450000-PA-91-12/06 - Sprzedaż gliceryny w celach opałowych - powstanie obowiązku podatkowego oraz dokumentowanie.

Na podstawie art. 14b § 2 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 01 lutego 2006 r. (data wpływu do tut. Izby Celnej 10.02.2006 r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego we Wrocławiu z dnia 23.01.2006 r. nr 451000-RPA-0551-48/05/DJ, dotyczące udzielenia interpretacji przepisów podatkowych w zakresie podatku akcyzowego uznającego stanowisko podatnika zawarte we wniosku z dnia 24.10.2005 r. za nieprawidłowe,

Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiu odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia organu I instancji.

Jak wynika z akt sprawy, Spółka prowadzi działalność w zakresie usług związanych z transportem i obrotem olejami. Ponieważ posiada tabor samochodowy oraz cysterny umożliwiające rozszerzenie przedmiotu działalności i obrót gliceryną do celów opałowych, Spółka zamierza kupować na terenie kraju glicerynę z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży odbiorcy w kraju. Odbiorca w złożonym zamówieniu wyraźnie wskazuje, że gliceryna służyć będzie do celów opałowych.

W związku z powyższym firma wystąpiła o wydanie opinii, w formie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii:

1. "Czy kupno, a następnie odsprzedaż odbiorcy towarów w postaci gliceryny do celów opałowych powoduje obowiązki w zakresie dokumentowania dla potrzeb kontroli lub poboru podatku akcyzowego?"

2. "Czy sprzedaż przez Podatnika do odbiorcy na podstawie zamówienia, w którym odbiorca określa, że zamawia glicerynę do celów opałowych, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku akcyzowego?"

Zdaniem Podatnika w ramach operacji zakupu, a następnie sprzedaży gliceryny w oparciu o zamówienie złożone przez odbiorcę, w którym wskazuje, że gliceryna zostanie zużyta do celów opałowych, nie powstanie obowiązek podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy oraz obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego Naczelnik Urzędu Celnego we Wrocławiu postanowieniem z dnia 23.01.2006 r. nr 451000-RPA-0551-48/05/DJ uznał stanowisko przedstawione przez Stronę we wniosku z dnia 24.10.2005 r. za nieprawidłowe.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Celnego we Wrocławiu w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 62 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych; ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3%. Tym samym gliceryna, jako towar służący do celów opałowych, jest wyrobem, który podlega cytowanej wyżej ustawie, a używanie jej do celów grzewczych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące dokumentowania sprzedaży gliceryny organ I instancji powołał przepisy art. 86 § 1 i art. 88 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którymi podatnicy obowiązani są do prowadzenia ksiąg podatkowych, przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Podatnik nie podzielił opinii organu podatkowego I instancji i pismem z dnia 01.02.2006 r. złożył na powyższe postanowienie zażalenie. W zażaleniu podatnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 2 pkt 1 i 2, art. 4 oraz art. 62 ustawy o podatku akcyzowym poprzez błędną ich interpretację.

Stanowisko firmy w przedmiotowej sprawie wyrażone w zażaleniu przedstawia się następująco:

Gliceryna klasyfikowana w kodzie CN 2905 4500 nie stanowi "wyrobu akcyzowego", ponieważ nie mieści się w katalogu wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Nie mieści się również, zdaniem Podatnika, w zakresie wyrobów określonych w załączniku nr 2 do ustawy, czyli nie jest również "wyrobem akcyzowym zharmonizowanym".

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym obejmuje obowiązkiem podatkowym sprzedaż wyrobów akcyzowych, a zatem odnosi w sposób bezpośredni do wyrobu akcyzowego. Skoro zatem, zdaniem składającego zażalenie, gliceryna nie jest wyrobem akcyzowym, nie może być traktowana jako podlegająca podatkowi akcyzowemu.

Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiu po rozpatrzeniu zarzutów podniesionych przez Stronę w zażaleniu, a także obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego stwierdził, co następuje:

Ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późniejszymi zmianami) reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym oraz określa zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy wyroby akcyzowe są to wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1, a wyroby akcyzowe zharmonizowane są to paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 2 do ustawy - art. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Do paliw silnikowych i olejów opałowych zaliczamy (art. 62 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy):

- wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 oraz

- pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

Olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych (art. 62 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

Podatnik, jak wskazał we wniosku, zamierza glicerynę sprzedawać do celów opałowych. Biorąc zatem pod uwagę zapis art. 62 ust. 2, należy uznać, iż gliceryna (nie będąc węglowodorem stałym oraz gazem ziemnym) wyczerpuje definicje oleju opałowego.

W związku z powyższym, gliceryna używana do celów opałowych właśnie ze względu na przeznaczenie mieści się w definicji olejów opałowych i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na zasadach tożsamych jak olej opałowy.

Przepis art. 62 ust. 2 ustawy jednoznacznie rozszerza zasięg olejów opałowych do każdego towaru służącego do celów opałowych, nie ograniczając ich tylko i wyłącznie do olejów powstałych jako produkty rafinacji ropy naftowej. Tym samym gliceryna, jako towar przeznaczony do celów grzewczych, winna być traktowana w świetle ww. przepisów jako "olej opałowy", pomimo iż jest produktem pochodzenia roślinnego, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie ww. przepisów.

Tym samym za słuszne należy uznać stanowisko Naczelnika Urzędu Celnego we Wrocławiu uznające glicerynę za towar podlegający opodatkowaniu akcyzą, gdyż tak stanowią istniejące i funkcjonujące w kraju przepisy podatkowe regulujące zasady podatku akcyzowego.

Zgodzić się przy tym należy z Podatnikiem stwierdzającym, iż organ I instancji błędnie powołał się na poz. 6 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, który wskazuje, iż do wyrobów akcyzowych zalicza się pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych ze względu na symbol PKWiU.

Zgodnie z pismem Podatnika przedmiotowa gliceryna sprzedawana jest wyraźnie w celach opałowych. Nie zostanie zatem potraktowana jako paliwo lub jego element, tym samym nie może zostać zakwalifikowana do ww. pozycji załącznika do ustawy.

Powyższe nie zmienia jednak istoty rzeczy, że sprzedaż gliceryny, jako oleju opałowego, co jednoznacznie wynika z przepisu art. 62 ust. 2 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Tym samym niezbędne jest również stworzenie i posiadanie dokumentacji dotyczącej tej sprzedaży a umożliwiającej dokonanie rozliczenia podatku akcyzowego za pomocą deklaracji podatkowych i wywiązanie się przez Stronę z obowiązków wynikających z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (obowiązek złożenia deklaracji podatkowej) oraz art. 19 ust. 1 ustawy (obowiązek zapłaty podatku).

Ustosunkowując się do stanowiska Podatnika zawartego w piśmie z dnia 21.12.2005 r. uzupełniającego złożony wniosek o pisemną interpretację i dotyczącego klasyfikowania gliceryny w kodzie CN 2905 45 00, podkreślić należy, iż przy sprzedaży w kraju stosuje się klasyfikacje PKWiU. Właściwym organem w zakresie klasyfikowania towarów i usług jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych.

Obowiązek prowadzenia dokumentacji związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wynika wprost z przepisów ustawy o podatku akcyzowym, lecz wynika z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późniejszymi zmianami), przepisom której Spółka podlega na mocy jej art. 2 ust. 1 pkt 1, stanowiącego, iż przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. spółek handlowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy zdarzenia, w tym operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych (...). Szczegółowe kwestie dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych ujęto w rozdziale 2 ww. ustawy "Prowadzenie ksiąg rachunkowych" (art. 9 - art. 25).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco. Zgodnie z treścią ust. 4 pkt ww. artykułu księgi rachunkowe uznaje za sprawdzalne, jeżeli umożliwiają stwierdzenie poprawności dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosowanych procedur obliczeniowych, a w szczególności zapisy uporządkowane są chronologicznie i systematycznie według kryteriów klasyfikacyjnych umożliwiających sporządzenie obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych i innych, w tym deklaracji podatkowych oraz dokonanie rozliczeń finansowych.

Z kolei przepisy art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej stanowią, iż podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Na niniejszą decyzję służy prawo wniesienia skargi (wraz z odpisem) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu w terminie 30 dni od daty jej doręczenia.