BD-F/415-24/05/z - Opodatkowanie przychodu uzyskanego przez obywatela Kanady od spółki kanadyjskiej, z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium RP.

Z akt sprawy wynika, że podatnik pismem wystąpił do organu podatkowego o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dochodów uzyskanych przez osobę zagraniczną posiadająca ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Z powyższego wniosku, jak też późniejszych wyjaśnień pełnomocnika strony wynika, iż podatnik jest pracownikiem spółki z siedzibą w Kanadzie, która oddelegowała go do pracy w Polsce w spółce z siedzibą w Polsce w charakterze inżyniera analityka, do którego obowiązków należy m.in.:

Ze spółką polską nie łączy podatnika żaden stosunek pracy ani nie świadczy żadnych czynności na rzecz spółki polskiej. Natomiast spółka kanadyjska, która nie posiada w Polsce ani zakładu ani stałej placówki, wypłaca mu wynagrodzenia (jego wysokość w roku 2004 przekroczyła kwotę 10.000 dolarów kanadyjskich) za ww. czynności na podstawie umowy która na gruncie prawa kanadyjskiego uznawana jest jako umowa o pracę. Strona przebywała na terenie RP powyżej 183 dni, jej pobyt ma charakter czasowy, a centrum interesów życiowych znajduje się w Kanadzie. Zatem na terenie RP objęta jest ograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Zdaniem pełnomocnika strony od dochodów uzyskiwanych za pracę wykonywaną na terenie RP winien on zapłacić zryczałtowany podatek dochodowy wysokości 20 % przychodu na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto po analizie stanu faktycznego i obowiązujących w tym zakresie przepisów prawnych uznał, iż podobnie jak w latach poprzedzających rok 2004, podatnik winien ww. dochody opodatkować na zasadach ogólnych w złożonym zeznaniu podatkowym. Konsekwencją powyższego było wydanie przez organ podatkowy pierwszej instancji postanowienia, w którym uznano stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Na postanowienie to pełnomocnik strony złożył zażalenie, podnosząc, iż organ podatkowy pierwszej instancji naruszył przepisy prawa materialnego tj. art. 29 ust. 1 pkt 5 i art. 44 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisy prawa proceduralnego tj. art. 120 Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadza się do tego w jaki sposób należy opodatkować przychód uzyskany przez obywatela Kanady, z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium RP, na którym jak wynika tylko z jego oświadczenia, ciąży ograniczony obowiązek podatkowy.

Powyższą kwestię w pierwszej kolejności regulują przepisy umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Polską a Kanadą z dnia 4 maja 1987 w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. Natomiast ust. 2 powołanego wyżej artykułu stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie:

a) jeżeli takie wynagrodzenie nie przekracza dziesięciu tysięcy dolarów kanadyjskich (10.000 $) albo ich równowartości w polskiej walucie, albo

b) jeżeli:

Z powyższych przepisów, jednoznacznie wynika generalna zasada, która jest zawarta też w innych umowach międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, iż wynagrodzenie za pracę najemną może być opodatkowane w państwie na terenie, którego praca jest wykonywana (o ile nie są spełnione warunki, o których mowa w przywołanym art. 15 ust. 2 umowy). Dlatego też Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na jej terytorium przez obywatela Kanady na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką mającą siedzibę w Kanadzie, która wypłaca z tego tytułu wynagrodzenie.

W myśl przepisu art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast sposób opodatkowania dochodów z pracy najemnej określa art. 44 ust. 3d cyt. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący z zagranicy dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych w ust. 3a i 3c, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; w tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego.

Zatem przy obliczeniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego w deklaracji PIT-53. Po zakończeniu roku podatkowego uzyskany dochód należy uwzględnić w zeznaniu rocznym.

Z powyższych regulacji jednoznacznie wynika, że dochody z tytułu wynagrodzenia, otrzymanego przez podatnika od spółki z siedzibą w Kanadzie z tytułu wykonywania pracy najemnej w spółce z siedzibą w Polsce należało opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej w zeznaniu rocznym.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Z literalnego brzmienia wyżej cyt. przepisu jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu 20% ryczałtem mogą podlegać tylko przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem polskiego płatnika (vide art. 41 ust. 4 oraz 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast podatnik otrzymał wynagrodzenie od spółki kanadyjskiej.

Podkreślić należy, że ww. przepisy prawa podatkowego świadczą o zakładanej racjonalności prawodawcy, który uzależnił sposób opodatkowania przychodów osób, na których ciąży ograniczony obowiązek podatkowy w RP, od tego z jakiego tytułu uzyskują przychody oraz od miejsca wypłaty wynagrodzenia.

W związku z powyższym zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego i proceduralnego jest nieuzasadniony.

Mając powyższe na uwadze postanowiono, jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja prawa podatkowego została wydana w oparciu o przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny.