DD2/0602/46/KBF/10/BMI9-10903 - Ustalanie wartości początkowej środka trwałego przyjętego do majątku firmy z majątku osobistego podatnika.

Odpowiadając na wystąpienie z dnia 12 sierpnia 2010 r. nr (...), przy którym załączono oświadczenie złożone przez Pana Senatora (...) na 61. posiedzeniu Senatu RP w dniu 5 sierpnia 2010 r., dotyczące ustalania wartości początkowej środka trwałego przyjętego do majątku firmy z majątku osobistego podatnika, uprzejmie wyjaśniam:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), dalej zwanej ustawą, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 3 powołanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast w sytuacji gdy nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, to wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ustawy). Wobec powyższego zasadą jest, iż wartość początkową stanowi cena nabycia, jeżeli środek trwały został nabyty w drodze kupna. Jednakże ustawodawca, przewidując, iż może zdarzyć się sytuacja, że podatnik nie będzie posiadał "dowodu zakupu" środka trwałego (np. z uwagi na upływ czasu), wprowadził powołany art. 22g ust. 8 ustawy w celu umożliwienia ustalenia w takim przypadku wartości początkowej, a w konsekwencji - umożliwienia podatnikowi amortyzacji tego środka trwałego.

Odnosząc się do prośby Pana Senatora o podjęcie stosownych działań w celu ujednolicenia obowiązujących przepisów, uprzejmie wyjaśniam, iż nie znajduję uzasadnienia dla zmiany przedmiotowych regulacji prawnych. Nie podzielam poglądu Pana Senatora, iż jednakowy stan faktyczny oceniany jest w różny sposób jedynie z uwagi na fakt, że podatnik dysponuje dowodem zakupu określonego środka trwałego. W mojej ocenie posiadanie bądź nie "dowodu zakupu" powoduje istnienie dwóch odmiennych stanów faktycznych na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla których ustawodawca wprowadził odpowiednie regulacje prawne.