3063-IPLB1-3.4511.186.2016.1.KP - PIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy jubileuszowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy jubileuszowej - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy jubileuszowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład Produkcji Materiałów Instalacyjnych (dalej: Wnioskodawca) jest podatnikiem czynnym VAT, prowadzącym działalność w zakresie produkcji grzejników i systemów grzewczych. Z okazji 40-lecia istnienia firmy, Wnioskodawca zorganizował imprezę jubileuszową. W czasie jej trwania, oprócz koncertu zespołu muzycznego (gwiazdy wieczoru) oraz zespołu tanecznego, pokazu spektaklu laserowego, odbyła się także prezentacja filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie (nowe rozwiązania systemów technologicznych). W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż oferowane na rynku eksportowane z dalekiego wschodu.

Wśród zaproszonych klientów/kontrahentów, znalazły się osoby decyzyjne w kwestii zakupów i możliwości silniejszego zacieśnienia współpracy - klienci/kontrahenci dokonujący z punktu widzenia firmy zakupów dużej ilości towarów oraz klienci/kontrahenci rokujący ich wzrost w przyszłości, co bezpośrednio przekłada się na przychody firmy. Celem imprezy było w szczególności pozyskanie nowych zleceń, w tym w zakresie obejmującym nowo wdrażane rozwiązania systemów technologicznych.

W imprezie jubileuszowej uczestniczyli także pracownicy (nie wszyscy) Wnioskodawcy wraz z osobą towarzyszącą (w tym członkowie ich rodzin). W związku z powyższym celem imprezy jubileuszowej było także zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawa atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych oraz, poprzez udział w imprezie klientów/kontrahentów firmy, zacieśnienie relacji między pracownikami a klientami/kontrahentami firmy w kontaktach biznesowych. Wszystkie te działania miały zatem na celu poprawę efektywności osiąganych przez Wnioskodawcę wyników gospodarczo-ekonomicznych.

W związku z organizacją imprezy jubileuszowej Wnioskodawca poniósł koszty, tj. koszty zakupu usług gastronomicznych, wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, zespołu tanecznego, wynagrodzenie dla organizatorów pokazu spektaklu laserowego, koszty zakwaterowania uczestników imprezy w hotelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej takie jak:

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej takie jak:

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją obchodów imprezy jubileuszowej, tj. a) koszty zakupu usług gastronomicznych, b) wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, zespołu tanecznego, c) wynagrodzenie dla organizatorów pokazu spektaklu laserowego, d) koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin oraz klientów/kontrahentów) w hotelu, stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz spełniają wszystkie wyżej wymienione kryteria.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z poglądem wyrażonym w interpretacjach podatkowych wydatki podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej na rzecz uczestniczących w niej pracowników należy odróżnić od wydatków poniesionych na rzecz uczestniczących w imprezie klientów/kontrahentów firmy.

W zakresie pierwszej wymienionej kategorii - wydatków poniesionych na rzecz zatrudnionych pracowników uzasadnienia dla zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów należy upatrywać w przekonaniu o ich pozytywnym wpływie na lojalność, efektywność, motywację i pogłębienie więzi pracownika z pracodawcą, przedkładającym się na całokształt działalności podatnika - przedsiębiorcy. Zachowanie pracodawcy mające na celu podkreślenie długotrwałej współpracy z danymi pracownikami jest wyrazem szacunku dla pracowników, pamięci, podziękowania za pracę, zaangażowanie i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody - zob. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2013 r., nr IPTPB3/423-3401/12-4/PM, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 listopada 2015 r., nr ILPB3/4510-1-417/15-2/AO.

Nie stanowią przeszkody dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na rzecz pracowników, jeżeli w imprezie uczestniczyły także osoby im towarzyszące, w tym członkowie ich rodzin - zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 listopada 2011 r., nr IPTPB3/423-218/11-2/PM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 grudnia 2015 r., nr IBPB-1-2/4510-864/15/AP.

W zakresie drugiej wymienionej kategorii - wydatków poniesionych na rzecz uczestniczących w imprezie klientów/kontrahentów firmy wskazać należy, że wydatki te miały na celu przede wszystkim reklamę oferowanych produktów, w tym nowych rozwiązań systemów technologicznych stosowanych w przedsiębiorstwie. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie mamy w omawianym przypadku do czynienia z tzw. kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy p.d.o.f., niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia "reprezentacji", ani "reklamy", należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

* "reklama" jest działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; np. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi,

* "reprezentacja" to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów" (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że celem imprezy jubileuszowej było w odniesieniu do klientów/kontrahentów firmy przedstawienie walorów, techniki, możliwości i sposobu funkcjonowania oferowanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy produktów, ze szczególnym uwzględnianiem nowo wdrażanych rozwiązań systemów technologicznych. Celowi temu służyła przede wszystkim prezentacja podczas imprezy filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie (nowe rozwiązania systemów technologicznych). W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż oferowane na rynku eksportowane z dalekiego wschodu. Wnioskodawca w ten sposób zachęcał do skorzystania z jego produktów, co mogło bezpośrednio przełożyć się na zwiększenie przychodów (pogłębienie współpracy). Pod tym względem impreza jubileuszowa stanowiła części działań marketingowych Wnioskodawcy skierowanych do jej klientów/kontrahentów - uczestników imprezy.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2011 r., nr IBPBI/2/423-605/11/MS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r., nr IPPB5/423-919/13-2/MK. Na możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z imprezą wykazującą dwojaki charakter (tj. z jednej strony charakter integracyjny, a z drugiej strony charakter marketingowy) wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 30 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1230/15.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na sfinansowanie kosztów uczestnictwa klientów/kontrahentów przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego pracowników wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członków ich rodzin) w imprezie jubileuszowej (łączącej w sobie elementy integracyjne oraz elementy akcji marketingowej) prawidłowo udokumentowane dla celów podatkowych stanowią koszty uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Z okazji 40-lecia istnienia firmy, Wnioskodawca zorganizował imprezę jubileuszową. W czasie trwania imprezy, oprócz koncertu zespołu muzycznego, pokazu zespołu tanecznego oraz pokazu spektaklu laserowego, odbyła się prezentacja filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę Wnioskodawcy, w tym stosowane w produkcji technologie. W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż produkty oferowane na rynku eksportowane z dalekiego wschodu. Wśród zaproszonych klientów/kontrahentów, znalazły się osoby decyzyjne w kwestii zakupów i możliwości silniejszego zacieśnienia współpracy, dokonujące z punktu widzenia firmy zakupów dużej ilości towarów. Celem imprezy było w szczególności pozyskanie nowych zleceń. W imprezie jubileuszowej uczestniczyli także pracownicy (nie wszyscy) Wnioskodawcy wraz z osobą towarzyszącą (w tym członkowie ich rodzin), w związku z czym celem imprezy jubileuszowej było również zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawa atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, a także zacieśnienie relacji między pracownikami a klientami/kontrahentami firmy. W związku z organizacją imprezy jubileuszowej Wnioskodawca poniósł koszty, tj. koszty zakupu usług gastronomicznych, wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, wynagrodzenie zespołu tanecznego, wynagrodzenie dla organizatorów pokazu spektaklu laserowego oraz koszty zakwaterowania uczestników imprezy w hotelu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Tym samym, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił - w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje przy tym terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Pozytywny wizerunek zaś to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na zawarcie umowy, nabywanie jego produktów lub usług. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje zatem tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama (promocja) polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przypadających na klientów/kontrahentów firmy, poniesionych w ramach organizacji imprezy jubileuszowej, na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zaistniałego stanu faktycznego, Organ jest zdania, że skoro celem imprezy było pozyskanie nowych zleceń, w tym w zakresie obejmującym nowo wdrażane rozwiązania systemów technologicznych, wskazane we wniosku wydatki mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami (w tym przypadku wykazania, że omawiane wydatki mają charakter reklamowy i promocyjny), bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Rozstrzygając natomiast kwestie podatkowe dotyczące wydatków przypadających na pracowników firmy, poniesionych w ramach organizacji imprezy jubileuszowej, należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. Kosztami pracowniczymi mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla osób towarzyszących pracownikom oraz członków ich rodzin. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek, osoby towarzyszące, w tym członkowie rodzin, nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że organizując dla pracowników określoną imprezę jubileuszową, w celu zaliczenia wydatków z tym związanych do kosztów uzyskania przychodów, celem imprezy musi być zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to wydatki związane z takim spotkaniem polegającym m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będą kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie.

Odnosząc zatem powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację wskazanej we wniosku imprezy jubileuszowej - w części przypadającej zarówno dla jej pracowników, jak i osób im towarzyszących (w tym członków ich rodzin) - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej takie jak:

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że - zdaniem Organu - teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.