DD2/033/265/MWJ/2009/PK-1574

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 stycznia 2013 r. Ministerstwo Finansów DD2/033/265/MWJ/2009/PK-1574

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2009 r., Nr IPPB1/415-244/09-3/KS wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 10 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku rozliczania podatku w związku z likwidacją indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej oraz wniesieniem budynku do spółki jawnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 2 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 10 lipca 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku rozliczania podatku w związku z likwidacją indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej oraz wniesieniem budynku do spółki jawnej.

Interpretacja wydana została na ww. wniosek z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 10 kwietnia 2009 r.). Na skutek wezwania z dnia 26 czerwca 2009 r. doręczonego dnia 30 czerwca 2009 r., wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 3 lipca 2009 r.).

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego.

Od 1996 r. wnioskodawczyni prowadziła na własne nazwisko działalność gospodarczą. Działalność była prowadzona w domu, który był własnością wnioskodawczyni i męża. Dom został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej. Od jego wartości naliczana była amortyzacja, która obciążała koszty prowadzonej działalności. W 2004 r. działalność została rozszerzona i prowadzona do 2007 r.

W 2007 r. działalność została zawieszona. Remanentem likwidacyjnym rozliczono towary.

Dom został wprowadzony do utworzonej spółki jawnej, rodzinnej, której wspólnikami są wnioskodawczyni, mąż, i córka.

Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować prowadzoną na własne nazwisko, zawieszoną działalność gospodarczą. Działalność w tym zakresie jest i będzie prowadzona przez spółkę jawną (rodzinną).

Jednocześnie wnioskodawczyni zaznaczyła, że od 2007 r. budynek był modernizowany. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie była dokonywana amortyzacja.

Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawczyni zadała pytanie czy przy likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko i przejęciu budynku przez spółkę jawną, powinna rozliczyć podatkowo pozostałą wartość budynku (wartość początkowa - umorzenie).

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawczyni stwierdziła, że likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko nie powinna rodzić skutków podatkowych związanych z budynkiem mieszkalnym. Zdaniem wnioskodawczyni budynek dalej spełnia taką samą funkcję, przejęty został przez spółkę i podatek od poprzedniej działalności nie powinien być naliczony.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Oceniając stanowisko wnioskodawczyni w sprawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie zdarzenia opisanego we wniosku, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1.

w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,

2.

nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży,

3.

osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,

4.

nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.

Na podstawie powołanego przepisu należy ustalić dochód w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej sporządzając tzw. remanent likwidacyjny. W remanencie likwidacyjnym nie ujmuje się składników majątku będących środkami trwałymi, niezależnie od tego, czy zostały one w pełni zamortyzowane.

Z wniosku wynika, że dom stanowił środek trwały. Od wartości początkowej przedmiotowego domu dokonywane były odpisy amortyzacyjne uwzględniane w kosztach podatkowych prowadzonej na własne nazwisko działalności gospodarczej. Dom będący środkiem trwałym w działalności gospodarczej nie podlega zatem ujęciu w remanencie likwidacyjnym.

Niezależnie jednak od powyższego, należy mieć na uwadze, iż we wniosku zaznaczono, że dom został "wprowadzony do utworzonej spółki jawnej rodzinnej (żona, mąż, córka)". Likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko nastąpi po wniesieniu domu do spółki jawnej. Na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko dom nie stanowi zatem składnika majątku tej działalności. W związku z powyższym, dom nie mógłby zostać ujęty w remanencie likwidacyjnym, nawet gdyby przepisy prawa przewidywały obowiązek ujmowania tego rodzaju składników w remanencie likwidacyjnym.

Wniesienie domu do spółki jawnej nie skutkuje również powstaniem po stronie wnioskodawczyni przychodu z działalności gospodarczej z tytułu odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko. Wniesienie wkładu do spółki jawnej nie wiąże się bowiem z odpłatnym zbyciem składników majątkowych będących przedmiotem aportu.

Osoba fizyczna wnosząca wkład niepieniężny do spółki osobowej otrzymuje udziały w tej spółce, których wartość materialna nie stanowi ceny nabycia tych udziałów. Otrzymujący udziały wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym w ramach spółki osobowej, do której przystąpił przez wniesienie wkładu. Po stronie wspólnika nie powstaje jednak dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czynność wniesienia do spółki jawnej wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości gruntowej, pozostaje neutralna podatkowo i nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie wnoszącego wkład niepieniężny, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np.: wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 912/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lutego 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 1043/10, wyrok NSA z dnia 23 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1974/09, wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1202/10.

We wniosku wnioskodawczyni wyraziła stanowisko, że likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej na własne nazwisko "nie powinna rodzić skutków podatkowych związanych z budynkiem." Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, dokonując oceny prawnej stanowiska wnioskodawczyni w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko to uznał za nieprawidłowe stwierdzając, że wniesienie budynku do spółki jawnej "spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.". Ponieważ stwierdzono, że stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe, należało ją z urzędu zmienić.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl