856/2016 - Założenia, które ma spełniać finansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli.

Kwestie dotyczące sposobu finansowania dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli określają przepisy art. 70a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela 1

Szczegółowo sposób finansowania doskonalenia zawodowego nauczycieli określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie sposobu podziału środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli pomiędzy budżety poszczególnych wojewodów, form doskonalenia zawodowego dofinansowywanych ze środków wyodrębnionych w budżetach organów prowadzących szkoły, wojewodów, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz szczegółowych kryteriów i trybu przyznawania tych środków (Dz. U. Nr 46, poz. 430 i z 2015 r. poz. 1973), wydane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 70a ust. 6 ustawy Karta Nauczyciela.

W myśl ww. rozporządzenia potrzeby w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli określa dyrektor szkoły biorąc pod uwagę zarówno potrzeby indywidualnych nauczycieli, którzy mogą składać do dyrektora wnioski o dofinansowanie wybranych form doskonalenia, jak również potrzeby szkoły i wszystkich zatrudnionych nauczycieli. W przepisach ww. rozporządzenia wskazano, że możliwe jest dofinansowanie zarówno form doskonalenia nauczycieli, które są kierowane do rady pedagogicznej, jak i do indywidualnych nauczycieli - zgodnie ze zgłaszanymi potrzebami.

Dyrektorzy szkół są zobowiązany złożyć do organu prowadzącego w terminie do 30 listopada danego roku, wnioski o dofinansowanie form doskonalenia zawodowego nauczycieli w następnym roku budżetowym uwzględniając zdiagnozowane potrzeby. Z kolei organy prowadzące szkoły mają obowiązek opracować na każdy rok budżetowy plan dofinansowania form doskonalenia zawodowego nauczycieli, biorąc pod uwagę: wnioski dyrektorów szkół i placówek, wyniki egzaminów zewnętrznych oraz wynikające z nich wnioski, podstawowe kierunki realizacji polityki oświatowej państwa, ustalone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, zgodnie z art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

Ponadto organy prowadzące szkoły, w porozumieniu z dyrektorami szkół, ustalają corocznie maksymalną kwotę dofinansowania opłat pobieranych za kształcenie i doskonalenie nauczycieli oraz specjalności i formy kształcenia, na które dofinansowanie jest przyznawane.

Dodatkowo w ostatnim okresie do przepisów prawa dotyczących funkcjonowania placówek doskonalenia nauczycieli wprowadzono dwie znaczące zmiany, które pozwolą w istotnym stopniu angażować placówki doskonalenia nauczycieli do działań wspierających system edukacji i zmiany wprowadzane w tym systemie, tj.:

- wbudowano w działania publicznych placówek doskonalenia nauczycieli stały mechanizm zobowiązujący je do organizowania i prowadzenia doskonalenia zawodowego nauczycieli w zakresie wynikającym z kierunków polityki oświatowej, ustalanych na każdy rok szkolny przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

- wzmocniono skuteczność oddziaływań organu nadzoru pedagogicznego nad pracą publicznych placówek doskonalenia nauczycieli poprzez wprowadzenie w ustawie o systemie oświaty 2 wymogu opiniowania przez kuratora oświaty planów pracy publicznych placówek doskonalenia nauczycieli.

Oznacza to, że publiczne placówki doskonalenia nauczycieli mają obowiązek udostępniania nauczycielom oferty form doskonalenia obejmującej zagadnienia związane z problematyką, która jest najistotniejsza z punktu widzenia polityki oświatowej państwa. Przygotowane na dany rok szkolny formy doskonalenia nauczycieli publicznych placówek doskonalenia muszą obejmować zagadnienia wynikające z kierunków realizacji polityki oświatowej państwa, a obowiązkiem kuratora oświaty jest wyrażanie opinii na temat spełnienia przez placówkę obowiązków wynikających z ww. przepisów.

Uprzejmie wyjaśniam również, że kompetencje do przeprowadzania kontroli wydatkowania środków na doskonalenie zawodowe nauczycieli posiadają regionalne izby obrachunkowe, zgodnie z ustawą z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 561).