DD3/033/107/MCA/10/PK-565

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 kwietnia 2009 r. Nr IBPB II/1/415-99/09/ASz, uznającą za nieprawidłowe stanowisko Pana Mariusza K. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup baterii do implantu ślimakowego, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

W dniu 23 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Mariusza K. (Wnioskodawca) z dnia 12 stycznia 2009 r., złożony w dniu 2 lutego 2009 r. i uzupełniony w dniu 18 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z obustronną głuchotą. We wrześniu 2008 r. przeszedł operację wszczepienia implantu ślimakowego do prawego ucha, a część zewnętrzną tzw. procesor mowy wraz z układem zasilającym zainstalowano mu miesiąc później (3 baterie). Od tego momentu trwa proces rehabilitacyjny, czyli kształtowanie słuchu (nauka dźwięków elektronicznych) i powrót do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie - rodzina, praca, itp.

Baterie do implantu ślimakowego wystarczają na około 3 dni. Koszt ich zakupu wynosi około 1.000 zł rocznie (w zależności od formy zakupu).

Wnioskodawca jest na rencie (805 zł miesięcznie) a koszt baterii stanowi dla niego znaczące obciążenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek na zakup baterii.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek na zakup baterii powinien podlegać odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, a także art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 3, ust. 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", oraz znaczenia pojęcia "urządzenie", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zakupione baterie do implantu ślimakowego, mimo iż są niezbędne do utrzymania urządzenia w stanie używalności, to są jedynie źródłem energii (zasilania) dla takiego urządzenia, podobnie jak energia elektryczna. W konsekwencji, nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy, ponieważ nie są sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji bądź ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i nie posiadają cech indywidualnych.

Mając powyższe na uwadze Minister Finansów zważył co następuje.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za ww. wydatki uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 3 ustawy, podlegają zatem te przedmioty (sprzęty, urządzenia, narzędzia techniczne), które nie będąc sprzętem gospodarstwa domowego wykazują cechy indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W konsekwencji ich sposób konstrukcji, obsługi oraz pełnionej funkcji musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, których ta bez tego urządzenia, sprzętu lub narzędzia technicznego wykonać by nie mogła, lub których wykonanie wiązałoby się dla tej osoby z dużym utrudnieniem.

Jednocześnie z uwagi na brak definicji legalnej pojęć takich jak sprzęt, urządzenie oraz narzędzie, odwołać należy się do wykładni językowej.

Według Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996 r., "urządzenie" to "rodzaj mechanizmów lub zespół przyrządów służących do wykonania określonych czynności".

W świetle powyższego, implant ślimakowy, którego dobór opiera się na indywidualnej ocenie uwzględniającej przede wszystkim rodzaj upośledzenia słuchu, jego przyczynę oraz wiek osoby niedosłyszącej, będący zaawansowanym urządzeniem elektronicznym pozwalającym na rehabilitację osoby z głębokim niedosłuchem, spełnia kryterium urządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy. Jego częścią składową jest tzw. procesor mowy zasilany baterią lub akumulatorem. Brak zasilania uniemożliwia przekazywanie informacji akustycznej z otoczenia bezpośrednio do nerwu słuchowego, czyniąc tym samym implant ślimakowy bezużytecznym. Z tych też względów należy uznać, iż wydatek poniesiony na zakup baterii do implantu ślimakowego - stanowiących integralną części tego urządzenia - jest wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3. W konsekwencji podlega odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 i na zasadach określonych w 26 ust. 7b-7g i 13a ustawy.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 23 kwietnia 2009 r., Nr IBPB II/1/415-99/09/ASz, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 23 kwietnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.