DD10/033/117/ZDA/13/RD-53035

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 29 marca 2012 r. znak: IBPBI/2/423-314/12/MO w ten sposób, że uznaje stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące warunków korzystania przez Spółkę ze zwolnienia podatkowego dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej po 31 grudnia 2010 r. - za nieprawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 24 listopada 1998 r. (dalej: Zezwolenie) udzielonego do dnia 8 sierpnia 2016 r. Spółka należy zatem do tzw. "starych inwestorów", którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. Wskazane w Zezwoleniu warunki zostały przez Spółkę spełnione. W dniu 1 maja 2004 r. Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy. W 2011 r. Spółka wpłacała zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej.

W związku z tym Wnioskodawca zwrócił się następującymi pytaniami:

1. Czy Spółka korzystając do 31 grudnia 2010 r., ze zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach obowiązujących w dniu uzyskania zezwolenia, zmienionych następnie w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej* powinna pomniejszyć wysokość przysługującego jej zwolnienia podatkowego po dniu 31 grudnia 2010 r. o wartość pomocy publicznej otrzymanej do tego dnia.

2. Czy jeżeli stanowisko Spółki jest prawidłowe (własne stanowisko w sprawie dot. pytania nr 1) to Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r. czy też od początku obowiązywania zezwolenia.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 29 marca 2012 r., znak: IBPBI/2/423-314/12/MO przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach była odpowiedź na pytanie drugie.

Zdaniem Spółki, przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej powinno się obniżyć przysługującą Spółce pulę pomocy o kwotę pomocy publicznej, jaką Spółka wykorzystała od dnia 1 stycznia 2001 r. Data 1 stycznia 2001 r. jako punkt odniesienia dla obliczania wykorzystanej pomocy publicznej jest datą graniczną, przed którą żaden przepis prawa nie zobowiązywał przedsiębiorców do określania wysokości wykorzystanej pomocy publicznej oraz nie określał jakiegoś sposobu jej monitorowania. To w dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz. U. Nr 60, poz. 704 z późn. zm., dalej: ustawa o pomocy publicznej), której celem było dostosowanie prawa polskiego do wspólnotowych regulacji w zakresie pomocy publicznej. Na mocy powyższej ustawy stworzono system rejestrowania pomocy poprzez zbieranie, gromadzenie oraz przetwarzanie informacji o udzielonej pomocy, a w szczególności o jej rodzajach, formach oraz wielkości. Zobowiązano również przedsiębiorców do składania okresowych sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy oraz informowania na ten temat na żądanie organu nadzorującego.

Wobec faktu, iż do momentu wejścia w życie wskazanej wyżej ustawy nie istniały zasadniczo zasady regulujące warunki monitorowania pomocy publicznej i przedsiębiorcy nie byli zobowiązani do monitorowania (kalkulowania) wysokości otrzymywanej pomocy, niezasadnym byłoby nałożenie na nich obowiązku uwzględnienia tej pomocy przy obliczaniu pomocy publicznej podlegającej limitowaniu. Przykładowo zasada ta znalazła zastosowanie w odniesieniu do tzw. dużych przedsiębiorców. Jak bowiem stanowi art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.; dalej: ustawa zmieniająca z 2003 r.), przedsiębiorcy posiadający w dniu wejścia w życie tej ustawy status dużego przedsiębiorcy mogli korzystać z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych, przy czym przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej mieli uwzględniać całkowitą wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskali od dnia 1 stycznia 2001 r.; z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000. Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że - podobnie jak tzw. duzi przedsiębiorcy - przy ustalaniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej Spółka powinna uwzględnić wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskała od dnia 1 stycznia 2001 r. z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000. Spółka wskazała, że analogiczny jak w jej przypadku stan faktyczny był podstawą wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji z 28 kwietnia 2011 r. o sygnaturze IBPB1/2/423-410/11/AK. W interpretacji tej stanowisko wnioskodawcy, analogiczne jak stanowisko Spółki, zostało uznane za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 29 marca 2012 r. interpretację indywidualną nr IBPBI/2/423-314/12/MO, w której uznał stanowisko, Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za prawidłowe i na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w.dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Spółki, wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2011 r. oraz potwierdzonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 29 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (Nr IBPBL2/423-314/11/MO), nie można uznać za prawidłowe.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej: u.p.d.o.p.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terytorium działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., dalej: ustawa o sse).

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

W wykonaniu tej delegacji ustawowej Rada Ministrów wydała szereg rozporządzeń, w których w podobny sposób uregulowano zasady udzielania zwolnień podatkowych. W dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia, tj. 24 listopada 1998 r. obowiązywało min. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397, z późn. zm., dalej: rozporządzenie z 1996 r.).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia z 1996 r. zwolnieniu od podatku dochodowego w okresie 10 lat podlegał dochód podmiotu uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, a po upływie tego okresu zwolnieniu podlegała połowa dochodu (§ 6 rozporządzenia).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, z późn. zm., dalej: ustawa zmieniająca z 2000 r.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. wprowadzając w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. -uwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stosownie do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse. zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej oraz mając na celu rekompensatę związanych z tą zmianą utraconych przez przedsiębiorców korzyści, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o sse. W sposób szczególny potraktowano tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

Omawiany art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., dotyczy zarówno zasad ustawowych, jak również zapisów rozporządzeń. W konsekwencji, mali i średni przedsiębiorcy posiadający zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zachowali prawo do zwolnień określonych w art. 12 ustawy o sse oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Podkreślenia wymaga również fakt, że w art. 3 ustawy zmieniającej z 2003 r. uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upłynął w dniu 31 grudnia 2007 r. (art. 6 ust. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r.).

Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka prowadząc działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - na podstawie zezwolenia z 1998 r. - w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. była średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Wnioskodawca miał więc takie same uprawnienia, jak inni przedsiębiorcy w. obrębie danej kategorii, dlatego nie został pozbawiony możliwości wyboru stosowania zwolnienia podatkowego na nowych bądź starych zasadach. Jak wyżej wspomniano, na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. Spółka miała możliwość wystąpienia z wnioskiem o zmianę zezwolenia, polegającą na zastosowaniu do niej przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w miejsce przepisów art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Spółka złożyła taki wniosek. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Spółka nie występując o zmianę warunków zezwolenia zgodnie z art. 6 ustawy zmieniającej z 2003 r" wybrała korzystanie ze zwolnień od podatku dochodowego na "starych" zasadach, co oznacza dostosowanie działalności do stanu prawnego obowiązującego w dniu 31 grudnia 2000 r. Jednocześnie konsekwencją takiego wyboru jest także utrata zwolnienia na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. w terminach określonych w tym przepisie, tj. w przypadku Spółki po dniu 31 grudnia 2010 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego-nowelizacji przepisów, na które powołała się Spółka prowadzi do wniosku, iż Spółka zachowała prawo do zwolnienia podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. Brak jest zatem podstaw do uznania, że Spółka, będąca średnim "starym przedsiębiorcą", która nie dokonała zmiany zezwolenia w trybie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., ma prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, po dniu 31 grudnia 2010 r.

Zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r. Spółka bowiem po dniu 31 grudnia 2010 r. utraciła prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Należy podkreślić, że - poza regulacjami zawartymi w ww. art. 5 i art. 6 ustawy zmieniającej z 2003 r. - brak jest innych przepisów, które określałyby prawo "starych przedsiębiorców" do korzystania z pomocy publicznej. Małych i średnich "starych przedsiębiorców" nie obejmuje żaden program pomocowy notyfikowany, czy zgłoszony Unii Europejskiej.

Powyższe stanowisko jest zbieżne z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym m.in. w wyrokach z dnia 11 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1279/07 i z dnia 1 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1919/08. W pierwszym z powołanych wyroków NSA stwierdził, że "podatnik albo korzysta z nowych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i w tym zakresie występuje o zmianę udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. zezwolenia, albo prowadzi tę działalność według starych uregulowań na zasadzie określonej w art. 5 ust.l ustawy zmieniającej ustawę o sse. W tym drugim przypadku oznacza to dostosowanie działalności do stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2000 r."

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002.r. Prawo o postępowaniu przed sądami admimstracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).