B2/415-146/10/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi meldunkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi meldunkowej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 kwietnia 2008 r. Wnioskodawczyni wstąpiła w związek małżeński. Małżonkowie mają ustawową wspólność majątkową. Aktem notarialnym z dnia 7 maja 2008 r. zawartym pomiędzy Skarbem Państwa reprezentowanym przez Zarząd Zasobów Mieszkaniowych a Wnioskodawczynią i jej małżonkiem:

Nabyty w dniu 7 maja 2008 r. od Zarządu Zasobów Mieszkaniowych lokal został przydzielony małżonkowi Wnioskodawczyni w dniu 16 września 1991 r.

Małżonek Wnioskodawczyni był zameldowany w ww. lokalu na pobyt stały od dnia 31 października 1991 r. Natomiast Wnioskodawczyni była w nim zameldowana na pobyt stały począwszy od dnia 10 października 2008 r. Do tego dnia Wnioskodawczyni zameldowana była w domu rodzinnym w P. Mimo, iż Wnioskodawczyni była zameldowana w tym lokalu dopiero od października 2008 r., tym niemniej faktycznie zamieszkiwała w nim od października 1998 r. To sprzedany wspólnie z mężem lokal w W., a nie dom rodziny w P. był centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni. Na dowód powyższego Wnioskodawczyni posiada pisemne oświadczenie złożone przez mieszkańców budynku, w którym znajdował się zamieszkiwany przez małżonków lokal.

W dniu 14 stycznia 2009 r. małżonkowie sprzedali ww. lokal wraz ze związanymi z jego własnością prawami. W stosunku do małżonka Wnioskodawczyni upłynęło zatem 12 miesięcy od zameldowania w ww. lokalu na pobyt stały do jego zbycia.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy do uzyskanych przez Wnioskodawczynię przychodów (dochodów) z tytułu sprzedaży wspólnie z mężem lokalu mieszkalnego będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku dochodowego w ramach "ulgi meldunkowej"...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie podatkowej w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z obowiązującym w latach 2007-2008 art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

- jeśli podatnik był zameldowany w sprzedawanym budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Aby móc skorzystać z ww. zwolnienia podatnik winien złożyć w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.)

Początkowo przepisy o uldze meldunkowej wprowadziły 14-dniowy termin na złożenie oświadczenia, że warunki do zwolnienia zostały spełnione (liczony od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego).

Jednak na mocy przepisu art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw termin ten nie będzie miał zastosowania. Oświadczenie o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi meldunkowej należy obecnie składać w terminie złożenia zeznania rocznego za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości nabytej w okresie obowiązywania ulgi meldunkowej.

Jak wynika z art. 21 ust. 22 ustawy, zwolnienie w ramach ulgi meldunkowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy podatkowej, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższa regulacja oznacza, iż aby małżonkowie, między którymi istnieje wspólność majątkowa, sprzedając mieszkanie lub dom mogli skorzystać z ulgi meldunkowej, wystarczającym jest, aby tylko jeden z nich był zameldowany w nim na pobyt stały przez 12 miesięcy przed datą zbycia. Skoro, jak wynika z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikiem jest każdy z małżonków odrębnie, to w przypadku braku regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 tejże ustawy nie budziłoby wątpliwości, że zwolnienie w ramach ulgi meldunkowej ma zastosowanie jedynie do tego z nich, który był zameldowany w lokalu mieszkalnym na okres nie krótszy niż 12 miesięcy i że warunkiem skorzystania ze zwolnienia przez obydwu małżonków jest zameldowanie każdego z nich przez wskazany wyżej okres.

Ponieważ jednak art. 21 ust. 22 ustawy stanowi, że ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to uznać należy, iż mimo, że warunek zameldowania spełnia tylko jeden z małżonków, zwolnienie od podatku przychodów z odpłatnego zbycia ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. Tylko w takim przypadku zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Sądy administracyjne prezentują jednolite stanowisko, z którego wynika, że ulga meldunkowa przysługuje obojgu małżonków, jeśli warunek 12-miesięcznego okresu zameldowania spełniony jest tylko przez jednego z nich.

Stanowisko takie zajęły m.in. WSA w Lublinie (wyrok z dnia 21 stycznia 2009 r., I SA/Lu 622/08), w Bydgoszczy (wyrok z dnia 24 lutego 2009 r., I SA/Bd 12/09), w Gliwicach (wyrok z dnia 9 czerwca 2009 r., I SA/GI 215/09 oraz z dnia 19 sierpnia 2009 r., SA/GI 383/09), we Wrocławiu (wyrok z dnia 10 lipca 2009 r., I SA/Wr 949/09) oraz w Kielcach (wyrok z dnia 17 września 2009 r., I SA/Ke 343/09).

Zdaniem Sądów, gdyby zwolnienie z podatku dochodowego sprzedaży nieruchomości mieszkalnej przez małżonków posiadających wspólność majątkową było możliwe tylko w przypadku, gdy oboje byli zameldowani w ww. nieruchomości przez co najmniej 12 miesięcy, to przepis art. 21 ust. 22 ustawy stawałby się zbędny. Nie można zaś przyjmować za prawidłową takiej interpretacji, która uznawałaby jakieś sformułowanie tekstu normy prawnej za zbędne. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadzić można regułę interpretacyjną, że każde słowo użyte w tekście prawnym jest potrzebne dla zrekonstruowania podatkowej normy postępowania (por. wyrok NSA z dnia 8 czerwca 1994 r., SA/Po 692/94). Również Trybunał Konstytucyjny w uchwale z dnia 14 czerwca 1995 r., W19/94 uznał za niezgodną z założeniem o racjonalności prawodawcy, leżącym u podstaw poprawnej wykładni przepisów prawa takiej wykładni, która prowadziłaby do wniosku, że pewien fragment przepisu należałoby uznać za całkowicie zbędny.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w interpretacji z dnia 17 września 2007 r. (Nr IS. I/2-4151/9/07, IS. I/2-4151/10/07) stwierdził, że (...) w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżeńską do skorzystania z "ulgi meldunkowej" wystarczy, aby tylko jeden z małżonków był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia".

Ponieważ w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku małżonek Wnioskodawczyni spełnia warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedanym lokalu przez okres co najmniej 12 miesięcy przed dniem sprzedaży (zameldowanie - 31 października 1991 r., sprzedaż - 14 stycznia 2009 r.) i ma prawo do zwolnienia od podatku dochodowego w ramach ulgi meldunkowej, to mając na uwadze treść art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z przedmiotowego zwolnienia może skorzystać również Wnioskodawczyni.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za możliwością skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi meldunkowej jest okoliczność, że Wnioskodawczyni mimo, iż w sprzedanym w dniu 14 stycznia 2009 r. lokalu była zameldowana na pobyt stały od dnia 10 października 2008 r., to faktycznie zamieszkiwała w tym lokalu przez ponad 10 lat przed dniem jego zbycia. A zatem, pomimo, iż do dnia 10 października 2008 r. Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały w innym lokalu (domu rodzinnym w P.), aniżeli ten zbyty 14 stycznia 2009 r., tym niemniej faktycznie jej interesy życiowe nie były związane z domem rodzinnym, lecz ze sprzedanym lokalem.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. I SA/Bd 12/09, jeżeli jeden z małżonków jest zameldowany na pobyt stały w innym miejscu niż drugi z małżonków, który zamieszkuje w zbywanym lokalu i spełnia przesłanki do skorzystania z ulgi meldunkowej, to aby zaistniała możliwość skorzystania przez obydwoje małżonków z ulgi z tytułu sprzedaży mieszkania, w którym jest zameldowany na pobyt stały drugi z małżonków - interesy życiowe tego pierwszego z małżonków powinny być trwale związane z tym drugim lokalem.

Orzecznictwo sądowe w Polsce nie ma wprawdzie charakteru precedensowego ani prawotwórczego i nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, tym niemniej w przypadku interpretacji podatkowych (zarówno ogólnych, jak i indywidualnych) uzyskało w ostatnich latach szczególną rolę.

Skoro bowiem, jak wynika z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, Minister Finansów może z urzędu zmienić wydaną przez siebie interpretację indywidualną z tej m.in. przyczyny, iż w świetle orzecznictwa sądowego jest ona wadliwa, to tym bardziej ma obowiązek analizy tego orzecznictwa przy wydawaniu interpretacji.

Jak stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1916/08 "Od 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której zapadł, i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych interpretacji indywidualnych. Orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w dniu 7 maja 2008 r. na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego nabyła odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z piwnicą i przynależnym do tego lokalu udziałem w częściach wspólnych budynku, z którego lokal został wydzielony oraz udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu. W dniu 14 stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni i jej małżonek sprzedali ww. lokal wraz ze związanymi z jego własnością prawami.

Zatem odpłatne zbycie przedmiotowego lokalu nastąpiło przed upływem 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Oznacza to, iż jego sprzedaż stanowić będzie źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kosztami uzyskania przychodu są natomiast, w myśl przepisu art. 22 ust. 6c ustawy, udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Podkreślić należy, iż ujęty w tym przepisie katalog rzeczy i praw, których sprzedaż objęta jest zwolnieniem jest katalogiem zamkniętym.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 22 tejże ustawy zwolnienie to ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Należy zaznaczyć, iż na mocy art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14 dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest zameldowanie podatnika na pobyt stały w zbywanym budynku lub lokalu przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia oraz w określonym terminie złożenie stosownego oświadczenia w urzędzie skarbowym. Brak np. zameldowania na pobyt stały pozbawia podatnika możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia.

Rozpatrując natomiast kwestię zastosowania zwolnienia w przypadku odpłatnego zbycia np. lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność obojga małżonków, istotne znaczenie ma okoliczność, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania.

Skoro zatem każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od dochodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, to również warunki zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, należy rozpatrywać odrębnie dla każdego małżonka. Tym samym, każdy z małżonków może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli spełnia warunki do jego zastosowania. Oznacza to, że w celu zastosowania zwolnienia, każdy z małżonków musi być zameldowany przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia oraz w terminie określonym w ustawie, każdy z małżonków musi złożyć stosowne oświadczenie w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Potwierdzeniem zasadności przedstawionego stanowiska jest art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa, iż zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

W przypadkach więc kiedy jedno z małżonków nie spełnia warunków do zwolnienia zastosowanie ulgi w stosunku do obojga z nich jest niedopuszczalne, gdyż nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Dodatkowo stwierdzić należy, że "ulga meldunkowa" podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Z analizy stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że na zasadach wspólności majątkowej w dniu 7 maja 2008 r. nabyła Pani lokal mieszkalny, który następnie zbyła w dniu 14 stycznia 2009 r. W przedmiotowym lokalu od 1991 r. zameldowany na pobyt stały był Pani mąż. Natomiast Pani była w nim zameldowana przez okres kilku miesięcy, tj. od dnia 10 października 2008 r.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż nie spełnia Pani wymaganego dla skorzystania ze zwolnienia warunku 12-miesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały w będącym przedmiotem sprzedaży lokalu mieszkalnym, co oznacza, że nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz częściach wspólnych budynku nabytego w 2008 r. - w części przepadającej na Panią - będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad określonych w art. 30e ustawy.

Jednocześnie mając na uwadze powołane przez Wnioskodawczynię wyroki i rozstrzygnięcia organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.