3063-ILPP3.4512.31.2017.2.JKu - Uznanie powiatu za podatnika VAT z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i oczyszczania ścieków.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) oraz z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Powiatu za podatnika z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i odpłatnego oczyszczania ścieków przez powiatową jednostkę organizacyjną - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Powiatu za podatnika z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i odpłatnego oczyszczania ścieków przez powiatową jednostkę organizacyjną. Wniosek uzupełniono w dniu 2 marca 2017 r. o wskazanie sposobu doręczania korespondencji oraz dnia 24 marca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat realizując zadania określone w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą Dom dla Dzieci i Młodzieży. W ramach tej jednostki funkcjonuje kotłownia i oczyszczalnia ścieków obsługujące obiekty prowadzone nie tylko przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą. Jeden budynek niewykorzystywany przez placówkę został przez Powiat oddany w nieodpłatne użytkowanie stowarzyszeniu prowadzącemu w tym budynku warsztat terapii zajęciowej, który za usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków jest obciążany przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą według stawek skalkulowanych po kosztach własnych bez zysku. Poza tym usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków świadczone są na tych samych zasadach na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych w sąsiednim budynku wielorodzinnym. W przeszłości budynek ten był zajmowany przez pracowników placówki opiekuńczo-wychowawczej stąd został on włączony w sieć ciepłowniczą i kanalizacyjną placówki. Obecni właściciele lokali mieszalnych w tym budynku, mimo że nie są już związani z funkcjonowaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej, nie mogą z dnia na dzień zostać pozbawieni usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków. Dlatego placówka opiekuńczo-wychowawcza, mimo że nie została do tego powołana zmuszona jest świadczyć na rzecz ww. podmiotów odpłatne usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków. Odpłatności te pokrywają tylko koszty świadczonych usług. Powiat, w ramach którego działa powyższa placówka, nie jest powołany do działalności gospodarczej w zakresie dostarczania ciepła czy świadczenia usług oczyszczania ścieków, a konieczność świadczenia odpłatnych usług z tego tytułu przedstawia powyższy stan faktyczny.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 marca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, co następuje:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2017 r. Powiat jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i odpłatnego oczyszczania ścieków przez powiatową jednostkę organizacyjną dla właścicieli lokali mieszkalnych w budynku wielorodzinnym niezwiązanym terytorialnie ani organizacyjnie z tą placówką oraz dla warsztatu terapii zajęciowej prowadzonego przez stowarzyszenie w budynku otrzymanym w nieodpłatne użytkowanie od Powiatu znajdującym się w kompleksie nieruchomości zarządzanych przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, Powiat nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie odpłatnego dostarczania energii cieplnej i oczyszczania ścieków do warsztatu terapii zajęciowej i właścicieli lokali mieszkalnych w budynku wielorodzinnym, ponieważ Powiat prowadząc placówkę opiekuńczo wychowawczą realizuje zadania i cele określone w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Celem Powiatu nie jest prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży energii cieplnej oraz usług oczyszczania ścieków, a odpłatne dostarczanie ciepła i odpłatne usługi oczyszczania ścieków dla mieszkańców budynku wielorodzinnego i WTZ-u są działalnością uboczną, wymuszoną technicznymi uwarunkowaniami sieci ciepłowniczej i kanalizacyjnej. W całokształcie działalności wymienionej placówki opiekuńczo-wychowawczej Powiat realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków - nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii, akceptujące odrębność tych podmiotów, należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie gmina.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454, z późn. zm.), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza - art. 4 (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy i art. 4 (5) VI Dyrektywy należy więc rozgraniczyć sferę imperium, która została wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku.

Innymi słowy organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach - gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też, aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania - określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że Powiat wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Powiat realizując zadania określone w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej prowadzi placówkę opiekuńczo-wychowawczą. W ramach tej jednostki funkcjonuje kotłownia i oczyszczalnia ścieków obsługujące obiekty prowadzone nie tylko przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą. Jeden budynek niewykorzystywany przez placówkę został przez Powiat oddany w nieodpłatne użytkowanie stowarzyszeniu prowadzącemu w tym budynku warsztat terapii zajęciowej, który za usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków jest obciążany przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą według stawek skalkulowanych po kosztach własnych bez zysku. Poza tym usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków świadczone są na tych samych zasadach na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych w sąsiednim budynku wielorodzinnym. W przeszłości budynek ten był zajmowany przez pracowników placówki opiekuńczo-wychowawczej, stąd został on włączony w sieć ciepłowniczą i kanalizacyjną placówki. Obecni właściciele lokali mieszalnych w tym budynku, mimo że nie są już związani z funkcjonowaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej, nie mogą z dnia na dzień zostać pozbawieni usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków. Dlatego placówka opiekuńczo-wychowawcza, mimo że nie została do tego powołana, zmuszona jest świadczyć na rzecz ww. podmiotów odpłatne usługi dostarczania ciepła i oczyszczania ścieków. Odpłatności te pokrywają tylko koszty świadczonych usług. Powiat, w ramach którego działa powyższa placówka, nie jest powołany do działalności gospodarczej w zakresie dostarczania ciepła czy świadczenia usług oczyszczania ścieków. Placówka opiekuńczo-wychowawcza jest podmiotem, który od 1 stycznia 2017 r. podlega obowiązkowej centralizacji rozliczeń w podatku od towarów i usług w ramach Powiatu.

Ww. placówka opiekuńczo-wychowawcza nie posiada odrębnej podmiotowości prawnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy od 1 stycznia 2017 r. Powiat jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i odpłatnego oczyszczania ścieków przez powiatową jednostkę organizacyjną dla właścicieli lokali mieszkalnych w budynku wielorodzinnym niezwiązanym terytorialnie ani organizacyjnie z tą placówką oraz dla warsztatu terapii zajęciowej prowadzonego przez stowarzyszenie w budynku otrzymanym w nieopłatne użytkowanie od Powiatu znajdującym się w kompleksie nieruchomości zarządzanych przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy ustawy należy wskazać, że aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług/odpłatną dostawę towarów, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę/dostawcą towaru a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi/dokonanie dostawy towaru powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą/dostawą towaru i przekazanym za tą czynność wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów/świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa/dokonywana jest dostawa towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę/dostawcy towarów.

Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów/odpłatności świadczenia usług należy zatem rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów/świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru/odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa/dostawa towarów), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia (usługi/nabywca towarów) odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem usługi/dostawą towarów, dopóty świadczenie to nie będzie usługą/dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi dochodami (uiszczanymi opłatami za media) a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Tym samym uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług oraz dostawy towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie podobne lub takie same czynności mogą być wykonywane przez inne podmioty, tzw. podmioty konkurencyjne.

Zatem Powiat dokonując ww. czynności - dostawy energii cieplnej oraz świadczenia usługi oczyszczania ścieków - które to czynności stanowią odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i nie korzysta z wyłączenia z grona podatników, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W niniejszej sprawie w zakresie odpłatnego dostarczania ciepła i świadczenia usług oczyszczania ścieków, mamy bowiem do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (zapewnienie ciepła i oczyszczania ścieków), które jest wykonywane na rzecz stowarzyszenia i właścicieli lokali mieszkalnych (które to podmioty, jak wskazał Wnioskodawca, nie są związane z funkcjonowaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej). Zatem czynności te są wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, ponadto istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnych podmiotów (właścicieli lokali mieszkalnych/stowarzyszenia), które za te czynności dokonują opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia (dostawy towarów i świadczenia usług) wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za odpłatną dostawę towarów (o której mowa w art. 7 ustawy) oraz odpłatne świadczenie usług (o którym mowa w art. 8 ustawy), a Powiat - w związku z wykonywaniem ww. czynności - wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, od dnia 1 stycznia 2017 r. Powiat jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu odpłatnego dostarczania energii cieplnej i odpłatnego oczyszczania ścieków przez powiatową jednostkę organizacyjną dla właścicieli lokali mieszkalnych w budynku wielorodzinnym niezwiązanym terytorialnie ani organizacyjnie z tą placówką oraz dla warsztatu terapii zajęciowej prowadzonego przez stowarzyszenie w budynku otrzymanym w nieodpłatne użytkowanie od Powiatu znajdującym się w kompleksie nieruchomości zarządzanych przez placówkę opiekuńczo-wychowawczą.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego wydana interpretacja traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie zadanego pytania sformułowanego na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.