BP.II.0550P/1/2009 - Stawka podatku od nieruchomości w przypadku wyłączenia z użytkowania części budynku.

Na podstawie art. 14j § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Prezydent Miasta Radomia stwierdza, że stanowisko instytucji (...) przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 26 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku od nieruchomości w zakresie czy instytucja, która jest samorządową jednostką utworzoną na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej powinna odprowadzać podatek od nieruchomości w tej samej wysokości - stawce - jak przed wydaniem decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie wyłączenia z użytkowania części budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2009 r. instytucja (...) zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem (dodatkowo uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2009 r., 17 czerwca 2009 r. i 1 lipca 2009 r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: instytucja (...) jest użytkownikiem gruntów ozn. nr dz. (...), położonych w Radomiu przy ul. (...) oraz właścicielem znajdującego się na nich budynku. Ponadto instytucja jest samorządową jednostką utworzoną na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Do wyliczenia podatku od nieruchomości na 2009 r. podatnik przyjął stawki zgodne z Uchwałą Rady Miejskiej Nr 35/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r. w sprawie wysokości stawek w podatku od nieruchomości określone dla "budynków pozostałych".

W 2009 r. Decyzją Nr (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Radomiu nakazał wyłączyć z użytkowania część budynku instytucji (...), zarządził umieścić na budynku zawiadomienie o stanie zagrożenia bezpieczeństwa ludzi oraz o zakazie użytkowania części budynku, a także uniedostępniać tej części budynku osobom postronnym.

W związku z powyższym wnioskodawca zadał pytanie:

"Czy instytucja - (...)", która jest samorządową jednostką utworzoną na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej powinna odprowadzać podatek od nieruchomości w tej samej wysokości - stawce - jak przed wydaniem decyzji w sprawie wyłączenia z użytkowania części budynku ?"

Zdaniem wnioskodawcy w ww. przypadku do podstaw opodatkowania budynku należy przyjąć powierzchnię użytkową budynku pomniejszoną o powierzchnię wyłączoną z użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budynki lub ich części. Stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Definicja ta nie uwzględnia stanu technicznego budynku. Jego zły stan nie stanowi przesłanki do uznania, że nie mamy do czynienia z budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podatnik we wniosku szczegółowo opisał mechanizm zastosowania stawki podatku od nieruchomości określonej dla budynków w przypadku, gdy zachodzi przesłanka wskazana w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Stosownie do wskazanego przepisu pod pojęciem gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Z przytoczonej definicji wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę gruntu, budynku i budowli skutkuje tym, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedynie w przypadku, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności ze względów technicznych, następuje wyłączenie gruntów, budynków i budowli z zakresu związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że stwierdzenie przez właściwy organ braku możliwości użytkowania ze względów technicznych, a w konsekwencji niewykorzystywanie przedmiotów opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej nie powoduje zwolnienia z podatku od nieruchomości. Okoliczność ta stanowi jedynie wyłączenie ich z kategorii związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odnosząc się do przedstawionej sprawy brak jest podstaw do zastosowania cytowanego wyżej przepisu w przypadku, gdy podatnik nie jest przedsiębiorcą, a do opodatkowania budynku przed wydaniem decyzji w sprawie wyłączenia z użytkowania części budynku stosował stawki określone dla budynków pozostałych.

Uwzględniając powyższe - instytucja (...) mimo posiadania decyzji w sprawie wyłączenia części budynku z użytkowania powinna opodatkowywać tę część budynku wg stawek określonych dla "budynków pozostałych".

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Od niniejszej interpretacji przysługuje stronie prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wydział VIII Zamiejscowy w Radomiu ul. J. Słowackiego 7 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ takiej odpowiedzi nie udzielił, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Prezydent Miasta Radomia, ul. Jana Kilińskiego 30, 26-600 Radom.