DD3/033/141/OBQ/14

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2013 r. Nr IPPB2/415-959/12-7/MG, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Sp. z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r., uzupełnionym pismami z dnia 18 grudnia 2012 r. oraz z dnia 28 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Wnioskodawcę kwoty składek ZUS, do sfinansowania których zobowiązany był pracownik, jest:

* prawidłowe w części dotyczącej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

W dniu 2 listopada 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniach 24 grudnia 2012 r. i 31 stycznia 2013 r., Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

Były pracownik wystąpił do sądu o wypłacenie zaległego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Sąd zasądził na rzecz pracownika zaległe wynagrodzenie, pracodawca wykonał wyrok sądu wypłacając zasądzoną kwotę jako przychód równy dochodowi, bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu, zaliczki na podatek dochodowy oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Następnie Wnioskodawca sporządził korektę listy płac z tytułu wypłaty zasądzonego wynagrodzenia i naliczył zaliczkę na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, w tym także część finansowaną przez osobę ubezpieczoną, czyli byłego pracownika. Pracodawcy przysługuje roszczenie wobec byłego pracownika o zwrot nienależnego świadczenia.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał także, iż:

4. Wnioskodawca dokonał korekty listy płac z tytułu wypłaty zasądzonego wynagrodzenia w roku 2011,

7. Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji PIT-11 w 2012 r.,

8. Wnioskodawca odprowadził za byłego pracownika składki ZUS oraz zaliczkę na podatek dochodowy oraz składkę zdrowotną w 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Kiedy pracodawca może dochodzić od pracownika zwrotu poniesionych kosztów z tytułu opłacenia za niego składek na ubezpieczenia społeczne i zaliczki na podatek dochodowy w części, w jakiej powinny być one sfinansowane przez pracownika.

2. Czy w korekcie deklaracji PIT-11 za rok, w którym nastąpiła wypłata zasądzonego wynagrodzenia (rok 2011), Wnioskodawca powinien wykazać naliczone na korekcie listy płac składki ZUS i zaliczkę na podatek dochodowy.

Przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2013 r. Nr IPPB2/415-959/12-7/MG jest ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w informacji PIT-11 należy wykazać kwoty zaliczek na podatek, które zostały faktycznie pobrane przez płatnika. Powinien wykazać też składki na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne, które podlegają odliczeniu odpowiednio od dochodu i od podatku - składki, które zostały faktycznie potrącone (pobrane) przez płatnika ze środków pracownika.

Przez sformułowanie faktycznie potrącone (pobrane) Wnioskodawca ma na myśli zarówno zaliczkę jak i składki ZUS w wysokości wynikającej z dokonanej korekty listy płac - uregulowane przez Wnioskodawcę za pracownika.

W informacji PIT-11 nie należy wykazywać odsetek za zwłokę od zaległego wynagrodzenia, które na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 u.p.d.o.f. są zwolnione z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej "ustawą PIT".

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Art. 10 ust. 1 ustawy PIT wymienia dziewięć źródeł przychodów. Odrębnym źródłem przychodu jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1), odrębnym inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle powyższego, sfinansowane przez Wnioskodawcę, ze środków własnych, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, do zapłacenia których zobligowani byli ubezpieczeni (osoby fizyczne), stanowią dla tych osób przychód w rozumieniu ustawy PIT. Przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy PIT, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przy czym o sposobie jego opodatkowania decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, iż Wnioskodawca dokonując w 2011 r. wypłaty zaległego wynagrodzenia (na podstawie wyroku sądu) powinien jako płatnik składek naliczyć i odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za byłego pracownika z jego środków, zgodnie z odrębnymi przepisami, co następnie powinno być odzwierciedlone w informacji PIT-11 składanej za 2011 r. Jednakże Wnioskodawca w 2011 r. dokonał wypłaty zaległego wynagrodzenia bez stosownych naliczeń i dopiero w 2012 r. dokonał zapłaty, z własnych środków, zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz odprowadził zaliczkę na podatek dochody.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w momencie opłacenia przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za byłego pracownika, stają się one dla tej osoby przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, tj. stają się przychodem roku 2012. Od przychodów tych Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierać zaliczki na podatek dochodowy ani też nie powinien wpłacać jej z własnych środków, gdyż żaden przepis ustawy nie nakłada takiego obowiązku. Na Wnioskodawcy ciąży jedynie obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji, o której mowa w art. 42a ustawy.

Przepis ten stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Informacja ta oznaczona jest symbolem PIT-8C a jej wzór określa rozporządzenie Ministra Finansów wydane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 45b pkt 1 ustawy PIT. Przychody uzyskane przez byłego pracownika z tytułu zapłacenia za niego przez Wnioskodawcę zaległych składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, oraz wysokość pobranej zaliczki na podatek Wnioskodawca wykazuje w części D tej informacji, podając rodzaj przychodu oraz jego wartość wyrażoną w PLN. Podatnik natomiast jest zobowiązany do ich wykazania wraz z innymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu przy zastosowaniu skali podatkowej w zeznaniu podatkowym i do obliczenia należnego podatku dochodowego od łącznej kwoty uzyskanych w roku podatkowym dochodów.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, iż w przypadku byłego pracownika, kwota składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, w części którą z własnych środków powinien uiścić ubezpieczony a płaci Wnioskodawca, stanowi przychód z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, i Wnioskodawca jest obowiązany do korekty PIT-11 za 2011 rok.

Za nieprawidłowe należy również uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku poboru zaliczki na podatek od zapłaconych składek, zgodnie z którym na Wnioskodawcy tego rodzaju obowiązek nie ciąży, bowiem w przypadku byłego pracownika, dla którego kwota zapłaconych przez Wnioskodawcę zaległych składek do ZUS stanowi przychód z art. 20 ust. 1 ustawy PIT, Wnioskodawca nie pełni funkcji płatnika. Tym samym nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania zaliczki na podatek od tych świadczeń oraz do jej wpłacenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2013 r. Nr IPPB2/415-959/12-7/MG, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.