BPE-2-OP/31101/1123/GW/12 - Powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości za nieruchomość przekazaną w celu realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej.

Podstawa prawna interpretacji

Artykuł 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)

Rozstrzygnięcie

Po rozpatrzeniu wniosku (...) z siedzibą w Warszawie przy ulicy (...) (zwanego dalej " (...);") z dnia 6 lutego 2012 r. w sprawie udzielenia indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości za nieruchomość przekazaną (...) w celu realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej (polegającego na zaspokajaniu potrzeb wychowanków (...)) postanawiam uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe w obowiązującym w 2012 r. stanie prawnym.

Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że (...) jest jednostką organizacyjną, działającą w formie jednostki budżetowej. Zadaniem (...) jest realizacja ustawowo określonych zadań z zakresu pomocy społecznej. Do realizacji tych zadań (...) wyposażany jest w majątek m.st. Warszawy w postaci nieruchomości; wyposażanie to następuje każdorazowo w drodze uchwał Rady m.st. Warszawy. W związku z powyższym, pytanie (...) i dotyczy obowiązku podatkowego z tytułu posiadania nieruchomości, w które (...) został wyposażony do realizacji ustawowych zadań w zakresie pomocy społecznej.

Stanowisko wnioskodawcy

Zdaniem (...) wyposażenie w nieruchomości, nie implikuje powstania po stronie (...) obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości, zarówno w przypadku nieruchomości stanowiącej siedzibę (...), jak również nieruchomości, w które (...) jest wyposażany w celu realizacji ustawowych zadań z zakresu pomocy społecznej. Mienie to zajmowane jest bowiem na potrzeby (...) (jednostki organizacyjnej m.st. Warszawy) w związku z realizacją jedynie zadań własnych m.st. Warszawy.

Ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne (w tym spółki nie posiadające osobowości prawnej), będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego (JST).

Jednostki organizacyjne, chociaż są w pewien sposób uczestnikami obrotu i mają przewidziane w ustawach regulujących zasady ich działania pewne kompetencje charakterystyczne dla osób prawnych, to jednak pełnią funkcje reprezentanta interesów Skarbu Państwa lub JST i podejmują czynności za Skarb Państwa lub JST. Zatem każda czynność cywilnoprawna takiej jednostki organizacyjnej jest czynnością Skarbu Państwa lub JST dokonaną w jego imieniu i na jego rzecz. Jednostki organizacyjne nie mogą być podmiotem prawa własności nieruchomości albo obiektu budowlanego niezwiązanego trwale z gruntem. Jednostek tych nie sposób ponadto uznać za posiadaczy nieruchomości w rozumieniu art. 336 Kodeksu cywilnego, ponieważ nie władają nieruchomością we własnym imieniu i na własny rachunek. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, iż posiadanie jest władaniem rzeczą dla siebie, w odróżnieniu od dzierżenia, które polega na władaniu rzeczą za kogoś innego. Dzierżenie, którego definicję zawiera art. 338 Kodeksu cywilnego, jest różnym od posiadania rodzajem władztwa nad rzeczą. Podobnie jak na posiadanie także na dzierżenie składają się dwa elementy: faktyczne władztwo nad rzeczą (corpus) oraz wola władania rzeczą (animus). Różnica pomiędzy posiadaniem a dzierżeniem polega na innym ukierunkowaniu woli władania rzeczą. O ile posiadacz włada rzeczą dla siebie, o tyle dzierżyciel czyni to w imieniu innej osoby, wykazując wolę władania rzeczą za kogo innego.

W konsekwencji nie można uznać (...) za posiadacza wykorzystywanych nieruchomości, tym samym nie będzie on podatnikiem podatki od nieruchomości za ww. nieruchomości na podstawie przytoczonego powyżej art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Dysponowanie przez (...) nieruchomościami należy zakwalifikować bowiem jako dzierżenie, z którym nie będzie się łączyło powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Pouczenie

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalnie lub bezczynność są przedmiotem skargi.