzecz przedsiębiorcy przesyłowego, a zatem także tych które w przedmiotowych umowach określane są jako wynagrodzenie" (wyrok NSA z 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 88/10).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że za "odszkodowanie" w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać każde świadczenie pieniężne (niezależnie od tego, czy zostanie ono określone jako "wynagrodzenie", "ekwiwalent", "zapłata", "należność" czy w jakikolwiek inny sposób) dla osoby fizycznej, będącej posiadaczem gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, stanowiące odszkodowanie, czyli rekompensatę (ekwiwalent) za ograniczenie swojego prawa własności takich gruntów na rzecz przedsiębiorcy realizującego omawianą inwestycję liniową. Niewątpliwie bowiem takie wynagrodzenie stanowi odszkodowanie (ustalane szacunkowo, "z góry") za szkody jakie poniesie posiadacz gruntów rolnych wskutek realizacji takiej inwestycji, w szczególności za utracone korzyści - lucrum cessans (wyrok WSA w Szczecinie z 6 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 949/10). Przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby, zdaniem Wnioskodawcy do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji podatników, którzy uzyskali identyczne w istocie świadczenia pieniężne od przedsiębiorstw przesyłowych, w zależności od sposobu nazwania tych świadczeń. Jak stwierdził WSA w Poznaniu: "Skoro świadczenie nazwane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowaniem ma być wypłacone "na podstawie wyroków sądowych" i zawartych umów (ugód) to uznać należy, że zarówno w wyroku, a także w umowie zawartej przez osobę fizyczną z przedsiębiorcą (...) takie świadczenie może być nazwane w różny sposób, np. jako ekwiwalent, wynagrodzenie, odszkodowanie, zapłata, należność itp. Niezależnie więc od sposobu nazwania (...) świadczenia pieniężnego (...) przy zwolnieniu podatkowym, fundamentalne znaczenie ma materialna istota tego świadczenia i cel jaki ma spełniać. W analizowanej sprawie oba świadczenia miały charakter odszkodowawczy" (wyrok WSA w Poznaniu z 17 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Po 109/13).

W niniejszej sprawie Zakład Gazowniczy zobowiązał się wypłacić Wnioskodawcy i jego żonie jednorazowe odszkodowanie z tytułu utraty wartości nieruchomości, na której ustanowiono służebność przesyłu. Mimo, iż w tekście aktu notarialnego świadczenie to określono jako "jednorazowe wynagrodzenie", wysokość tego świadczenia stanowi równowartość utraty wartości nieruchomości będącej przedmiotem umowy. Ma więc ono charakter odszkodowawczy.

Końcowo Wnioskodawca stwierdził, że w obecnym stanie faktycznym i prawnym jest posiadaczem gospodarstwa rolnego i spełnia warunki wymagane do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzam, co następuje.

Uprawnienie do otrzymania wynagrodzenia związanego z ustanowieniem służebności przesyłu wprowadzono z dniem 3 sierpnia 2008 r. w art. 3051 i art. 3052 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

W myśl art. 3051 Kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Natomiast art. 3052 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem (§ 1). Jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu (§ 2).

Zgodnie z art. 3054 Kodeksu cywilnego, do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

W świetle powyższego służebność przesyłu jest ustanawiana na rzecz przedsiębiorcy za odpowiednim wynagrodzeniem należnym od przedsiębiorcy na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej. Wymaga to zawarcia stosownej umowy przez zainteresowane strony albo wydania konstytutywnego orzeczenia sądu (postanowienia), zapadającego na wniosek strony występującej z roszczeniem o ustanowienie służebności przesyłu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą PIT", wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

- w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, w myśl którego po dniu 2 sierpnia 2008 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT, odnosi się także do wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu (wyrok NSA: z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 3050/11, z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2131/11, z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 88/10 oraz z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt II FSK 654/10).

Na uwagę zwraca w szczególności wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 3050/11, w którym NSA stwierdził, że ustanowienie nowego rodzaju służebności odnoszącej się do inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej wychodziło naprzeciw potrzebom gospodarczym i w sposób ustawowy regulowało istniejącą już, zapoczątkowaną uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2003 r. sygn. akt III CZP 79/02, praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji. Zastąpienie zatem takiej służebności służebnością przesyłu, oznacza, że po dniu 2 sierpnia 2008 r. nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla realizacji inwestycji polegających na budowie urządzeń infrastruktury technicznej, lecz jedynie służebności przesyłu, której istota jest taka sama jak w przypadku wcześniej stosowanej służebności gruntowej. Wobec tego, zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu (spowodowane ustawowym uregulowaniem tej problematyki) ustanawianą w związku z budową lub użytkowaniem przedmiotowych urządzeń (sieci), nie zmieniło ani celu, ani treści tych służebności. Jednocześnie, w ocenie NSA, trudno przyjąć, aby wprowadzeniu nowych rozwiązań na gruncie prawa cywilnego, towarzyszyło założenie i zamiar ustawodawcy dokonania modyfikacji w systemie zwolnień podatkowych. Pozostawienie po dniu 2 sierpnia 2008 r. omawianego przepisu w niezmienionym brzmieniu, zdaniem NSA, należy interpretować jako brak zamiaru ustawodawcy wyeliminowania przedmiotowego zwolnienia podatkowego, a poprzestanie na literalnej wykładni tego przepisu prowadzi do niedających się zaakceptować w państwie prawa wniosków. Zatem przy uwzględnieniu wykładni historycznej i funkcjonalnej, NSA uznał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT, odnosi się do ustanawianych służebności przesyłu.

Mając na uwadze fakt, iż powyższe stanowisko NSA odzwierciedla jednolitą i utrwaloną linię orzecznictwa w kwestii stosowania art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT, w dniu 21 maja 2014 r. Minister Finansów - dążąc do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej - wydał interpretację ogólną Nr DD3/033/126/CRS/14/RD-46264/14, w której uznał, iż odszkodowanie za ustanowienie służebności gruntowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT odnosi się także do wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - zgodnie z którym Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego (a), na gruntach tych Wnioskodawca (wraz z małżonką), w drodze umowy, ustanowił służebność przesyłu na rzecz Zakładu Gazowniczego, za jednorazowym wynagrodzeniem przypadającym Wnioskodawcy w wysokości 9 927,50 zł (b) - uznać należy, iż ww. kwota korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT.

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 grudnia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-883/13/MCZ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.