AE2/8012/13/KWG/10/11/4191

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.)

Minister Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną

z dnia 14 kwietnia 2010 r. sygnatura IBPP3/443-34/10/PK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Spółki, stwierdzając, że:

W dniu 18 stycznia 2010 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku Białej) został złożony wniosek Spółki z dnia 8 stycznia 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania tym podatkiem strat wyrobów akcyzowych, które nie stanowią ubytków w rozumieniu art. 2 pkt 20 lit. a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", powstających w trakcie produkcji wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (zwana dalej "Wnioskodawcą") jest producentem wyrobów o charakterze karbo-i petrochemicznym, wykorzystywanych w chemii organicznej. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie nabywania, produkcji i sprzedaży dotyczy przede wszystkim wyrobów akcyzowych. Czynności dotyczące tych wyrobów dokonywane są w składzie podatkowym, a wyroby są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Podstawowe surowce wykorzystywane przez Wnioskodawcę do produkcji wyrobów akcyzowych to benzol (CN 2707 10) i frakcja benzenowa (CN 2707 10 90). Służą one m.in. do produkcji:

Straty produkcyjne związane są z normalną działalnością Wnioskodawcy. W trakcie tej działalności możliwe są sytuacje, gdy pewne ilości surowców używanych do produkcji bardziej przetworzonych wyrobów, zostają utracone w wyniku naturalnych procesów fizykochemicznych (np. parowania) lub wchodzą w niepożądane reakcje chemiczne powodując powstawanie odpadów. Żadna z powyższych strat nie jest spowodowana zamierzonym działaniem Wnioskodawcy.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy opisane przez Wnioskodawcę straty wyrobów akcyzowych powstające w toku produkcji wyrobów akcyzowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy w sposób istotny zmodyfikowały system rozliczania zużycia i ubytków wyrobów akcyzowych. System ten został uproszczony i dostosowany do realiów gospodarczych. Wprowadzone zmiany miały bardzo istotne znaczenie dla rozliczania strat wyrobów energetycznych. W poprzednim stanie prawnym (pod rządami ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 r.) straty wszystkich wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które powstały w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, były uznawane za ubytki. W obecnym stanie prawnym sytuacja istotnie się zmieniła. Wprowadzono definicje, które precyzyjnie określają, jakie wyroby oraz jakie zdarzenia mogą zostać uznane za ubytki wyrobów akcyzowych podlegające opodatkowaniu akcyzą. Przede wszystkim z zakresu definicji ubytków w ogóle wyłączono straty produkcyjne wyrobów energetycznych. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy (projekt z dnia 6 października 2008 r., str. 4), decyzja ta miała podłoże praktyczne. Wyłączenie z definicji ubytków wyrobów akcyzowych strat powstających podczas produkcji wyrobów energetycznych związane było z wynikającymi z przyczyn obiektywnych problemami przedsiębiorców z uzyskaniem legalizacji części z eksploatowanych w składach podatkowych zbiorników na paliwa silnikowe i opałowe. Ponadto specyfika produkcji rafineryjnej i petrochemicznej (instalacje działające w warunkach wysokich ciśnień i temperatur) skutecznie uniemożliwia ustalenie stanów faktycznych wyrobów w kolejnych fazach procesów wytwórczych.

Ponadto, z definicji ubytków zawartej w art. 2 pkt 20 ustawy, w ogóle wyłączono straty wyrobów objętych zerową stawką podatku akcyzowego, tj. wyrobów energetycznych wytwarzanych przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że ustawodawca zrezygnował z obejmowania opodatkowaniem tego typu stanów faktycznych. Zgodnie z art. 2 pkt 20 lit. a ustawy, przez pojęcie ubytków wyrobów akcyzowych należy rozumieć "straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych. Wyroby wytwarzane przez Wnioskodawcę stanowią wyroby energetyczne, są bowiem objęte kodami CN wymienionymi w art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy."

W świetle powyższego straty wyrobów energetycznych w toku czynności produkcyjnych nie mogą stanowić ubytków wyrobów akcyzowych w rozumieniu przepisów ustawy. Straty przedmiotowych wyrobów w toku produkcji nie mogą zostać również uznane za inną czynność opodatkowaną akcyzą, w tym przede wszystkim za produkcję wyrobów akcyzowych (możliwość taką wyłącza wprost art. 2 pkt 20 lit. a ustawy). W konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu akcyzą. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania i zapłaty podatku akcyzowego wynikającego ze strat powstałych w toku czynności produkcyjnych w stosunku do wyrobów energetycznych wskazanych w opisanym stanie faktycznym, gdyż straty te nie stanowią opodatkowanych ubytków wyrobów akcyzowych, w rozumieniu ustawy oraz nie mogą zostać uznane za czynność opodatkowaną.

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną z dnia 14 kwietnia 2010 r. sygnatura IBPP3/443-34/10/PK, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Jednocześnie, zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, organ ten odstąpił od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Po zapoznaniu się z materiałami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 2 pkt 20 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2010 r., ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych.

W dniu 1 września 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lipca o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151, poz. 1013), która implementowała na grunt prawa polskiego przepisy dyrektywy 2008/118/WE. Należy jednak zauważyć, że w zakresie definicji ubytków, w części będącej przedmiotem rozważań w niniejszej sprawie, ustawa ta nie wprowadziła zmian. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a znowelizowanej ustawy za ubytki wyrobów akcyzowych rozumie się wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, definicja ubytków zawarta dotychczas (do dnia 31 sierpnia 2010 r.) w art. 2 pkt 20 lit. a ustawy, a obecnie (od dnia 1 września 2010 r.) w art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ustawy, nie obejmuje swoim zakresem strat wyrobów akcyzowych, które:

W konsekwencji przyjęcia takiego rozwiązania, w odniesieniu do strat wyrobów akcyzowych powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych nie mają zastosowania regulacje dotyczące ubytków, związane np. z powstaniem obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ustawy). W powyższych przypadkach nie ustala się również norm dopuszczalnych ubytków, które nie podlegają opodatkowaniu akcyzą. W omawianym przypadku stosuje się natomiast przepisy ogólne z zakresu podatku akcyzowego, dotyczące m.in. czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą oraz przypadków zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy jest produkcja wyrobów akcyzowych.

W przypadku strat wyrobów akcyzowych powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych (np. w wyniku parowania, osadzania się w instalacjach produkcyjnych, itp.), akcyza nie będzie wymagana. Zgodnie bowiem z ogólną zasadą, określoną w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje z dniem zużycia wyrobu akcyzowego w składzie podatkowym; zobowiązanie podatkowe nie powstaje i wygasa obowiązek podatkowy, gdy zużyto wyrób akcyzowy do wyprodukowania innego wyrobu akcyzowego, również w ramach procesów służących bezpośrednio produkcji tego wyrobu (...).

Wprawdzie, jak wynika z powołanego wyżej przepisu, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, a obowiązek podatkowy (powstały uprzednio na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy) wygasa w stosunku do tych wyrobów akcyzowych, które faktycznie zostały zużyte do produkcji innych wyrobów akcyzowych, niemniej jednak w omawianym przypadku uznać należy, że również w stosunku do powstałych niedoborów wyrobów akcyzowych następuje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i wygaśnięcie obowiązku podatkowego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie przepis art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi podstawę do odstąpienia od poboru akcyzy od wyrobów akcyzowych zużywanych do produkcji innych wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2010 r. (wpływ do Biura KIP w dniu 18 stycznia 2010 r.) i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2010 r., jak również stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania przedmiotowej zmiany interpretacji.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.