DD3/033/180/KDJ/08/PK-712

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2008 r. Nr ILPB2/415-289/07-2/ES wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 6 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy, jest prawidłowe.

Dnia 6 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając - na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 6 listopada 2007 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest: kształcenie ustawiczne dorosłych i pozostałe formy kształcenia oraz działalność związana z tłumaczeniami. W ramach prowadzonej działalności prowadzone są kursy języka angielskiego dla pracowników.

Składając ofertę na roczny kurs języka angielskiego (96 godzin) w firmie, z którą zamierza nawiązać współpracę, postawiono Wnioskodawczyni pytanie czy posiada akredytację kuratora oświaty na ww. kurs. Pytanie to wiąże się z tym czy finansowanie kursu przez pracodawcę stanowi dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu. Firma jest wiodącą grupą inwestycyjną zarządzającą funduszami venture capital oraz private equity, inwestującą zarówno na terenie Polski, jak i Europy Centralnej. Pracownicy, dla których kurs j.angielskiego ma być zorganizowany zatrudnieni są na stanowisku wymagającym znajomości języka. Od interpretacji tej zależeć będzie dalsze postępowanie ofertowe.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała następujące pytanie:

Czy finansowanie kursu języka angielskiego przez pracodawcę, stanowi dla korzystających ze szkolenia pracowników przychód do opodatkowania w przypadku, jeżeli kurs ten prowadzi osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie kształcenia ustawicznego dorosłych nie posiadająca akredytacji kuratora oświaty, a szkolenie pracowników jest niezbędne dla realizacji celów gospodarczych przedsiębiorcy.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni stwierdziła, iż należy brać pod uwagę przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216). Z rozporządzeń tych wynika, że kształcenie dorosłych odbywa się w formach pozaszkolnych takich jak: kurs, kurs zawodowy, seminarium i praktyka zawodowa, oraz, że do pozaszkolnej formy kształcenia nie zalicza się kursu krótszego niż 30 godzin w stosunku rocznym.

We wniosku wskazano również, iż kursy które organizuje przekraczają 30 godzin, gdyż wynoszą 96 lub 160 godzin w stosunku rocznym. Zdaniem Strony, jeżeli pracodawca płaci za naukę języka angielskiego w wymiarze przekraczającym 30 godzin edukacyjnych to refundacja taka jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponadto zauważono, iż norma przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", nie zawiera wymogu, aby organizator szkolenia posiadał akredytację kuratora oświaty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia uznał za nieprawidłowe.

Stwierdził, iż generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników od pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, fakt braku posiadania akredytacji kuratora oświaty, o którym mowa w przepisach rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216) przez organizatora kształcenia skutkuje niemożnością zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, do świadczeń otrzymanych przez pracowników w związku z ich uczestnictwem w kursie językowym finansowanym przez pracodawcę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Niezgodne z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2008 r., zwanej dalej "ustawą", jest stanowisko, że brak akredytacji, w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty, przez organizatora kształcenia uniemożliwia stosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, w stosunku do świadczeń otrzymanych przez pracowników w związku z ich udziałem w kursie językowym finansowanym przez pracodawcę.

Należy zauważyć, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Użyte w cytowanym wyżej przepisie sformułowanie "odrębne przepisy" obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymywania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem swych kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego. Do tego katalogu zaliczyć można m.in. powołane wyżej rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r., które określa rodzaj i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe i poziom wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych, zarówno tych organizowanych na postawie powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., jak i tych które mogą być organizowane na podstawie innych, niż ustawa o systemie oświaty, przepisów.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r., w obecnym brzmieniu nie definiuje pojęcia "form pozaszkolnych". Definicji tego pojęcia nie zawiera również ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. "Należy jednak pamiętać, że jeżeli sam prawodawca nie określa definicji w danej gałęzi prawa, to zakładając racjonalność prawodawcy należy uznać, że sformułowanie takiej definicji nie było konieczne. Skoro powołane regulacje nie są miarodajne dla ustalenia zakresu pojęciowego terminu "formy pozaszkolne" to w rezultacie powyższego dla rozumienia sensu tego pojęcia koniecznym się staje odwołanie do reguł wykładni językowej. Kierując się nimi można zaś stwierdzić, że w języku potocznym "pozaszkolny" oznacza "niedotyczący nauki w szkole, odbywający się poza lekcjami szkolnymi" (Słownik Języka Polskiego PWN http://sjp.pwn.pl). W konsekwencji za formy pozaszkolne należy uznać formy inne niż formy szkolne." Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1505/07.

Przyjmując powyższy pogląd należy stwierdzić, iż bez względu na to czy Wnioskodawczyni jest organizatorem kształcenia, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., czy też nie, kurs ten ma charakter pozaszkolny. W tej sytuacji zastosowanie znajduje § 9 przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r., zgodnie z którym, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

Kwestię akredytacji regulują natomiast przepisy ustawy o systemie oświaty, a "system akredytacji form kształcenia ustawicznego ma na celu podnoszenie ich jakości i efektywności. Innymi słowy, akredytacja stanowi urzędowe potwierdzenie należytego poziomu kształcenia.", komentarz do art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, M. Pilich, Ustawa o systemie oświaty. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006.

Akredytacja stanowi zatem jedynie swoisty certyfikat poziomu kształcenia prowadzonego w danej placówce, w zakresie systemu oświaty. Pamiętać należy, iż istnieje cała rzesza organizatorów szkoleń prowadzących swoją działalność w oparciu o inne, niż system oświaty regulacje oraz oferujących dokształcanie w zakresie wykraczającym poza system oświaty. Podmioty te nie mają obowiązku uzyskiwania akredytacji i nie wszystkie mogą się o akredytację ubiegać.

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, należy podzielić stanowisko Wnioskodawczyni, iż przepis ten nie uzależnia stosowania określonego w nim zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. Stąd też, posiadanie bądź nie akredytacji przez organizatora szkolenia, należy uznać za pozostające bez wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem (o czym również mowa w wyrokach WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1505/07 oraz WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1915/07).

Takie stanowisko wyraził Minister Finansów w interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego, wydanej na podstawie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, w piśmie z dnia 30 kwietnia 2008 r., Nr DD3/033/10/KDJ/08/173.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 6 listopada 2007 r. należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 6 lutego 2008 r. Nr ILPB2/415-289/07-2/ES, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwanej dalej "ustawą"). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.