AG3/8012/1/FLL/12/13/RD-50963

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz

Minister Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną

z dnia 9 września 2011 r., Nr IPPP3/443-832/11-2/JK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów stwierdzając, że:

W dniu 10 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku paliwa lotniczego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca korzysta z własnego samolotu turbośmigłowego. Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ("AOC") ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków. Samolot użytkowany jest na potrzeby zarządu firmy, która prowadzi działalność na terenie Polski. Spółka zamierza dokonać zgłoszenia w urzędzie celnym jako podmiot wykorzystujący samolot do celów gospodarczych. Wówczas na podstawie kopii zgłoszenia zostanie wpisana na listę podmiotów korzystających ze zwolnienia z akcyzy u monopolisty paliwowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle definicji "prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym", zawartej w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka jest uprawniona do zakupu paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle definicji "prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym", zawartej w art. 32 ust. 2, ustawy o podatku akcyzowym, Spółka jest uprawniona do zakupu paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Warunki stosowania zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie określają przepisy art. 32 ust. 5-13 ustawy o podatku akcyzowym. Generalnie stosowanie zwolnienia od akcyzy zostało obwarowane trzema warunkami (art. 32 ust. 5):

Podmiot zużywający ma więc wyłącznie obowiązek (i) potwierdzić na dokumencie dostawy odbiór paliw objętych zwolnieniem z akcyzy, (ii) prowadzić ewidencję zużycia tych paliw, oraz (iii) posiadać statek powietrzny.

Ustawa o podatku akcyzowym definiuje również pojęcie "podmiotu zużywającego". Zgodnie z art. 2 pkt 22 lit. a ustawy o podatku akcyzowym podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia. W przypadku zwolnienia od akcyzy paliw lotniczych, podmiotem zużywającym jest także podmiot niemający miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, posiadający statek powietrzny, który nabywając paliwa lotnicze rozpoczyna ich użycie do eksploatacji tego statku powietrznego na terytorium kraju (art. 2 pkt 22 lit. b ustawy o podatku akcyzowym). Spółka posiada siedzibę na terytorium kraju i nabyte paliwa zużywa do posiadanego statku powietrznego. Spełnia zatem przesłanki zawarte w definicji "podmiotu zużywającego".

Zwolnienie z akcyzy dotyczy paliw lotniczych (benzyny lotnicze, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych, paliwo do silników odrzutowych i oleje smarowe do silników lotniczych), z wyjątkiem "prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym", za które uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych (art. 32 ust. 2 ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższej definicji "prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym", za cele uprawniające do użycia paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy, należy uznać wszelkie loty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podmiotu posiadającego statek powietrzny, w tym także wykorzystywanie samolotu jako środka transportu w celach służbowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie powołał art. 2 pkt 22 oraz art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) i uznał, iż paliwo lotnicze kupowane przez Wnioskodawcę dla własnego samolotu turbośmigłowego użytkowanego na potrzeby zarządu firmy, która prowadzi działalność na terenie Polski podlega zwolnieniu od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Po zapoznaniu się z materiałami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

W przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazuje, iż korzysta z własnego samolotu turbośmigłowego, i że nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ("AOC") ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków. Samolot użytkowany jest na potrzeby zarządu firmy, która prowadzi działalność na terenie Polski.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz stwierdził, iż art. 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które w celu rozwoju stosunków handlowych używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Artykuł 14 ust. 1 lit. b ww. dyrektywy implementowany został do krajowego porządku prawnego w art. 32 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, na który powołał się Wnioskodawca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, i z którego wywodził jak się okazało niezasadnie, iż paliwo lotnicze wykorzystywane do samolotu użytkowanego na potrzeby zarządu firmy podlega zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy.

Artykuł 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Reasumując Minister Finansów stwierdza, iż stanowisko zawarte we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r., jak i dokonaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretację indywidualną - należy uznać za nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2011 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Wnioskującemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.