3063-ILPP2-3.4512.134.2016.2.IP - Uznanie nabycia składników majątkowych za nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania nabycia składników majątkowych za nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wskazania, czy czynność ta podlega opodatkowaniu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 6),

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie poszczególnych składników majątkowych, z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

- jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia składników majątkowych za nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wskazania, czy czynność ta podlega opodatkowaniu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 6), prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie poszczególnych składników majątkowych z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 19 grudnia 2016 r. o prawidłowe pełnomocnictwa szczególne do reprezentowania Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Polsce, należy do międzynarodowej grupy kapitałowej A (dalej: "Grupa A" lub "Dostawca"), zajmującej się dostawą części zamiennych, usług technicznych oraz rozwiązań biznesowych dla przedsiębiorstw z branży rolniczej, ogrodniczej i zajmujących się gospodarką leśną oraz pracami ziemnymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego towarów. Od stycznia 2016 r. jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę towarów jest B (dalej: "B" lub "Dostawca").

W związku z reorganizacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka, nabyła ona od innej polskiej spółki kapitałowej wchodzącej w skład Grupy A (dalej: "Zbywca"), wytworzony przez Zbywcę know-how dotyczący wiedzy na temat rozwijania sieci franczyzowej, w tym m.in. rozbudowany podręcznik wraz z wzorami umów i pism oraz informacji o relacjach i zasadami rozliczeń z dotychczasowymi franczyzobiorcami oraz o asortymencie nabywanych towarów od Autoryzowanych Dostawców. W ramach tej transakcji Spółka weszła też w ogół praw i obowiązków wynikających z dotychczas zawartych przez Zbywcę umów franczyzowych. Wycenę powyższej transakcji zlecono niezależnemu rzeczoznawcy.

Przed dokonaniem transakcji dotyczącej nabycia przez Spółkę przedmiotowego know-how Spółka przejęła od Zbywcy 43 pracowników w trybie przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm., dalej "Kodeks pracy"). Z 43 przejętych pracowników sześcioro pracowało w dziale rozwoju sieci franczyzowej Zbywcy. W związku z przejęciem tak dużej grupy pracowników Spółka dodatkowo nabyła składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, które wcześniej powierzone zostały do użytkowania przejmowanym pracownikom. W ramach tej transakcji, Spółka nabyła niezbędne do dalszej pracy przejętych osób środki trwałe takie jak: zespoły komputerowe, tablety, laptopy (notebook) oraz samochody osobowe. Doszło też do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych oraz numerów telefonów użytkowanych przez przejętych pracowników.

W późniejszym terminie, Zbywca rozwiązał umowy z tzw. Autoryzowanymi Dealerami a na podobnych warunkach takie umowy zawarła Spółka. Umowy te dawały prawo na uzgodnionych warunkach wybranym dostawcom towarów, do dokonywania dostaw bezpośrednio do sieci franczyzowej w zamian za prowizję płatną franczyzodawcy. Zaznaczyć należy, że do dnia transakcji największym autoryzowanym dostawcą towarów do sieci franczyzowej Zbywcy była Spółka.

Zbywca do kontroli franczyzobiorców korzystał ze specjalnego oprogramowania pn. (...), które w drodze cesji przejdzie na Spółkę.

Powyższa transakcja nie obejmowała, ani nie będzie obejmować innych niż wyżej opisane, składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym:

* praw i obowiązków wynikających z umów z odbiorcami i dostawcami Zbywcy (w szczególności zobowiązań, wykluczona jest również ciągłość w ramach systemów rabatowych itp.),

* środków pieniężnych,

* praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych,

* praw i obowiązków wynikających z umów o kredyty lub pożyczki,

* zobowiązań Zbywcy związanych z prowadzoną przez niego działalność gospodarczą,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług IT,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług, która obejmuje szereg kompleksowych usług wspomagających działalność Spółki, w tym usługi marketingowe, badań rozwojowych i rynkowych, określania polityki cenowej i strategii grupy, zarządzania, HR, finansowe i prawne,

* praw i obowiązków wynikających z umów licencyjnych na oprogramowanie IT, z uwzględnieniem wyżej wspomnianej licencji " (...)",

* praw i obowiązków wynikających z umów na prowadzenie obsługi księgowej i rachunkowej.

Ponadto przedmiotem transakcji nie są objęte inne niż wymienione wartości niematerialne i prawne.

Składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie będą stanowić zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności handlowej.

W związku z przedstawionym zaistniałym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym Spółka powzięła następujące wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiona powyżej transakcja nabycia przez Spółkę składników majątkowych stanowi nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 okaże się przecząca, tj. składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, to czy w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony przez Zbywcę w fakturach zakupu wyżej wymienionych składników majątku z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 okaże się twierdząca, tj. składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji zostaną uznane za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, to czy transakcja podlega VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Nabyte od Zbywcy składniki majątkowe nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad 2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 okaże się przecząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony przez Zbywcę w fakturach zakupu wszystkich opisanych w stanie faktycznym składników majątkowych z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych.

Ad 3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 okaże się twierdząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, to transakcja nie podlega VAT zarówno w części dotyczącej składników materialnych, jak i niematerialnych.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się jednak do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Określenie "transakcja zbycia" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż. Przy czym, aby przedmiot transakcji podlegał pod rygor art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, powinien stanowić "przedsiębiorstwo" lub "zorganizowaną część przedsiębiorstwa".

a) Przedmiot transakcji jako przedsiębiorstwo

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwa". Zgodnie jednak z wypracowaną doktryną i praktyką prawa podatkowego, dla celów ustawy o VAT - podobnie jak dla celów ustawy o CIT - dla wyznaczenia zakresu znaczeniowego pojęcia przedsiębiorstwa należy posłużyć się przepisami Kodeksu cywilnego.

Pojęcie przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny"). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

* koncesje, licencje i zezwolenia,

* patenty i inne prawa własności przemysłowej,

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

* tajemnice przedsiębiorstwa,

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Definicja ta określa przedsiębiorstwo w sensie przedmiotowym. Przy czym, powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednakże sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych, jeśli stanowią zespół o cechach zorganizowania.

Przyjmuje się również, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, powinno stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, "występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości stanowi wręcz »czynnik konstytuujący« przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ k.c.)" (wyrok z dnia 25 listopada 2010 r.; sygn. akt I CSK 703/09).

Zdaniem Wnioskodawcy, za pomocą składników majątkowych będących przedmiotem transakcji opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Wymienione elementy nie stanowią jednej zwartej, kompletnej, powiązanej funkcjonalnie i ekonomicznie struktury zorganizowanej, za pomocą której możliwe byłoby realizowanie określonego zadania gospodarczego jakim jest prowadzenie i rozwijanie sieci franczyzowej.

W szczególności wskazać należy, że nabywany zespół składników nie może zostać wykorzystany do dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, chociażby ze względu na brak środków finansowych, czy też chociażby praw do należności, niezbędnych do regulowania bieżących zobowiązań np. w stosunku do pracowników, dostawców towarów handlowych lub usługodawców. Oprócz braku samodzielności finansowej, brak przejścia kluczowych umów powoduje, że nabywane składniki majątkowe nie stanowią struktury powiązanej w pełni funkcjonalnie i ekonomicznie, wykluczając również możliwość kontynuacji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, z uwagi na to, że transakcja nie obejmuje kluczowych, z punktu widzenia działalności Zbywcy, elementów, należy przyjąć, że przedmiotem transakcji nie jest zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

b) Przedmiot transakcji jako zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

* musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębniony zespół składników powinien ponadto spełniać dodatkowe kryteria, mianowicie:

* składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym w razie zaistnienia takiej potrzeby.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego należy wskazać, że transakcja dokonana przez Spółkę nie spełnia powyższych przesłanek. W szczególności zespół składników nie charakteryzuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Jak wskazywano powyżej, wymienione elementy nie stanowią jednej zwartej, kompletnej, powiązanej funkcjonalnie i ekonomicznie struktury zorganizowanej, za pomocą której możliwe byłoby realizowanie określonego zadania gospodarczego jakim jest prowadzenie działalności handlowej. Dodatkowo w ramach transakcji nie zostały ani nie zostaną przeniesione żadne zobowiązania, które stanowią obligatoryjny składnik pozwalający na uznanie zbioru składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, transakcja przeniesienia składników majątkowych nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W związku z tym, że w ramach opisanych transakcji nie doszło ani nie dojdzie do zbycia wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym zobowiązań, a także z uwagi na to, że zbywane składniki majątkowe nie stanowią zespołu składników majątkowych wyodrębnionego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie, zdaniem Spółki, transakcja nie stanowi nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2.

Jeśli odpowiedź na pytanie 2 okaże się przecząca, tj. składniki majątkowe będące przedmiotem opisanej transakcji nie zostaną uznane przez organ za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, to transakcja nabycia składników majątkowych opisanych powyżej podlega VAT na zasadach ogólnych jako dostawa towarów lub świadczenie usług. W związku z tym, Zbywca jest zobowiązany do udokumentowania transakcji fakturą VAT oraz obciążenia ceny netto zbywanych składników majątkowych podatkiem VAT z tytułu sprzedaży.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi w szczególności suma kwot określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, oraz jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka zamierza wykorzystywać składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać, że pozytywna przesłanka prawa do odliczenia VAT zostanie spełniona. Jednocześnie nie wystąpią żadne przesłanki negatywne uniemożliwiające skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionej przez Zbywcę faktury z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych.

Ad 3.

Zdaniem Spółki, jeśli odpowiedź na pytanie 2 okaże się twierdząca, tj. organ uzna, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, to transakcja nie podlega VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jeśli organ uzna, że opisana powyżej transakcja stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to w konsekwencji stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, transakcje zbycia składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w tym know-how znajduje się poza zakresem ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie całego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie podlega ona przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamiana, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

Zgodnie z art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Natomiast zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2

pkt 27e ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka z siedzibą w Polsce), należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, zajmującej się dostawą części zamiennych, usług technicznych oraz rozwiązań biznesowych dla przedsiębiorstw z branży rolniczej, ogrodniczej i zajmujących się gospodarką leśną oraz pracami ziemnymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego towarów. Od stycznia 2016 r. jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę towarów jest B. W związku z reorganizacją grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, nabył on od innej polskiej spółki kapitałowej wchodzącej w skład Grupy, wytworzony przez zbywcę know-how dotyczący wiedzy na temat rozwijania sieci franczyzowej, w tym m.in. rozbudowany podręcznik wraz z wzorami umów i pism oraz informacji o relacjach i zasadami rozliczeń z dotychczasowymi franczyzobiorcami oraz o asortymencie nabywanych towarów od autoryzowanych dostawców. W ramach tej transakcji Spółka weszła też w ogół praw i obowiązków wynikających z dotychczas zawartych przez zbywcę umów franczyzowych. Wycenę powyższej transakcji zlecono niezależnemu rzeczoznawcy. Przed dokonaniem transakcji dotyczącej nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowego know-how Spółka przejęła od zbywcy 43 pracowników w trybie przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy - Kodeks pracy. Z 43 przejętych pracowników sześcioro pracowało w dziale rozwoju sieci franczyzowej zbywcy. W związku z przejęciem tak dużej grupy pracowników Spółka dodatkowo nabyła składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa zbywcy, które wcześniej powierzone zostały do użytkowania przejmowanym pracownikom. W ramach tej transakcji, Wnioskodawca nabył niezbędne do dalszej pracy przejętych osób środki trwałe takie jak: zespoły komputerowe, tablety, laptopy (notebook) oraz samochody osobowe. Doszło też do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych oraz numerów telefonów użytkowanych przez przejętych pracowników. W późniejszym terminie, zbywca rozwiązał umowy z tzw. autoryzowanymi dealerami a na podobnych warunkach takie umowy zawarła Spółka. Umowy te dawały prawo na uzgodnionych warunkach wybranym dostawcom towarów, do dokonywania dostaw bezpośrednio do sieci franczyzowej w zamian za prowizję płatną franczyzodawcy. Zaznaczyć należy, że do dnia transakcji największym autoryzowanym dostawcą towarów do sieci franczyzowej zbywcy była Spółka. Zbywca do kontroli franczyzobiorców korzystał ze specjalnego oprogramowania pn. (...), które w drodze cesji przejdzie na Spółkę. Powyższa transakcja nie obejmowała, ani nie będzie obejmować innych niż wyżej opisane, składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa zbywcy, w tym:

* praw i obowiązków wynikających z umów z odbiorcami i dostawcami zbywcy (w szczególności zobowiązań, wykluczona jest również ciągłość w ramach systemów rabatowych itp.),

* środków pieniężnych,

* praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych,

* praw i obowiązków wynikających z umów o kredyty lub pożyczki,

* zobowiązań zbywcy związanych z prowadzoną przez niego działalność gospodarczą,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług IT,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług, która obejmuje szereg kompleksowych usług wspomagających działalność Spółki, w tym usługi marketingowe, badań rozwojowych i rynkowych, określania polityki cenowej i strategii grupy, zarządzania, HR, finansowe i prawne,

* praw i obowiązków wynikających z umów licencyjnych na oprogramowanie IT, z uwzględnieniem wyżej wspomnianej licencji " (...)",

* praw i obowiązków wynikających z umów na prowadzenie obsługi księgowej i rachunkowej.

Ponadto przedmiotem transakcji nie są objęte inne, niż wymienione wartości niematerialne prawne. Składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie będą stanowić zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny. Zarówno Wnioskodawca, jak i zbywca są czynnymi podatnikami VAT. Spółka zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności handlowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. uznania nabywanych składników majątkowych za nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wskazania, czy czynność ta podlega opodatkowaniu.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji nabycia nie było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c., ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Nie doszło więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy transakcja nabycia składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa zbywcy nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa art. 55¹ k.c. W szczególności, w wyniku transakcji Wnioskodawca-Nabywca nie nabył szeregu praw i obowiązków wynikających m.in. z umów z odbiorcami i dostawcami zbywcy, z umów rachunków bankowych, z umów o kredyty lub pożyczki, z umowy na świadczenie usług IT, z umów licencyjnych na oprogramowanie IT, które to umowy są związane z prawidłowym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa zbywcy.

Poza nabyciem wytworzonego przez zbywcę know-how, dotyczącego wiedzy na temat rozwijania sieci franczyzowej (w tym m.in. rozbudowanego podręcznika wraz ze wzorami umów i pism oraz informacjami o relacjach i zasadami rozliczeń z dotychczasowymi franczyzobiorcami oraz o asortymencie nabywanych towarów od autoryzowanych dostawców) Spółka weszła w ogół praw i obowiązków wynikających z dotychczas zawartych przez zbywcę umów franczyzowych. Przed dokonaniem transakcji dotyczącej nabycia przez Spółkę przedmiotowego know-how Wnioskodawca przejął od zbywcy pracowników w trybie przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy - Kodeks pracy. W związku z przejęciem pracowników Spółka dodatkowo nabyła składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa zbywcy, które wcześniej powierzone zostały do użytkowania przejmowanym pracownikom. W ramach tej transakcji, Spółka nabyła niezbędne do dalszej pracy przejętych osób środki trwałe takie jak: zespoły komputerowe, tablety, laptopy (notebook) oraz samochody osobowe. Doszło też do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych oraz numerów telefonów użytkowanych przez przejętych pracowników. Zbywca do kontroli franczyzobiorców korzystał ze specjalnego oprogramowania pn. " (...)", które w drodze cesji przejdzie na Spółkę.

Poza wymienionymi składnikami przedmiotowej transakcji nabycia nie towarzyszyło przeniesienie innych składników oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa zbywcy. Dotyczy to w szczególności zobowiązań zbywcy związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz środków pieniężnych i szeregu istotnych dla prowadzenia działalności gospodarczej praw i obowiązków. Tym samym nabycie składników majątku, o których mowa w analizowanej sprawie, nie stanowi nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Przedmiotowe nabycie nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie stanowią zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny. Skoro przedmiotowe składniki nie wykazują odrębności organizacyjnej, finansowej, ani nie stanowią zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, które mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze, to nie mogą one zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji, odpowiadając na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że transakcja nie stanowi nabycia ani przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja ta stanowi nabycie poszczególnych składników majątkowych, które podlega - w myśl art. 5 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie oraz sposób zredagowania pytania oznaczonego we wniosku nr 6, odpowiedź na to pytanie stała się bezprzedmiotowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia, czy jeśli składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, to czy w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony przez zbywcę w fakturach zakupu wymienionych składników majątkowych, z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy:

* zostaną spełnione pozytywne przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz

* nie zaistnieją ograniczenia określone w art. 88 ustawy, w tym w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte składniki majątkowe zamierza wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych. Dodatkowo - jak rozstrzygnięto powyżej - transakcja nabycia nie stanowi ani przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz nabycie poszczególnych składników majątkowych, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto - co istotne - Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że nie wystąpią żadne przesłanki negatywne uniemożliwiające skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie warunki do odliczenia są spełnione i Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych od zbywcy, z uwzględnieniem - jak wskazał Wnioskodawca - zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych oraz niewystąpienia żadnych negatywnych przesłanek uniemożliwiających skorzystanie z prawa do odliczenia.

Podsumowując, opisana w stanie faktycznym transakcja nabycia przez Spółkę składników majątkowych nie stanowi transakcji nabycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy, lecz nabycie poszczególnych składników majątkowych, które podlega - w myśl art. 5 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony przez zbywcę w fakturach zakupu wymienionych w opisie sprawy składników majątkowych, z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych oraz niewystąpienia żadnych negatywnych przesłanek uniemożliwiających skorzystanie z prawa do odliczenia'.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia składników majątkowych za nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wskazania, czy czynność ta podlega opodatkowaniu (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 6), a także prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie poszczególnych składników majątkowych z uwzględnieniem zasad odliczania podatku przy nabyciu samochodów osobowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część, odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych, odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how, odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy został rozpatrzony odrębnymi pismami.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r. § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.