BPB-1-3/4510-253/16/JKT - Podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 maja 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach BPB-1-3/4510-253/16/JKT Podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 marca 2016 r., data wpływu do tut. BKIP 23 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy udzielanie przez Spółkę pożyczek z ZFŚS byłym pracownikom (emerytom i rencistom) oznacza, że jest ona podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2016 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy udzielanie przez Spółkę pożyczek z ZFŚS byłym pracownikom (emerytom i rencistom) oznacza, że jest ona podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie wydobywania kopalin rudy miedzi oraz produkcji z tych rud: miedzi, metali nieżelaznych oraz metali szlachetnych. Produkty te są przedmiotem sprzedaży, która generuje dominującą część przychodów ze sprzedaży.

Zgodnie z danymi rejestrowymi Spółki - jako osoby prawnej:

* według wypisu z KRS:

* przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy obejmuje górnictwo rud metali nieżelaznych;

* przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy obejmuje (pierwsze dziewięć wg KRS): wydobywanie soli, produkcja metali szlachetnych, produkcja ołowiu, cynku i cyny, produkcja miedzi, produkcja pozostałych metali nieżelaznych, wytwarzanie energii elektrycznej, dystrybucja energii elektrycznej, handel energią elektryczną;

* według REGON:

* rodzaj przeważającej działalności Spółki wg PKD 2007: 0729Z górnictwo pozostałych rud metali nieżelaznych.

W ramach struktury organizacyjnej Spółki wyodrębnione są poszczególne Oddziały, których zadania powiązane są z cyklem produkcyjnym Spółki:

* oddziały górnicze (kopalnie) - których głównym przedmiotem działalności jest wydobycie urobku rud miedzi w kopalniach podziemnych, który to urobek jest finalnym produktem produkcji w kopalniach Spółki;

* oddział zakłady wzbogacania rud - którego głównym przedmiotem działalności jest przetwórstwo rud (wydobytych przez oddziały górnicze Spółki) do postaci koncentratów miedzi;

* oddziały hutnicze (huty) - których głównym przedmiotem działalności jest przetwarzanie koncentratów oraz nabywanych złomów do postaci metali, tj. miedzi oraz innych metali;

* pozostałe oddziały wspomagające podstawową działalność Spółki w zakresie obsług IT, składowania odpadów poprodukcyjnych, świadczenia usług ratownictwa górniczego czy zarządzania Spółką.

W związku z zatrudnieniem pracowników w poszczególnych Oddziałach Spółki, które w odniesieniu do zatrudnianych tam pracowników pełnią rolę pracodawcy, Oddziały Spółki tworzą Zakładowy Funduszu Świadczeń Socjalnych, do czego zobligowane są na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 111 z późn. zm.; dalej "ustawa o ZFŚŚ"). Działalność socjalna realizowana w ramach ZFŚS obejmuje m.in. udzielanie zwrotnych pożyczek mieszkaniowych pracownikom Oddziału, jak i emerytom i rencistom - byłym pracownikom uprawnionym do korzystania z ZFŚS zgodnie z regulaminem obowiązującym u pracodawcy. Zakres działalności realizowanej w ramach ZFŚS, obejmuje również udzielanie pożyczek mieszkaniowych, co wynika z definicji działalności socjalnej, przez którą należy rozumieć również udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka spełnia kryteria uznania jej za instytucję pożyczkową, a w konsekwencji za podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych, w związku z udzielaniem pożyczek z ZFŚS dla byłych pracowników Spółki (emerytów i rencistów).

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie pożyczek ze środków ZFŚS dla emerytów i rencistów Spółki, nie daje podstaw do uznania jej za instytucję pożyczkową, a tym samym za podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 68), podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych są instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.; dalej: "ustawa o kredycie konsumenckim").

Ustawa o kredycie konsumenckim wskazuje zaś, że przez pojęcie instytucji pożyczkowej należy rozumieć kredytodawcę innego niż:

a.

bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.),

b.

spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,

c.

podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług.

W świetle ww. definicji, Spółka stoi na stanowisku, że udzielanie pożyczek byłym pracownikom (emerytom i rencistom) ze środków ZFŚS, nie daje podstaw do uznania jej za instytucję pożyczkową, a tym samym za podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych. Przemawia za tym fakt, że Spółka, w związku z udzielaniem ww. pożyczek nie posiada statusu kredytodawcy, który zgodnie z art. 5 pkt 2 ustawy o kredycie konsumenckim, definiowany jest jako: przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny"), który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu. Przy czym jak stanowi art. 431 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Biorąc pod uwagę zakres działalności wykonywanej przez Spółkę, stwierdzić należy, że przedmiotem działalności gospodarczej i zawodowej Spółki jest górnictwo rud miedzi oraz przetwórstwo wydobytych rud do postaci metali, a nie działalność polegająca na udzielaniu pożyczek ze środków ZFŚS. Działalność socjalna, w ramach której udzielane są przedmiotowe pożyczki, wykonywana jest jedynie w związku z obowiązkami nałożonymi na Spółkę przepisami ustawy o ZFŚS, co nie daje podstaw do uznania tej działalności za działalność gospodarczą lub zawodową przedsiębiorcy. Co więcej, ww. działalność socjalna - w związku z przywołaną definicją "przedsiębiorcy" - nie jest wykonywana przez Spółkę w jej własnym imieniu, gdyż Spółka w tym przypadku jest jedynie administratorem ZFŚS, co wynika wprost z art. 10 ustawy o ZFŚS.

Stąd też udzielanie pożyczek byłym pracownikom (emerytom i rencistom) ze środków ZFŚS, nie stanowi czynności, która kwalifikowałaby Spółkę do kategorii instytucji pożyczkowej, a w związku z tym Spółka nie może być uznana za podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy jest on podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych w związku z udzielaniem pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych byłym pracownikom (emerytom i rencistom).

Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 68), podatnikami podatku są instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.). Art. 5 pkt 2a ppkt c) ustawy o kredycie konsumenckim stanowi, że instytucją pożyczkową jest kredytodawca inny niż podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług.

W ustawie tej szczegółowo określono także formę i zasady funkcjonowania instytucji pożyczkowych. Podkreślić należy sformułowany tamże wymóg zachowania odpowiedniej formy prawnej (sp. z o.o., spółka akcyjna - art. 59a ust. 1) i złożenie oświadczenia, że podmiot zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów konsumenckich jako instytucja pożyczkowa. Ponadto, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o kredycie konsumenckim, ustawy nie stosuje się m.in. do umów o kredyt udzielany wyłącznie pracownikom zatrudnionym u danego pracodawcy w ramach działalności dodatkowej, w której pracownik nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania lub jest zobowiązany do zapłaty rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania niższej od powszechnie stosowanych na rynku. Stanowi to więc uzupełnienie zapisu art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim.

Tym samym z kręgu podatników wyłączono jednostki udzielające pożyczek w ramach przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych pracownikom.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 111 z późn. zm.), osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Jednocześnie, istniejące w ustawie o kredycie konsumenckim odwołanie do definicji kredytodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) precyzuje, że za kredytodawcę uważa się przedsiębiorcę, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

W tym miejscu przywołać należy także fragment interpretacji ogólnej z 3 marca 2016 r. nr PK1.8201.1.2016, w którym stwierdzono w związku z tym należy przede wszystkim wskazać, że intencją ustawodawcy nie było objęcie opodatkowaniem przedsiębiorstw udzielających pożyczek własnym pracownikom, a podatnikami w tym przypadku są przedsiębiorstwa/instytucje pożyczkowe działające na polskim rynku.

Mając na względzie, że Spółka udziela pożyczek uprawnionym byłym pracownikom (emerytom i rencistom) z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zgodnie z zapisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych stwierdzić należy, że nie spełnia kryteriów zaliczenia jej do "instytucji finansowych". Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl