BPE-2-OP/31101/690/GW/12 - Podatnik podatku od nieruchomości.
Pismo z dnia 8 marca 2012 r. Urząd Miasta w Warszawie BPE-2-OP/31101/690/GW/12 Podatnik podatku od nieruchomości.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Podstawa prawna interpretacji
Artykuł 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)
Rozstrzygnięcie
Po rozpatrzeniu wniosku firmy (...) z siedzibą w Warszawie przy ulicy (...) (zwanej dalej "(...)") z dnia 15 grudnia 2011 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 29 grudnia 2011 r.) w sprawie "udzielenia indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania nieruchomości położonej w Warszawie przy ulicy (...) podatkiem od nieruchomości postanawiam uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe.
Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku
Z treści przedłożonego wniosku wynika, że:
w roku 2000 nabyła od spółki powiązanej (dalej: "(...)"), prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w Warszawie przy ulicy (...) o powierzchni 27.033 m2 wraz ze znajdującymi się na tej nieruchomości budynkami oraz urządzeniami stanowiącymi odrębny przedmiot własności;
po podpisaniu umowy sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania, (...) została postawiona w stan upadłości;
w październiku 2002 r. Syndyk Masy Upadłości (...) wniósł pozew skierowany przeciwko (...) domagając się uznania za bezskuteczną ww. umowę zawartą ze (...);
Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 2 kwietnia 2003 r. zabezpieczył powództwo Syndyka Masy Upadłości (...) poprzez miedzy innymi ustanowienie zarządu przymusowego na spornej nieruchomości, zakazanie (...) zbywania i obciążania tej nieruchomości wraz ze wpisem ostrzeżenia dotyczącego ww. zakazu do księgi wieczystej.
wyrokiem z dnia 30 marca 2006 r. Sąd Okręgowy w Warszawie nakazał (...) wydanie przedmiotowej nieruchomości syndykowi; w wyniku apelacji (...) Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 grudnia 2007 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w ten sposób, że powództwo o wydanie nieruchomości oddalił, natomiast roszczenie ewentualne o uznanie bezskuteczności umowy przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania;
Sąd Okręgowy - po ponownym rozpoznaniu sprawy - wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2009 r. oddalił powództwo Syndyka; w wyniku apelacji Syndyka, Sąd Apelacyjny ostatecznym wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2010 r. zmienił w całości wyrok Sądu Okręgowego w ten sposób, iż ww. umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania uznał za bezskuteczną wobec Masy Upadłości (...) w tym też dniu upadł z mocy prawa zarząd przymusowy.
od dnia nabycia przedmiotowej nieruchomości (23 marca 2000 r.) do chwili obecnej podatek od nieruchomości za przedmiotową nieruchomość opłaca (...) i jest ponadto w posiadaniu informacji, iż co najmniej za niektóre lata deklaracje na podatek od nieruchomości były składane przez Syndyka masy Upadłości (...) (także przez niego był opłacany podatek od nieruchomości).
w chwili obecnej Syndyk Masy Upadłości (...) zawarł z częścią najemców i dzierżawców aneksy do umów, w których zmieniono stronę wynajmującą (wydzierżawiającą) z (...) na Syndyka masy upadłości (...)
W związku z powyższym, pytanie (...) dotyczy tego, kto jest od dnia maja 2010 r. podatnikiem podatku od nieruchomości za nieruchomość położoną przy ulicy (...) w Warszawie.
Stanowisko wnioskodawcy
Zdaniem Wnioskodawcy (...) nie będzie podatnikiem podatku od nieruchomości za przedmiotowa nieruchomość począwszy od dnia 1 maja 2010 r. z uwagi na fakt, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 30 kwietnia 2010 r. posiadaczem samoistnym przedmiotowej nieruchomości (wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami) jest podmiot władający faktycznie tą nieruchomością, tj. Syndyk masy upadłości (...).
Ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3 (stanowiącego, że jeżeli przedmiot opodatkowania znajduje się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu samoistnym);
posiadaczami-samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
użytkownikami wieczystymi gruntów;
posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2 (stanowiącego, że obowiązek podatkowy dotyczący przedmiotów opodatkowania wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, faktycznie władających nieruchomościami lub obiektami budowlanymi).
Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie definiują pojęcia posiadania, dlatego też jego znaczenia dla celów podatku od nieruchomości należy szukać w oparciu o przepisy prawa cywilnego. Stanowisko to podzielił m.in. Sąd Najwyższy, który w uzasadnieniu swojego wyroku z dnia 13 lutego 2002 r. (sygn. akt III RN 22/02; opubl. OSNP 2004/6/92) wskazał:
" (...) Ilekroć ustawa, nie tylko przepisy prawa cywilnego, używa terminu "posiadanie", nie nadając mu szczególnego znaczenia, tylekroć należy przez to rozumieć stan określony w art. 336 k.c. Chodzi zatem o sytuację, w której posiadanie realizuje osoba faktycznie władającą rzeczą jak właściciel (posiadanie samoistne), bądź jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo (posiadanie zależne) (...)".
Zgodnie z art. 336 Kodeksu cywilnego, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Posiadanie przedstawia się zatem jako stan faktyczny określonego władztwa nad rzeczą Według panującego poglądu doktryny, posiadanie występuje przy równoczesnym istnieniu fizycznego elementu władania rzeczą, określanego jako corpus possessions, oraz psychicznego elementu animus rem sibi habendi, rozumianego jako zamiar władania rzeczą dla siebie. Nie budzi szczególnych wątpliwości interpretacyjnych element "władania rzeczą" {corpus). Bez wątpienia chodzi tu o dostrzegalny fakt fizycznego władztwa nad rzeczą "zatrzymania" rzeczy, jej "używania", "korzystania". Drugim współwystępującym, niezbędnym elementem cywilistycznej konstrukcji posiadania, jest psychiczny czynnik zamiaru władania ("zawładnięcia") rzeczą dla siebie (animus rem sibi habendi). " (...) Zatem zamiar władania rzeczą "dla siebie" rozstrzyga o posiadaniu w rozumieniu art. 336 k.c. Teoretycznie decyduje tutaj wewnętrzna, subiektywna wola posiadania. W praktyce należy też dążyć w najwyższej mierze do jej uszanowania. Wobec trudności dowodowych można i trzeba kierować się według zamanifestowanych na zewnątrz przejawów władania rzeczą. Przejawia się ona przecież w postępowaniu posiadacza wobec otoczenia (por. J. Ignatowicz (w:) Kodeks..., s. 769). Można więc z pewną tolerancją mówić o "woli zobiektywizowanej", błędem byłoby zaś poszukiwanie "woli obiektywnej (...)" (E. Gniewek, Kodeks cywilny, księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001; komentarz do art. 336 Kodeksu cywilnego).
Według zgodnych stanowisk orzecznictwa i doktryny, przez faktyczne władztwo rozumie się samą możność władania rzeczą. " (...) Dla zakwalifikowania konkretnego władztwa do kategorii posiadania nie jest konieczne efektywne wykonywanie tego władztwa, wystarczy realna możliwość korzystania z rzeczy. O możliwości można mówić w dwojakim znaczeniu, bądź jako o szansie władaniaf bądź realnej możliwości uzasadnionej faktycznymi okolicznościami (...)" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2004 r., sygn. akt II CK 454/03, opubl. LEX nr 303341). Także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2005 r. (sygn. akt I SA/Wa 1801/04, opub. LEX nr 198835), Sąd stwierdził m.in.: " (...) Pojęcie "faktyczna możliwość władania nieruchomością" oznacza faktyczne władztwo nad rzeczą (nieruchomością), władanie rzeczą (nieruchomością), które jest składnikiem instytucji posiadania, określonej w art. 336 k.c. To faktyczne władztwo nad rzeczą (nieruchomością) wykonuje się nie tylko przez efektywne korzystanie z niej, ale także przez samą tylko możliwość takiego korzystania, choćby władający rzeczą (nieruchomością), nie czynił z niej użytku. Taki pogląd wynika z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (vide: wyrok NSA z dnia 17 listopada 1989 r. sygn. akt IV SA 611/89, wyrok NSA z dnia 23 marca 1998 r. sygn. akt IV SA 311/96) (...)".
W ocenie organu podatkowego (...) nie będzie podatnikiem podatku od nieruchomości za nieruchomości i budowle położone przy ul. (...) w Warszawie. (...) jest co prawda nadal użytkownikiem wieczystym gruntu oraz właścicielem nieruchomości i budowli położonych na gruncie, albowiem w prawomocnym wyroku z dnia 30 kwietnia 2010 r., zapadłym w sprawie o sygn. akt VI ACa 1128/09, Sąd Apelacyjny orzekł jedynie o bezskuteczności umowy sprzedaż zawartej pomiędzy (...) i (...) wobec masy upadłości (...) lecz nie jest ona ich posiadaczem. Wbrew stanowisku (...) za podatnika nie może być uznany Syndyk masy upadłości (...). W polskiej doktrynie prawa dominuje teoria, zgodnie z którą syndyk jest osobą pełniącą funkcję organu urzędowego, jest organem postępowania upadłościowego. Zatem podatnikiem podatku od nieruchomości za nieruchomości i budowle położone przy ul. (...) w Warszawie będzie (...) w upadłości.
Zgodnie z obowiązującym w roku 2010 (i obecnie) art. 6 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek. Mając zatem na uwadze fakt, iż prawomocny ww. wyrok w sprawie o sygn. akt VI ACa 1128/09 zapadł w dniu 30 kwietnia 2010 r., obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości za przedmiotową nieruchomość w stosunku do (...) wygasł z upływem dnia 30 kwietnia 2010 r.
Pouczenie
Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalnie lub bezczynność są przedmiotem skargi.