3063-ILPP2-3.4512.207.2016.1.WB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Województwa, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż towarów używanych będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż towarów używanych będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Województwo wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. W celu realizacji zadań Województwo może powoływać jednostki organizacyjne. W strukturze Województwa występują wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne funkcjonujące m.in. w formie jednostek budżetowych. Województwo realizuje swoje zadania samodzielnie lub za pośrednictwem swoich jednostek budżetowych w ramach reżimu publicznoprawnego. Niemniej jednak, wybrane czynności wykonywane są przez Województwo (w tym za pośrednictwem jego jednostek budżetowych) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Województwo planuje rozpocząć wspólne rozliczanie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi, tj. centralizację rozliczeń VAT Województwa i jego jednostek budżetowych, od 1 stycznia 2017 r. Od momentu centralizacji rozliczeń VAT Województwo traktować będzie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych bezpośrednio przez Województwo lub poprzez jego jednostki budżetowe jako podlegające regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. Nr 0, poz. 710 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), tj. odpowiednio czynności opodatkowane VAT lub zwolnione z tego podatku. Czynności te wykazywane będą w deklaracjach VAT składanych przez Województwo.

W strukturze Województwa występuje jednostka organizacyjna pn.: A, funkcjonująca w formie jednostki budżetowej. W ramach powierzonych przez Województwo kompetencji, A wykonuje zadania własne Województwa m.in. w zakresie budowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, w szczególności zimowego utrzymania dróg wojewódzkich. Do momentu centralizacji rozliczeń VAT A zarejestrowane będzie jako podatnik VAT czynny. W składanych przez A deklaracjach VAT do momentu centralizacji rozliczeń VAT wykazywane będą obroty uzyskiwane z tytułu wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, np. z tytułu dzierżawy infrastruktury kolejowej, sprzedaży drewna czy też refakturowania wydatków za media.

Drogi wojewódzkie, których utrzymanie powierzone zostało A przez Województwo, są ogólnodostępne. A, jako jednostka budżetowa, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu Województwa. Zdaniem Województwa, wskazane powyżej czynności w zakresie budowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, stanowiące zadania własne Województwa, wykonywane są w ramach reżimu publicznoprawnego, a zatem stanowią czynności niepodlegające ustawie o VAT.

Wykonując powierzone zadania A wykorzystuje do tego celu posiadany sprzęt, stanowiący środki trwałe A, m.in. pługi, piaskarki itp. Wskazany sprzęt został nabyty w celu wykonywania zadań Województwa w zakresie budowy i utrzymania dróg. Województwo podkreśla, że wskazany sprzęt nie był wykorzystywany do wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, z tytułu których obroty wykazywane są w składanych przez A do momentu centralizacji deklaracjach VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowego sprzętu A nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na wykorzystanie przedmiotowego sprzętu wyłącznie do wykonywania czynności pozostających, jego zdaniem, poza zakresem regulacji ustawy o VAT, tj. w celu realizacji zadań Województwa. Po zakończeniu okresu przydatności ww. sprzętu, czy też w celu jego wymiany na nowy, Województwo (za pośrednictwem A) zamierza sprzedać go na rzecz zainteresowanych podmiotów zewnętrznych.

Wątpliwości Województwa dotyczą prawidłowości rozliczeń VAT w powyższym zakresie od momentu centralizacji rozliczeń VAT, tj. od 1 stycznia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych towarów używanych (środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego do zadań A) po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych towarów używanych (środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego do zadań A) będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. Nr 0, poz. 486, dalej: ustawa o samorządzie województwa), samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim m.in. w zakresie dróg publicznych.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zdaniem Województwa, zadania w zakresie budowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, w szczególności zimowego utrzymania dróg wojewódzkich, wykonywane za pośrednictwem A, będącym jednostką budżetową Województwa, stanowią zadania własne Województwa. Jak wskazane zostało w opisie sprawy, czynności te nie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem, zdaniem Województwa, wykonywane są w ramach reżimu publicznoprawnego i zdaniem Województwa stanowią czynności niepodlegające ustawie o VAT.

Mając na uwadze powyższe, skoro przedmiotowe środki trwałe (pługi, piaskarki itp.), używane były przez A w ramach realizacji zadań własnych Województwa i nie zostały nabyte na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, to zdaniem Województwa należy uznać, że sprzedając przedmiotowe środki trwałe Województwo nie będzie działało w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W świetle powyższego, zdaniem Województwa, sprzedaż używanego sprzętu nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Na prawidłowość stanowiska Województwa wskazuje postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 20 marca 2014 r., sygn. C-72/131 w którym TSUE wskazał, że "aby zasada wyłączenia z opodatkowania znalazła zastosowanie, muszą być kumulatywnie spełnione dwie przesłanki, to znaczy, dana działalność po pierwsze powinna być wykonywana przez podmiot prawa publicznego, a po drugie - powinien on działać w charakterze władzy publicznej. Odnośnie do tej ostatniej przesłanki sposoby wykonywania danej działalności pozwalają na ustalenie zakresu wyłączenia podmiotów prawa publicznego z opodatkowania. Działalność wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 stanowi działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nie na tych samych warunkach prawnych co działalność wykonywana przez prywatnych przedsiębiorców (zob. ww. wyrok w sprawie Fazenda Publica, pkt 15-17 i przytoczone tam orzecznictwo)".

Stanowisko Województwa znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 maja 2014 r., sygn. IPTPP4/443-134/14-4/UNr, w której Organ wskazał, że "należy stwierdzić, że składniki rzeczowe majątku ruchomego, tj. samochody pożarnicze, używane przez straż pożarną w ramach realizacji zadań własnych Gminy, nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, w związku z tym, Gminie nie przysługiwało z tytułu ich nabycia prawo do odliczenia podatku VAT. W kontekście okoliczności, że samochody pożarnicze były faktycznie użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność publiczno-prawną (pozostającą poza VAT), w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Gmina sprzedając przedmiotowe samochody nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT".

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. IBPP3/443-1296/14/AŚ, który wskazał, że "skoro słupy oświetleniowe nie zostały nabyte (wybudowane) na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służące do wykonywania działalności publicznoprawnej - Wnioskodawca dokonując odpłatnego przeniesienia prawa do tych słupów nie działa dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Odpłatnego przeniesienia prawa własności słupów wykorzystywanych do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że odpłatne przeniesienie prawa własności słupów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również transakcja przeniesienia prawa własności słupów nie jest opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, ponieważ czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Wnioskodawca dla wskazanej we wniosku czynności nie działa w charakterze podatnika".

Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., sygn. IPPP2/443-770/14-2/AO, w której Organ wskazał, że "skoro autobus nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służący do wykonywania działalności publiczno-prawnej to Wnioskodawca sprzedając ww. autobus nie działa dla tej czynności »w charakterze podatnika«. Zamierzonej sprzedaży przedmiotowego autobusu wykorzystywanego do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że sprzedaż tego autobusu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT".

Stanowisko Województwa znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 czerwca 2015 r., sygn. IBPP3/4512-236/15/JP, który wskazał, że "skoro środek trwały, tj. autobus, używany przez Gminę w ramach realizacji zadań własnych Gminy, nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, autobus był faktycznie użytkowany dla realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną (pozostającą poza VAT), to w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Gmina sprzedając przedmiotowy autobus nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem sprzedaż autobusu nie podlega opodatkowaniu VAT".

W świetle powyższego, zdaniem Województwa, sprzedaż przedmiotowych towarów używanych, tj. środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego wyłącznie na potrzeby działalności A niepodlegającej opodatkowaniu VAT, będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14 Gmina przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym "artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie". Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Wskazać należy na art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), zgodnie z którym jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Na podstawie art. 4 cyt. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organiza-cyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczą-cych podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatko-waniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podat-kiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niema-jące osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodar-czą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność produ-centów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości nie-materialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepi-sami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywa-nych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze pu-blicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakte-rze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodat-kowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywil-noprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilno-prawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, z późn. zm.) do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim m.in. w zakresie dróg publicznych.

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440, z późn. zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.

Na podstawie art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

Zgodnie z art. 20 cyt. ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiek-tów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Poza tym, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 20 marca 2014 r. wydał postano-wienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że "dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowa-niu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrek-tywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy".

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku przez organ władzy publicznej podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku ko-nieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Województwo) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. W celu realizacji zadań Województwo może powoływać jednostki organizacyjne. W strukturze Województwa występują wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne funkcjonujące m.in. w formie jednostek budżetowych. Wnioskodawca realizuje swoje zadania samodzielnie lub za pośrednictwem swoich jednostek budżetowych w ramach reżimu publicznoprawnego. Niemniej jednak, wybrane czynności wykonywane są przez Województwo (w tym za pośrednictwem jego jednostek budżetowych) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych. Zainteresowany planuje rozpocząć wspólne rozliczanie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi, tj. centralizację rozliczeń VAT Województwa i jego jednostek budżetowych, od 1 stycznia 2017 r. Od momentu centralizacji rozliczeń VAT Wnioskodawca traktować będzie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych bezpośrednio przez Województwo lub poprzez jego jednostki budżetowe jako podlegające regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, tj. odpowiednio czynności opodatkowane VAT lub zwolnione z tego podatku. Czynności te wykazywane będą w deklaracjach VAT składanych przez Województwo. W strukturze Województwa występuje jednostka organizacyjna pn.: A, funkcjonująca w formie jednostki budżetowej. W ramach powierzonych przez Województwo kompetencji, A wykonuje zadania własne Województwa m.in. w zakresie budowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, w szczególności zimowego utrzymania dróg wojewódzkich. Do momentu centralizacji rozliczeń VAT, A zarejestrowane będzie jako podatnik VAT czynny. W składanych przez A deklaracjach VAT do momentu centralizacji rozliczeń VAT wykazywane będą obroty uzyskiwane z tytułu wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, np. z tytułu dzierżawy infrastruktury kolejowej, sprzedaży drewna czy też refakturowania wydatków za media. Drogi wojewódzkie, których utrzymanie powierzone zostało A przez Województwo, są ogólnodostępne. A, jako jednostka budżetowa, pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu Województwa. Zdaniem Zainteresowanego, wskazane powyżej czynności w zakresie budowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, stanowiące zadania własne Województwa, wykonywane są w ramach reżimu publicznoprawnego, a zatem stanowią czynności niepodlegające ustawie o VAT. Wykonując powierzone zadania A wykorzystuje do tego celu posiadany sprzęt, stanowiący środki trwałe A, m.in. pługi, piaskarki itp. Wskazany sprzęt został nabyty w celu wykonywania zadań Województwa w zakresie budowy i utrzymania dróg. Ww. sprzęt nie był wykorzystywany do wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, z tytułu których obroty wykazywane są w składanych przez A do momentu centralizacji deklaracjach VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowego sprzętu A nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na wykorzystanie przedmiotowego sprzętu wyłącznie do wykonywania czynności pozostających, jego zdaniem, poza zakresem regulacji ustawy o VAT, tj. w celu realizacji zadań Województwa. Po zakończeniu okresu przydatności ww. sprzętu, czy też w celu jego wymiany na nowy, Wnioskodawca (za pośrednictwem A) zamierza sprzedać go na rzecz zainteresowanych podmiotów zewnętrznych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż ww. towarów używanych (środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego do zadań A) po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że po centralizacji rozliczeń VAT Województwa i jego jednostek budżetowych od 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów używanych, tj. środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego przez jednostkę budżetową Województwa - A, nie będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowe towary nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT, w związku z tym A nie przysługiwało z tytułu ich nabycia prawo do odliczenia podatku VAT. Przedmiotowe środki - jak wskazał Wnioskodawca - użytkowane były przez A w ramach realizacji zadań własnych Województwa (powierzonych przez Województwo) do realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną (pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT).

Podsumowując, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych towarów używanych (środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego do zadań A) po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT będzie stanowiła po stronie Województwa czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w szczególności o informacje, że będące przedmiotem zapytania towary używane (środki trwałe w postaci sprzętu wykorzystywanego do zadań A) zostały nabyte w celu wykonywania zadań Województwa w zakresie budowy i utrzymania dróg, a nie do wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.