3063-ILPP2-3.4512.119.2016.3.AG - Podatek VAT a sprzedaż działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani (przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 10 października 2016 r., Biura KIP w Lesznie 13 października 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 21 listopada 2016 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 22 listopada 2016 r., Biura KIP w Lesznie 24 listopada 2016 r.) oraz 12 grudnia 2016 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 12 grudnia 2016 r., Biura KIP w Lesznie 14 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działki/działek - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działki/działek. Wniosek uzupełniono w dniach: 22 listopada 2016 r. i 12 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz sformułowanie pytania i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podlegania lub nie podlegania obowiązkowi podatkowemu VAT od następującego zdarzenia przyszłego: "sprzedaż działki/działek budowlanych o wartości powyżej 150.000 zł z prywatnego majątku małżonków objętych ustrojem współwłasności ustawowej".

W latach 2003-2004 doszło do nabycia przez współmałżonków, objętych ustrojem współwłasności ustawowej, 3 działek budowlanych. Nabycie nie następowało w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a związane było z prywatnym majątkiem małżonków. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, nie była na nich wykonywana jakakolwiek działalność. Jedna z działek została sprzedana w roku 2014 za kwotę 98.000 zł. Następnie, w roku 2016, małżonkowie powzięli decyzję o sprzedaży następnej działki/działek. Powzięli przy tym wątpliwość co do obowiązku opodatkowania podatkiem VAT takiej transakcji, nawet jeśli jej wartość przekroczy 150.000 zł w jednym roku podatkowym.

Wnioskodawczyni prowadzi od roku 2011 działalność gospodarczą pod firmą "A". Zakres tej działalności nie ma żadnego związku z obrotem nieruchomościami bądź budownictwem mieszkaniowym. Posiadane przez małżonków działki nie były, w żadnej formie, przedmiotem działalności gospodarczej. Małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ponadto z pisma z dnia 12 grudnia 2016 r. - stanowiącego uzupełnienie wniosku - wynika, że:

1. Wnioskodawczyni weszła w posiadanie 3 niezabudowanych działek budowlanych na podstawie umów sprzedaży sporządzonych w formie 3 odrębnych aktów notarialnych w latach 2003 i 2004. Zakup ww. działek nastąpił z majątku dorobkowego, małżeńskiego w ramach ustroju majątkowego wspólności ustawowej.

2. Opisane we wniosku nieruchomości zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i jej rodziny. Chęć sprzedaży tych nieruchomości została spowodowana znacznym obniżeniem atrakcyjności ich lokalizacji z uwagi na mającą nastąpić w najbliższych latach budowę dwutorowej linii elektroenergetycznej 2 x 400 kV (słupy linii o wysokości ponad 50 m) w odległości kilkudziesięciu metrów od przedmiotowych działek. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup działek budowlanych w innej, atrakcyjnej dla Wnioskodawczyni, lokalizacji.

3. Przedmiotowe działki nie były i nie będą w żaden sposób wykorzystywane od momentu ich nabycia do momentu ich sprzedaży/planowanej sprzedaży.

4. Jedna z przedmiotowych działek została sprzedana w styczniu 2014 r. za kwotę 98.000 złotych. Wcześniej Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży działek.

5. Wnioskodawczyni nie dokonała i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności oraz nie ponosiła i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.

6. Wnioskodawczyni nie ogłaszała zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji lub prasie.

7. Przedmiotowe działki już w momencie nabycia (kupna) były objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), z którego wynika przeznaczenie tych działek pod zabudowę mieszkaniową. Ten stan do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Wnioskodawczyni nie miała wpływu na opracowanie MPZP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 grudnia 2016 r.).

Czy czynność sprzedaży nieruchomości, przedstawionych we wniosku, których wartość w jednym roku podatkowym przekroczy kwotę 150.000 zł, powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy, o którym mowa w pytaniu, nie powinien wystąpić, z uwagi na charakter danej czynności, to jest zwykłe wykonywanie zarządu majątkiem prywatnym. Czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a podatnik nie ma obowiązku płacić 23% VAT od sprzedaży działki/działek, nawet jeśli łączna wartość tych transakcji przekroczy kwotę 150.000 zł w jednym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Jednak w myśl § 2 umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwana dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: "(...) co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym".

Ponadto należy zauważyć, że dla pewnej grupy podatników ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z współmałżonkiem w latach 2003-2004 - na podstawie umów sprzedaży sporządzonych w formie 3 odrębnych aktów notarialnych - nabyła 3 działki budowlane. Zakup ww. działek nastąpił z majątku dorobkowego, małżeńskiego w ramach ustroju majątkowego wspólności ustawowej. Opisane we wniosku nieruchomości zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i jej rodziny. Nabycie nie następowało w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a związane było z prywatnym majątkiem małżonków. Chęć sprzedaży tych nieruchomości została spowodowana znacznym obniżeniem atrakcyjności ich lokalizacji z uwagi na mającą nastąpić w najbliższych latach budowę dwutorowej linii elektroenergetycznej 2 x 400 kV (słupy linii o wysokości ponad 50 m) w odległości kilkudziesięciu metrów od przedmiotowych działek. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup działek budowlanych w innej, atrakcyjnej dla Wnioskodawczyni, lokalizacji. Przedmiotowe działki nie były i nie będą w żaden sposób wykorzystywane od momentu ich nabycia do momentu ich sprzedaży/planowanej sprzedaży. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, nie była na nich wykonywana jakakolwiek działalność. Jedna z działek została sprzedana w roku 2014 za kwotę 98.000 zł. Wcześniej Zainteresowana nie dokonywała sprzedaży działek. Następnie, w roku 2016, Wnioskodawczyni i współmałżonek powzięli decyzję o sprzedaży następnej działki/działek. Powzięli przy tym wątpliwość co do obowiązku opodatkowania podatkiem VAT takiej transakcji, nawet jeśli jej wartość przekroczy 150.000 zł w jednym roku podatkowym. Zainteresowana prowadzi od roku 2011 działalność gospodarczą pod firmą "A". Zakres tej działalności nie ma żadnego związku z obrotem nieruchomościami bądź budownictwem mieszkaniowym. Posiadane przez Wnioskodawczynię i współmałżonka działki nie były, w żadnej formie, przedmiotem działalności gospodarczej. Małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie dokonała i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności oraz nie poniosła i nie zamierza ponieść nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie ogłaszała zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji lub prasie. Przedmiotowe działki już w momencie nabycia (kupna) były objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), z którego wynika przeznaczenie tych działek pod zabudowę mieszkaniową. Ten stan do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Wnioskodawczyni nie miała wpływu na opracowanie MPZP.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni ma wątpliwości dotyczące tego, czy czynność sprzedaży nieruchomości przedstawionych we wniosku, których wartość w jednym roku podatkowym przekroczy kwotę 150.000 zł, powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie, w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy Zainteresowana w odniesieniu do czynności sprzedaży działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że w takich przypadkach wymaga to każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W świetle powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z tytułu planowanej sprzedaży działki/działek stanowiących współwłasność małżeńską, Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem działki te stanowią jej majątek prywatny. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu - doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek). Zainteresowana nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj.: nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, nie dokonywała również żadnych czynności wskazujących na jej aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami, przez które można rozumieć korzystanie z usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, czy też zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu, nie poniosła również żadnych nakładów w celu przygotowania działek do planowanej transakcji sprzedaży. Ponadto działki - będące przedmiotem zapytania - nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia oraz nie były przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przedmiotowe działki zostały nabyte w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i jej rodziny. Nabycie nie następowało w celu prowadzenia działalności gospodarczej i związane było z prywatnym majątkiem małżonków. Zakup ww. działek nastąpił z majątku dorobkowego, małżeńskiego w ramach ustroju majątkowego wspólności ustawowej. Chęć sprzedaży tych nieruchomości została spowodowana znacznym obniżeniem atrakcyjności ich lokalizacji z uwagi na mającą nastąpić w najbliższych latach budowę dwutorowej linii elektroenergetycznej 2 x 400 kV (słupy linii o wysokości ponad 50 m) w odległości kilkudziesięciu metrów od przedmiotowych działek. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup działek budowlanych w innej, atrakcyjnej dla niej, lokalizacji.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie taki warunek nie został spełniony.

W związku z powyższym należy uznać, że Zainteresowana dokonując planowanej sprzedaży udziału (wynikającego ze wspólności majątkowej małżeńskiej) w działce/działkach będących przedmiotem wniosku, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż działki/działek - udziału w działce/działkach stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni zbywając powyższy udział w działce/działkach stanowiący jej majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, planowana transakcja sprzedaży udziału w działce/działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym w rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w szczególności powołany wyżej przepis art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działki/działek - udziału w działce/działkach - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT nawet jeśli łączna wartość tych transakcji przekroczy kwotę 150.000 zł. Wnioskodawczyni z tytułu tej/tych transakcji nie będzie bowiem występowała w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka, będącego współwłaścicielem działki/działek.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji, pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację, tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swą aktualność.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawczyni do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.