BPE-2-OP/31101/1233/GW/12 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości garaży podziemnych stanowiących lokale użytkowe, znajdujących się w budynkach mieszkalnych wielolokalowych.

Podstawa prawna interpretacji

Artykuł 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

Rozstrzygnięcie

Po rozpatrzeniu wniosku (...) z siedzibą w Warszawie przy (...) reprezentowanej przez radcę prawnego, (...) (zwanej dalej (...)) z dnia 20 lutego 2012 r. w sprawie udzielenia indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości garaży podziemnych stanowiących lokale użytkowe, znajdujących się w budynkach mieszkalnych wielolokalowych, postanawiam uznać stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe w obowiązującym stanie prawnym.

Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że (...) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy obiektów budownictwa mieszkaniowego w celu sprzedaży znajdujących się w nich lokali. We wznoszonych przez! budynkach stanowiących - wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne, znajdują się także garaże podziemne, będące lokalami użytkowymi. W związku z powyższym, pytanie dotyczy stawki podatku od nieruchomości za ww. garaże podziemne.

Stanowisko wnioskodawcy

Zdaniem (...) przedmiotowe garaże podziemne znajdujące się w budynkach mieszkalnych wielolokalowych, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych.

Ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm., dalej "u.p.o.l.") opodatkowaniu podatkom od nieruchomości podlegają m.in. grunty oraz budynki lub ich części. Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne, w tym spółki nie posiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Kwestia opodatkowania podatkiem od nieruchomości garaży (miejsc postojowych) w budynkach mieszkaniowych była już przedmiotem rozważań zarówno piśmiennictwa, jak również orzecznictwa sądowego. Mając na uwadze zarówno orzecznictwo sądów w tej sprawie, jak i piśmiennictwo, należy stwierdzić, iż miejsce postojowe (garaż) w budynku mieszkalnym wielolokalowym, nie stanowi jednej całości z lokalem mieszkalnym, lecz - dla celów podatku od nieruchomości - stanowi odrębną od lokalu mieszkalnego nieruchomość i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg stawki właściwej dla budynków pozostałych. Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w uchwale składu siedmiu sędziów NSA w Warszawie z dnia 27 lutego 2012 r. sygn. akt II FPS 4/11: " (...) W świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 84 z późn. zm.) garaż stanowiący przedmiot odrębnej własności, usytuowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatku przewidzianej w. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) tej ustawy. (...)".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż (...) jest współwłaścicielem przedmiotowego garażu. Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 4 u.p.o.l., jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach, z zastrzeżeniem ust. 5.

W opinii organu podatkowego, w określonych sytuacjach konieczne jest zastosowanie wykładni celowościowej. O prawidłowości takiego stanowiska świadczy chociażby wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 lutego 2009 r. o sygn. III SA/Wa 3085/08. Uchyloną przez ww. wyrok decyzją Kolegium nakazało organowi podatkowemu I instancji zapewnienie czynnego udziału w postępowaniu.wszystkim stronom - współwłaścicielom przedmiotowego lokalu garażowego, powołując się na treść art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Natomiast Sąd, w uzasadnieniu swojego wyroku, stwierdził między innymi, iż " (...) Zdaniem Sądu dla odkodowanie treści tego przepisu konieczne jest zastosowanie wykładni celowościowej, ponieważ jego wykładnia literalna prowadzi do wypaczenia całej "filozofii" podatku od nieruchomości Wykładnia celowościowa wymaga przede wszystkim ustalenia istoty ekonomicznej podatku od nieruchomości. Problematyką tą zajmował się już Naczelny Sąd Administracyjny, który w uchwale FPK 9/96 z dnia 19 sierpnia 1996 r. (ONSA 1996/4/152) stwierdził, że podatek od nieruchomości zalicza się do kategorii podatków majątkowych, gdyż przedmiotem opodatkowania jest majątek. Ustawowa konstrukcja podatku od nieruchomości wskazuje, że należy on do grupy podatków od posiadania majątku. Charakter i zadania tej kategorii podatków są zróżnicowane w zależności od sposobu wykorzystywania majątku. Posiadacze majątku bowiem uzyskują dochody w naturze polegające na zaspokajaniu potrzeb bytowych, socjalnych czy ekonomicznych na wyższym poziomie niż osoby nie posiadające takiego majątku. Obciążenie tym podatkiem zależy od rodzaju i sposobu wykorzystywania majątku, o czym świadczy konstrukcja stawek podatkowych. Podatnikiem podatku od nieruchomości jest osoba, która faktycznie włada majątkiem (...). Sąd dokonując wykładni art. 4 ust. 3 u.p.o.l. miał też na względzie, iż już sam fakt ponoszenia ciężarów podatkowych jest uciążliwy, w związku z tym należy zastosować taką wykładnię przepisów prawa, która wyklucza nadmierną uciążliwość w ponoszeniu tych obowiązków. Zastosowanie w niniejszej sprawie art. 4 ust. 3 u.p.o.l. prowadziło wprost do sytuacji, w której podatnicy byliby narażeni na problemy, które nie powinny być zwykłym następstwem istnienia zobowiązania podatkowego. Sytuacja bowiem, w której współwłaściciel miejsca garażowego zobowiązany jest zapłacić podatek za wszystkich innych właścicieli miejsc garażowych, prowadzi wprost do konfliktów pomiędzy współwłaścicielami. Rozwiązanie sporu w drodze powództwa cywilnego jest jak wiadomo dość uciążliwe, szczególnie, gdy występuje kilkudziesięciu właścicieli miejsc postojowych, a konflikt może powstawać przy każdej zapłacie podatku. Skoro istnieje prawna możliwość nałożenia obowiązku podatkowego, który nie pociąga za sobą szeregu zbędnych kłopotów, z takiej możliwości należy skorzystać (...)".

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko (...) uznać należy za nieprawidłowe. Garaże podziemne z miejscami postojowymi, będące odrębnymi nieruchomościami lokalowymi o charakterze użytkowym, podlegają opodatkowaniu nie wg stawek jak za budynki mieszkalne, lecz wg stawek jak za budynki lub ich części pozostałe. W ocenie organu podatkowego (...) zobowiązana jest do uiszczania podatku od nieruchomości od będącego jej własnością udziału w nieruchomości garażowej wg stawek jak za budynki lub ich części pozostałe.

Pouczenie

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalnie lub bezczynność są przedmiotem skargi.