DD2/033/71/KOI/09/PK-448

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 29 grudnia 2008 r., nr ILPB1/415-807/08-2/AA, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów stwierdzając, iż przedstawione w niej stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego będącego samochodem demonstracyjnym w sytuacji, gdy ten samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych - jest nieprawidłowe.

Dnia 29 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając - na podstawie § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 6 października 2008 r.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Przedsiębiorstwo X działa w formie jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną - Wnioskodawcę. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa jest: sprzedaż samochodów nowych i używanych, konserwacja, naprawa, sprzedaż części zamiennych.

Przedsiębiorstwo dokonuje zakupu nowych samochodów osobowych. Samochody wprowadzane są do magazynu jako towar handlowy i nie stanowią środków trwałych przedsiębiorstwa. Co najmniej jeden samochód z każdej zakupionej serii pojazdów jest samochodem demonstracyjnym służącym dokonywaniu jazd próbnych z potencjalnymi nabywcami. Samochód demonstracyjny z punktu widzenia ewidencji księgowej pozostaje towarem handlowym, z uwagi na przewidywany okres eksploatacji nie zostaje on bowiem wpisany do ewidencji środków trwałych. Podatnik ponosi wydatki związane z kosztami eksploatacji samochodów demonstracyjnych. Głównie są to wydatki na paliwo i ubezpieczenie tych samochodów.

Przedstawiając stan faktyczny, Wnioskodawca zadał pytanie czy koszty eksploatacji samochodów demonstracyjnych stanowią koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości w momencie ich poniesienia, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca, przedstawiając stan faktyczny stwierdził, że wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodów demonstracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu w pełnej wysokości zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zdaniem Wnioskodawcy art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy, nie znajduje w tym przypadku zastosowania.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe, ze względu na przepis art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 4, 46 i 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania,

* poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu,

* składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 EURO, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Samochody demonstracyjne, używane do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych, zakupywane przez dealera do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, stanowią rzeczowy majątek przedsiębiorstwa. Przychód ze sprzedaży tych samochodów jest przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojazdy te, nawet w przypadku wykorzystywania ich w prowadzonej działalności, nie są środkami trwałymi z uwagi na przewidywany okres używania (poniżej roku od daty nabycia). W tym przypadku nie mają zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych, a tym samym nie istnieje obowiązek wprowadzania tych składników majątku do ewidencji środków trwałych.

Zatem do kosztów związanych z zakupem, ubezpieczeniem i eksploatacją samochodów osobowych będących samochodami demonstracyjnymi, przeznaczonymi w dalszej kolejności do sprzedaży jako towar handlowy, ponoszonych w celu osiągnięcia przychodów nie mają zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 4 i pkt 46.

Reasumując, nie ma przeszkód prawnych, aby do kosztów podatkowych zaliczać poniesione wydatki związane z eksploatacją samochodów demonstracyjnych oraz zastępczych stanowiących towary handlowe, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, pod warunkiem jednak, że posiadają one cechy, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów demonstracyjnych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić też należy, że wydatki na ubezpieczenie samochodów demonstracyjnych mają charakter kosztów bezpośrednich, zaś składka ubezpieczeniowa jest świadczeniem podzielnym, zatem w przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych (lub księgi przychodów i rozchodów w warunkach określonych w art. 22 ust. 6 ustawy), zastosowanie winien mieć przepis art. 22 ust. 5 ustawy.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego należało, z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.