3063-ILPP3.4512.180.2016.2.JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Centrum, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy obszar działalności Wnioskodawcy należy w całości zakwalifikować do pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz ustalenia, czy w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania sposobu określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Instytucja kultury - Centrum - jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną i jest wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora pod numerem (...). Organizatorem instytucji kultury jest Miasto (...). Obecnie względem jednostki Wnioskodawcy nie toczy się żadne postępowanie karno-skarbowe.

1. Centrum działa na podstawie:

1. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

2. Statutu Centrum nadanego Uchwałą Rady Miasta z dnia 10 lipca 2012 r.

Jednostka jest czynnym podatnikiem VAT, któremu Urząd Skarbowy nadał numer NIP (...).

2. Jednostka wykonuje następujące zadania określone w statucie:

Jednostka realizuje swoje cele poprzez współpracę z polskimi i zagranicznymi instytucjami kultury, edukacyjnymi i naukowymi, organami administracji państwowej i samorządowej, organizacjami pozarządowymi, mediami, a także innymi osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej oraz osobami fizycznymi.

3. Źródłem finansowania działalności określonej powyżej w pkt 2.1 do 2.12 jest:

Jednostka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w budynku pod nazwą B, organizuje nieodpłatne, ogólnodostępne imprezy kulturalne oraz nie pobiera opłat na organizowane wystawy czasowe w części budynku pod nazwą C.

4. Jednostka osiąga następujące przychody z działalności opodatkowanej:

5. Podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach związanych bezpośrednio z organizacją wydarzeń kulturalnych nieodpłatnych, jednostka nie odlicza od podatku VAT należnego. Podatek VAT naliczony od zakupów związanych bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną obniża kwoty podatku VAT należnego. Jednostka nie jest w stanie przyporządkować pośrednich, wspólnych kosztów utrzymania biur do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej i nieopodatkowanej), w tym kosztów najmu budynku B. W części budynku pod nazwą C, w której także prowadzi się działalność statutową bez pobierania opłat, jednostka posiada odrębne liczniki za zużycie energii elektrycznej, wody i energii cieplnej, z których wyodrębnia wielkość VAT naliczonego niepodlegającego odliczeniu. Ponadto jednostka budynku C zawarła odrębne postanowienia w umowach dotyczących wielkości kosztów utrzymania porządku i ochrony mienia w celu zidentyfikowania wielkości VAT naliczonego dotyczącego działalności nieopodatkowanej. W związku z powyższym wydatki dotyczące utrzymania obiektów w części opodatkowanej i nieopodatkowanej dotyczą administracji biurowej (zakup materiałów biurowych, sprzętu biurowego, usług teleinformatycznych). Podatek VAT naliczony zawarty w fakturach VAT dotyczących zakupów wymienionych w zdaniu poprzednim, związanych z działalnością opodatkowaną i nieopodatkowaną, jednostka zamierza odliczać w 100% od dnia 1 stycznia 2017 r.

6. Pozostałe nieodpłatne wydarzenia kulturalne realizowane przez jednostkę poza budynkiem na terenie przyległym do obiektu B oraz C z uwzględnieniem szlaku turystycznego pod nazwą Trakt A dotyczą wydarzeń (...). Wydarzenia te dostępne są dla mieszkańców (...), okolic i nieograniczonego terytorialnie turysty dla popularyzowania działalności jednostki, a w szczególności do poszerzania grona zwiedzających Ekspozycję Stałą - za odpłatnością. Podczas wskazanych wydarzeń kulturalnych rozdawane są ulotki informacyjne promujące działalność podstawową, a pracownicy zapraszają do odwiedzania ekspozycji stałej. Podczas tego rodzaju wydarzeń jednostka prowadzi sprzedaż wydawnictw i innych pamiątek tematycznie związanych z działalnością podstawową; jednostka posiada przenośne kasy fiskalne.

Powyższe wydarzenia mają zatem wpływ na przysporzenie działalności odpłatnej, opodatkowanej podatkiem VAT i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej wynikającej ze statutu jednostki.

7. Jednostka, mimo wprowadzenia do ustawy o VAT art. 86 ust. 2a od dnia 1 stycznia 2016 r., z dniem 1 stycznia 2017 r. nie zamierza stosować zasad odliczania podatku VAT wymienionych w tym przepisie, uznając, że nabywane towary i usługi wykorzystuje się wyłącznie do celów wykonywanej działalności gospodarczej wynikającej z ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej i Statutu jednostki.

Ponadto w piśmie z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.), stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Centrum prowadzi działalność gospodarczą w obiektach:

2. Jednostka nie ma możliwości przypisania zakupu towarów i usług w całości do wykonywanej działalności gospodarczej opodatkowanej i nieopodatkowanej realizowanej w budynku B w zakresie opisanym w punkcie 1.1.

3. Dotacje celowe kierowane na realizację nieodpłatnych form działalności gospodarczej jednostki - z nieodpłatnym wstępem na organizowane imprezy kulturalne i wystawy czasowe - stanowią jedno ze źródeł finansowania tych form działalności jednostki.

4. Nieodpłatne wydarzenia kulturalne odbywające się w budynku C oraz na szlaku turystycznym pod nazwą Trakt A, w skład których wchodzą " (...)" nawiązują tematycznie do początków państwowości, a każde z tych wydarzeń kulturalnych nawiązuje do aktualnej tematyki wystawy stałej (działalność gospodarcza opodatkowana) promując i zachęcając do odwiedzenia wystawy stałej. Organizacja wyżej wskazanych wydarzeń kulturalnych i historycznych powoduje zwiększenie liczby odwiedzających wystawę stałą - odpłatną oraz sprzedaż na zajęcia edukacyjne i wycieczki turystyczne po Trakcie A- odpłatne; powoduje także zwiększenie sprzedaży własnych wydawnictw opracowanych i wydanych przez pracowników merytorycznych jednostki i innych pamiątek tematycznie związanych z działalnością podstawową. Pracownicy podczas tych wydarzeń zapraszają do odwiedzenia ekspozycji stałej oraz stoisk wewnątrz i wystawionych na zewnątrz obejmujących wspomniane wydawnictwa i pamiątki w celu dokonania zakupów przez zwiedzających i uczestniczących w wydarzeniach wyżej opisanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obszar działalności jednostki objęty jest w całości działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, i w związku z tym, czy w świetle postanowień art. 86 ust. 2a ustawy o VAT jednostka jest zobligowana bądź zwolniona ze stosowania prewspółczynnika z dniem 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność opisana w punktach 4, 5, 6 opisu sprawy, wynika w całości z ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, w związku z powyższym wszystkie działania i sytuacje objęte są postanowieniami art. 15 ustawy o VAT. W świetle powyższego w jednostce Wnioskodawcy nie występują zakupy towarów i usług służące celom innym niż działalność gospodarcza, tym samym z dniem 1 stycznia 2017 r. jednostka nie zamierza wprowadzać do rozliczania podatku VAT naliczonego prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność Wnioskodawcy. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost, jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stad też należy dokonywać jej wykładni literalnej.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że w przypadku gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w treści art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl bowiem art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W celu dokonania oceny czynności nieodpłatnych pod względem skutków, jakie mogą wywoływać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te "towarzyszą" działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danego podatnika, wówczas nie będą one podlegać opodatkowaniu ww. podatkiem, jak również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W takim przypadku będziemy mieli do czynienia z podatnikiem prowadzącym działalność o charakterze mieszanym (tj. działalność gospodarczą oraz działalność inną niż działalność gospodarcza). Jeżeli podatnik nie będzie miał możliwości bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku uznania, że czynności nieodpłatne nie stanowią odrębnego od działalności gospodarczej przedmiotu działalności danego podatnika, ale "towarzyszą" działalności gospodarczej wówczas odpowiednie zastosowanie mogą znaleźć regulacje art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

Zatem dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z samorządową instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 cyt. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ww. ustawy, instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

W przypadku wykonywania przez instytucje kultury, prowadzące działalność gospodarczą nieodpłatnych czynności, które stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności instytucji kultury, a nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów działalności innej niż gospodarcza, instytucje te mogą skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów d

ziałalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = ---------

P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

W ust. 2 cyt. paragrafu wskazano, że przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

Jak stanowi § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

Z kolei z pkt 12 powołanego paragrafu wynika, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury - rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Z przestawionego opisu sprawy wynika, że Centrum jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora (...). Organizatorem instytucji kultury jest Miasto (...). Centrum działa na podstawie: ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu Centrum nadanego Uchwałą Rady Miasta. Jednostka jest czynnym podatnikiem VAT.

Jednostka wykonuje następujące zadania określone w statucie:

Jednostka realizuje swoje cele poprzez współpracę z polskimi i zagranicznymi instytucjami kultury, edukacyjnymi i naukowymi, organami administracji państwowej i samorządowej, organizacjami pozarządowymi, mediami, a także innymi osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej oraz osobami fizycznymi.

Źródłem finansowania działalności określonej powyżej w pkt 2.1 do 2.12 jest:

Jednostka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług w budynku pod nazwą B, organizuje nieodpłatne, ogólnodostępne imprezy kulturalne oraz nie pobiera opłat na organizowane wystawy czasowe w części budynku pod nazwą C.

Jednostka osiąga następujące przychody z działalności opodatkowanej:

Podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach związanych bezpośrednio z organizacją wydarzeń kulturalnych nieodpłatnych, jednostka nie odlicza od podatku VAT należnego. Podatek VAT naliczony od zakupów związanych bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną obniża kwoty podatku VAT należnego. Jednostka nie jest w stanie przyporządkować pośrednich, wspólnych kosztów utrzymania biur do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej i nieopodatkowanej), w tym kosztów najmu budynku B. W części budynku pod nazwą C, w której także prowadzi się działalność statutową bez pobierania opłat, jednostka posiada odrębne liczniki za zużycie energii elektrycznej, wody i energii cieplnej, z których wyodrębnia wielkość VAT naliczonego niepodlegającego odliczeniu. Ponadto jednostka budynku C zawarła odrębne postanowienia w umowach dotyczących wielkości kosztów utrzymania porządku i ochrony mienia w celu zidentyfikowania wielkości VAT naliczonego dotyczącego działalności nieopodatkowanej. W związku z powyższym wydatki dotyczące utrzymania obiektów w części opodatkowanej i nieopodatkowanej dotyczą administracji biurowej (zakup materiałów biurowych, sprzętu biurowego, usług teleinformatycznych). Podatek VAT naliczony zawarty w fakturach VAT dotyczących zakupów wymienionych w zdaniu poprzednim, związanych z działalnością opodatkowaną i nieopodatkowaną, jednostka zamierza odliczać w 100% od dnia 1 stycznia 2017 r.

Pozostałe nieodpłatne wydarzenia kulturalne realizowane przez jednostkę poza budynkiem na terenie przyległym do obiektu B oraz C z uwzględnieniem szlaku turystycznego pod nazwą Trakt A dotyczą wydarzeń " (...)". Wydarzenia te dostępne są dla mieszkańców (...), okolic i nieograniczonego terytorialnie turysty dla popularyzowania działalności jednostki, a w szczególności do poszerzania grona zwiedzających Ekspozycję Stałą - za odpłatnością. Podczas wskazanych wydarzeń kulturalnych rozdawane są ulotki informacyjne promujące działalność podstawową, a pracownicy zapraszają do odwiedzania ekspozycji stałej. Podczas tego rodzaju wydarzeń jednostka prowadzi sprzedaż wydawnictw i innych pamiątek tematycznie związanych z działalnością podstawową; jednostka posiada przenośne kasy fiskalne.

Powyższe wydarzenia mają zatem wpływ na przysporzenie działalności odpłatnej, opodatkowanej podatkiem VAT i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej wynikającej ze statutu jednostki.

Centrum prowadzi działalność gospodarczą w obiektach:

Jednostka nie ma możliwości przypisania zakupu towarów i usług w całości do wykonywanej działalności gospodarczej opodatkowanej i nieopodatkowanej realizowanej w budynku B w zakresie opisanym w punkcie 1.1.

Dotacje celowe kierowane na realizację nieodpłatnych form działalności gospodarczej jednostki - z nieodpłatnym wstępem na organizowane imprezy kulturalne i wystawy czasowe - stanowią jedno ze źródeł finansowania tych form działalności jednostki.

Nieodpłatne wydarzenia kulturalne odbywające się w budynku C oraz na szlaku turystycznym pod nazwą Trakt A, w skład których wchodzą " (...)" nawiązują tematycznie do początków państwowości, a każde z tych wydarzeń kulturalnych nawiązuje do aktualnej tematyki wystawy stałej (działalność gospodarcza opodatkowana) promując i zachęcając do odwiedzenia wystawy stałej. Organizacja wyżej wskazanych wydarzeń kulturalnych i historycznych powoduje zwiększenie liczby odwiedzających wystawę stałą - odpłatną oraz sprzedaż na zajęcia edukacyjne i wycieczki turystyczne po Trakcie A - odpłatne; powoduje także zwiększenie sprzedaży własnych wydawnictw opracowanych i wydanych przez pracowników merytorycznych jednostki i innych pamiątek tematycznie związanych z działalnością podstawową. Pracownicy podczas tych wydarzeń zapraszają do odwiedzenia ekspozycji stałej oraz stoisk wewnątrz i wystawionych na zewnątrz obejmujących wspomniane wydawnictwa i pamiątki w celu dokonania zakupów przez zwiedzających i uczestniczących w wydarzeniach wyżej opisanych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą:

Odnosząc się do powyższego ponownie podkreślić należy, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności "innych niż działalność gospodarcza" (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia, czy działalność lub czynności stanowią "cele inne niż związane z działalnością gospodarczą" znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania, obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT - w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej), Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku, czy opisane w stanie sprawy nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej.

Należy podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usług są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że podstawowym celem organizacji przez Wnioskodawcę nieodpłatnych, ogólnodostępnych imprez kulturalnych, organizowanie wystaw czasowych w części budynku pod nazwą C oraz pozostałych nieodpłatnych wydarzeń kulturalnych realizowanych przez jednostkę poza budynkiem na terenie przyległym do obiektu B oraz C z uwzględnieniem szlaku turystycznego pod nazwą Trakt A dotyczących wydarzeń " (...)", za które Centrum nie pobiera opłat, jest zaspokajanie potrzeb kulturalnych mieszkańców i upowszechnianie kulturowego dziedzictwa (...) i Polski w wymiarze krajowym i międzynarodowym, czyli realizacja celów statutowych, do których instytucje kultury (w tym Centrum) zostają powołane. Nie można więc uznać, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie organizacji wydarzeń kulturalnych, na które wstęp jest nieodpłatny, są organizowane wyłącznie w celach gospodarczych. Czynności te są wykonywane nieodpłatnie, Centrum otrzymuje bowiem na te konkretne czynności dofinansowanie i trudno w takich okolicznościach zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynności te są realizowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Organizacja bezpłatnych imprez kulturalnych czy wystaw czasowych stanowi bowiem przede wszystkim realizację celów statutowych, do których realizacji Wnioskodawca został powołany przez organizatora, wobec czego w tym przypadku mamy do czynienia z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że nieodpłatna działalność ma na celu poszerzanie grona zwiedzających Ekspozycję Stałą - oraz że jest prowadzona również w celach popularyzowania działalności Centrum. Należy zauważyć, że popularyzacja to działalność mająca na celu rozpowszechnianie wiedzy na jakiś temat, uprzystępnienie społeczeństwu osiągnięć nauki, kultury, sztuki; propagowanie, krzewienie, głoszenie. Ponadto sam charakter nieodpłatnych wydarzeń kulturalnych nie świadczy o ich celu marketingowym lub promocyjnym. W takich okolicznościach trudno zakładać, że nieodpłatne wydarzenia organizowane są wyłącznie celem poszerzenia grona zwiedzających Ekspozycję Stałą, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług świadczonych przez Centrum. Działania te co do zasady w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców (dostępne są dla mieszkańców (...), okolic i nieograniczonego terytorialnie turysty), a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy.

Organ nie neguje, że nieodpłatnie organizowane wydarzenia promują i popularyzują działalność Wnioskodawcy, dzięki czemu zyskuje on większe grono potencjalnych klientów, jednakże działania te mają na celu szeroko rozumiane promowanie kultury, a w takich okolicznościach trudno zakładać, że organizowane są wyłącznie celem poszerzenia grona widzów czy zachęcania do stałego korzystania z oferty Centrum. Działania te w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Zatem nie są one realizowane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej, ponieważ nie będą one sprzyjać wyłącznie osiągnięciu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W takich okolicznościach nie można więc zgodzić się z Zainteresowanym, że opisana aktywność Centrum stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca nie wykonuje czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powołane przepisy, odnosząc się do opisu sprawy przedstawionego we wniosku, należy wskazać, że podstawowym celem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest realizacja usług publicznych z zakresu kultury i oświaty, czyli realizacja celów statutowych, do których Wnioskodawca został powołany. Nie można więc uznać, że wszystkie nieodpłatne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są podejmowane wyłącznie w celach gospodarczych i nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności Centrum.

Uwzględniając powyższe, w ocenie tut. Organu, Wnioskodawca w treści wniosku nie przedstawił wystarczającej argumentacji na poparcie swojego stanowiska odnośnie braku obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Argumentacja wskazuje bardziej na działania upowszechniające kulturę w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których instytucje kultury zostają powołane. Celem Wnioskodawcy, jako samorządowej instytucji kultury, jest bowiem przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Centrum odpłatnie.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą będą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Za wykonywane w ramach działalności gospodarczej uznać należy także podejmowane czynności, z tytułu których Wnioskodawca uzyskuje wpływy finansowe podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z uznaniem, że wbrew stanowisku Wnioskodawcy, Centrum nie wykonuje nieodpłatnych świadczeń wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza, obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie nie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast - w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy - w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej "sposób określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność, w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przypadku, gdy przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, a tak twierdzi Zainteresowany w uzupełnieniu do wniosku, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podsumowując, gdy brak jest możliwości przyporządkowania nabyć w całości do działalności gospodarczej, Centrum, będące samorządową instytucją kultury, zobowiązane jest do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, ponieważ - jak wynika z wcześniejszej argumentacji - wykorzystuje nabywane towary i usługi, zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że cała działalność Centrum stanowi działalność gospodarczą, a tym samym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że obszar działalności jednostki nie jest objęty w całości działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy i w związku z tym, w świetle postanowień art. 86 ust. 2a ustawy, jednostka jest zobowiązana do stosowania "prewspółczynnika" z dniem 1 stycznia 2017 r.

Tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii wskazania, czy obszar działalności Wnioskodawcy należy w całości zakwalifikować do pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy oraz ustalenia, czy w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania sposobu określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy do dnia 31 grudnia 2016 r.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zaznacza, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl