DD3/033/2/MCA/09/08/AP-6050

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 29 lutego 2008 r. Nr ILPB2/415-308/07-4/AK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 13 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie korzystania w podatku dochodowym od osób fizycznych z ulgi z tytułu spłaty odsetek od kredytu mieszkaniowego, jest nieprawidłowe.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2007 r., uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2008 r. (data wpływu 22 lutego 2008 r.), Wnioskodawczyni przedstawiła następujący stan faktyczny.

W dniu 25 października 2005 r. Bank X Spółka Akcyjna udzielił kredytu na zakup lokalu mieszkalnego od dewelopera. Zgodnie z umową kredytową, kredyt został udzielony Wnioskodawczyni oraz Panu R. (dalej "osoba trzecia"). Na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 30 maja 2006 r., zakupu lokalu mieszkalnego dokonała osoba trzecia. Lokal ten jest stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni, co zostało potwierdzone dowodem osobistym wydanym przez Prezydenta Miasta.

Zakupiony lokal mieszkalny (będący własnością osoby trzeciej i jednocześnie stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni), znajduje się w jednym z sześciu budynków, w których deweloper (Spółka z o.o.), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zmienił sposób użytkowania budynków z koszarowych na mieszkalne wielorodzinne wraz z kotłownią, miejscami parkingowymi, infrastrukturą towarzyszącą i zagospodarowaniem terenu. Proces inwestycyjny prowadzony był na podstawie decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta z dnia 13 maja 2005 r. przenoszącej decyzję pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na przebudowie zespołu sześciu budynków koszarowych z przeznaczeniem na budynki wielorodzinne wraz z wykonaniem sieci i przyłącza gazu niskiego ciśnienia do przebudowanych budynków wydaną przez Prezydenta Miasta w dniu 19 sierpnia 2004 r. (zmienioną decyzją z dnia 13 kwietnia 2005 r.) obejmującą wyłącznie sieci i przyłącza gazu niskiego ciśnienia do przebudowanych budynków. Zgodnie z zawiadomieniem wydanym z upoważnienia Prezydenta Miasta z dnia 15 września 2005 r. dla nieruchomości zostały nadane nowe numery porządkowe. Prawomocną decyzją Prezydenta Miasta z dnia 4 maja 2006 r. udzielono pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy ww. lokal mieszkalny podlega uldze podatkowej oraz czy Wnioskodawca musi być współwłaścicielem lokalu mieszkalnego aby mógł z niej skorzystać.

Zdaniem Wnioskodawcy ww. lokal mieszkalny podlega uldze podatkowej, co potwierdza art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 118), zgodnie z którym zmianą sposobu użytkowania obiektu budowlanego jest podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, pracy, zdrowia, higieniczno sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkości lub układu obciążeń, co należy rozumieć, że obiekt budowlany może wymagać uprzedniego przystosowania do nowych wymagań, z czego może wynikać konieczność przebudowy obiektu budowlanego jeśli zajdzie potrzeba spełnienia ostrzejszych warunków technicznych niż poprzedni sposób użytkowania co ma miejsce ww. przypadku. Dodatkowo Wnioskodawczyni odwołała się do art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego, w myśl którego przebudową jest wykonanie robót w wyniku których mogą zostać dokonane zmiany m.in. układu funkcjonalnego, zmiany elewacji, formy i pokrycia dachu nie naruszając przy tym podstawowych parametrów obiektu takich jak kubatura, wysokość, długość, szerokość.

W przypadku opisywanych budynków koszarowych, deweloper pozostawił fundamenty oraz nośne ściany zewnętrzne. Cała reszta została rozebrana. W taką bryłę wpisano nową funkcję mieszkalną, podstawą której był projekt budowlany. Zaprojektowano nowy rozkład pomieszczeń, nowe ściany działowe, nową elewację m.in. poprzez dodanie oraz zamurowanie otworów pod nową stolarkę, nowe warstwy pokrycia oraz konstrukcję dachu i klatki schodowej.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wyraziła pogląd, iż zgodnie z art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, faktycznie poniosła w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, o czym świadczy umowa kredytowa z dnia 25 października 2005 r. oraz adres stałego miejsca zamieszkania zgodny z dowodem osobistym. Nie musi być zatem współwłaścicielem lokalu mieszkalnego, aby skorzystać z ulgi odsetkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe w części dotyczącej spełnienia przez lokal mieszkalny warunków do skorzystania z ulgi odsetkowej,

* nieprawidłowe w części dotyczącej konieczności bycia współwłaścicielem lokalu mieszkalnego, w celu skorzystania z ulgi odsetkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, stwierdzam, co następuje.

Zasady oraz warunki korzystania z tzw. ulgi odsetkowej określa art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. w związku z art. 9 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588, z późn. zm.).

Zgodnie z ust. 1 w art. 26b ustawy, od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4 tego artykułu, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi podlegającemu w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

W świetle powyższego, dla potrzeb ulgi odsetkowej czynności polegającej na zakupie nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku (czyli nowo wybudowanym) nie można utożsamiać z nadbudową lub rozbudową budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne. Jak wynika natomiast z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni nie został udzielony kredyt na finansowanie przebudowy budynku niemieszkalnego lecz na zakup lokalu mieszkalnego. Z tym, że lokal ten nie jest usytuowany w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, lecz powstał w wyniku zmiany sposobu użytkowania budynku już istniejącego. Czynności związanych z przebudową dokonał deweloper, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zmienił sposób użytkowania koszar na budynki mieszkalne wielorodzinne.

W ocenie Ministra Finansów jest to przebudowa w rozumieniu Prawa budowlanego. Nie zmienia to jednak faktu, iż nakłady poniesione na tę inwestycję poniósł deweloper, a następnie po jej zakończeniu sprzedawał "gotowy produkt" w postaci lokali mieszkalnych powstałych w wyniku dokonanej przebudowy.

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 sierpnia 2006 r., sygn. akt I S.A./Wr 491/06, "Pojęcie "nowo wybudowany" albo wybudowany na nowo budynek oznacza: niedawno, dopiero co, świeżo, taki, który zajął miejsce poprzedniego, następujący po poprzednim, wzniesiony, zbudowany, pobudowany, a nie przebudowany, adaptowany czy zmodernizowany (Słownik języka polskiego pod. red. M. Szymczaka, Warszawa 1992, t. II, s. 397, t. III, s. 784). Chodzić więc musi o obiekt wzniesiony od podstaw, a nie budynek uzyskany w wyniku przebudowy - bez względu na jej zakres (wyrok NSA z dnia 7 lutego 1996 r. sygn. akt III SA 225/95, ONSA 1996, z. 4, poz. 192; wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1997 r. sygn. akt I SA/Wr 1751/96, ONSA 1998, z. 2, poz. 64; wyrok NSA z dnia 17 grudnia 1999 r. sygn. akt I SA/Wr 1009/98, nie publ.; wyrok NSA z dnia 5 sierpnia 2004 r., sygn. akt FSK 372/04, ONSAiWSA 2005/1/17). Prezentowana w powyższych wyrokach linia orzecznictwa wyraźnie podkreśla, że "wybudowanie i przebudowanie to dwa różne pojęcia o różnej treści. Skoro ustawodawca powiązał ulgę budowlaną tylko z pierwszym z nich, niedopuszczalne jest rozciągnięcie jej zakresu na inną sytuację faktyczną". Oceniając łącznie słowa "nowo" i "wybudowany" oraz wychodząc z założenia racjonalnego działania ustawodawcy, należy stwierdzić, że podstawę do odliczenia wydatków na zakup lokalu lub budynku podatnik uzyskuje wówczas, gdy nabyte nieruchomości będą wybudowane od podstaw, a nie w wyniku przebudowy, choćby generalnej, istniejącego budynku.".

W tej sytuacji, lokal mieszkalny na zakup którego Wnioskodawczyni oraz osobie trzeciej został udzielony kredyt mieszkaniowy, nie jest lokalem mieszkalnym w nowo wybudowanym budynku, o którym mowa w art. 26b ust. 1 pkt 3 ustawy. Spłata odsetek od kredytu udzielonego na zakup lokalu mieszkalnego nie mieści się również w zakresie pkt 4 w ust. 1 w art. 26b ustawy, gdyż jak wcześniej zauważono, spłaty odsetek od kredytu na zakup lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym nie można utożsamiać z przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego. Są to dwa różne przedsięwzięcia inwestycyjne.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni zaprezentowane we wniosku z dnia 15 października 2007 r. w zakresie spełnienia przez lokal mieszkalny warunków do skorzystania z ulgi podatkowej, jest nieprawidłowe.

Nieprawidłowym jest również stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiocie braku wymogu bycia współwłaścicielem lokalu mieszkalnego, w celu skorzystania z ulgi odsetkowej. Taki pogląd stoi w sprzeczności z postanowieniami art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Przepis ten stanowi, że odliczenie z tytułu spłaty odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie zakupu nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, stosuje się, jeżeli została zawarta umowa o ustanowieniu spółdzielczego własnościowego lub lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo umowa w formie aktu notarialnego o ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego, o przeniesieniu na podatnika własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, której jedną ze stron jest podatnik.

Zatem, aby podatnik mógł odliczyć od dochodu faktycznie spłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego (oczywiście dla potrzeb ulgi odsetkowej chodzi wyłącznie o lokal położony w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym), musi być na niego przeniesiona własność tego lokalu. Przepis art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy należy czytać łącznie z ust. 1 tego artykułu. A to oznacza, że musi zachodzić zgodność podmiotowa pomiędzy podatnikiem, któremu został udzielony kredyt (ust. 1) a podatnikiem, na rzecz którego przeniesiono własność lokalu mieszkalnego (ust. 2 pkt 4 lit. b). Przy czym bycie właścicielem (współwłaścicielem) danej nieruchomości nie może być utożsamiane z miejscem zameldowania. Zameldowanie jest jedynie aktem administracyjnym, potwierdzającym fakt posiadania w danej miejscowości stałego zamieszkania. Samo zameldowanie nie przesądza zatem o byciu właścicielem (współwłaścicielem) nieruchomości, w której podatnik jest zameldowany. Reasumując, Wnioskodawczyni jest wyłącznie współkredytobiorcą. Nie jest natomiast właścicielem (współwłaścicielem) lokalu mieszkalnego. Tym samym nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy, co uniemożliwia skorzystanie z odliczeń w ramach ulgi odsetkowej.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 lutego 2008 r. Nr ILPB2/415-308/07-4/AK, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.