3063-ILPP1-3.4512.110.2016.1.KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów -

jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Sprzedaż do krajów Unii Europejskiej prowadzona jest na zasadach EXW lub DAP (Incoterms 2010).

Nabywcy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Dokonaną dostawę Spółka dokumentuje fakturą wystawioną zgodnie z przepisem art. 106b ustawy VAT i następnymi.

Transport towarów odbywa się samochodami ciężarowymi za pośrednictwem firm spedycyjnych, firm kurierskich (w przypadku drobnych przesyłek) lub transportem własnym odbiorcy.

W przypadku transportu towarów za pośrednictwem firm spedycyjnych Spółka posiada kopię listu przewozowego CMR potwierdzającego dostawę, na którym jest zamieszczana referencja dokumentu magazynowego WZ lub faktury, identyfikującego dostawę. Na liście przewozowym znajduje się nazwa przewoźnika, podpis magazyniera Spółki oraz podpis kierowcy, potwierdzające odbiór towaru z magazynu Spółki. Ponadto Spółka posiada kopię faktury na której zamieszczony jest numer dokumentu magazynowego WZ oraz wyszczególnione zostały wszystkie sztuki ładunku (Spółka traktuje taką fakturę również jako dokument będący specyfikacją poszczególnych sztuk ładunków stosownie do art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT).

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, Spółka posiada dokument o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy VAT, który zawiera co najmniej:

Co do zasady, Spółka dysponuje podpisanym i opieczętowany przez odbiorcę towaru listem przewozowym. Ponadto każdorazowo po wywiezieniu towarów z terytorium Polski i doręczeniu Nabywcy na terytorium państwa UE, Spółka egzekwuje dodatkowo od Nabywcy zwrot podpisanej i ostemplowanej kopii faktury drogą pocztową (zwykłą) bądź/i pocztą elektroniczną.

Spółka ma jednak niekiedy problem z uzyskaniem podpisanej kopii faktury lub listu przewozowego potwierdzonego przez odbiorcę towaru ze względu na to, iż praktyka kraju członkowskiego UE do którego wywożony jest towar nie nakazuje podpisywania kopii faktury lub listu przewozowego przez odbiorcę. Spółka dysponuje natomiast innymi dodatkowymi dokumentami, potwierdzającymi dokonanie wywozu towarów do innego kraju członkowskiego UE, a w szczególności:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka dokonując transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest uprawniona do zastosowania stawki 0%, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym miała miejsce przedmiotowa transakcja (powstał obowiązek podatkowy) posiada zestaw dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego UE, na który składają się:

2. Czy Spółka zobowiązana jest również do dodatkowego potwierdzania kopii faktur podpisem osoby uprawnionej przez Nabywcę i jego pieczęcią, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów potwierdzonych zgodnie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia o charakterze ciągłym)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka dokonując transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest uprawniona do zastosowania stawki 0%, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym miała miejsce przedmiotowa transakcja (powstał obowiązek podatkowy) posiada zestaw dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego UE, na który składają się:

Ad. 2.

Spółka nie jest zobowiązana do dodatkowego potwierdzania kopii faktur podpisem osoby uprawnionej przez Nabywcę i jego pieczęcią, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów potwierdzonych zgodnie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia o charakterze ciągłym).

Ad. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Natomiast z przepisu art. 42 ust. 11 ustawy VAT wynika, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, które w przypadku gdy nie potwierdzają dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, uzupełnione dokumentami dodatkowymi wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy VAT uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (vide ONSAiWSA 2011/1/4).

Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Spółkę dokumentów wynikało łącznie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle poświadczał on wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem.

Zdaniem Spółki, dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna, tj. przesłane mailem od kontrahenta potwierdzenie zbiorcze odbioru przez kontrahenta towarów (dotyczące kilku dostaw towarów zrealizowanych w danym okresie) lub indywidualne (dotyczące odbioru danego towaru).

Zatem należy stwierdzić, że dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego łącznie potwierdzają to, iż Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w konsekwencji czego Spółka jest uprawniona do zastosowania wobec przedmiotowych dostaw stawki 0% VAT.

W przypadku trudności z uzyskaniem dowodów "podstawowych", tj. listu przewozowego potwierdzonego przez odbiorcę towaru Spółka będzie miała prawo zastosowania do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%, ponieważ posiadać będzie kopię listu przewozowego CMR lub wewnętrzny dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy VAT oraz jeden z ww. dokumentów dodatkowych ze wskazanych dokumentów dodatkowych (por.m.in. wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., I FSK 1497/13; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 października 2015 r., I SA/Po 421/15).

Ad. 2.

W ocenie Spółki, przepisy ustawy VAT nie nakładają na nią obowiązku dodatkowego potwierdzania kopii faktur podpisem osoby uprawnionej przez nabywcę i jego pieczęcią, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów potwierdzonych zgodnie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia o charakterze ciągłym).

Uzyskanie podpisanej kopii faktury przez Spółkę może być ewentualnie postrzegane jako jeden z dowodów dodatkowych, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Jednakże w żadnym przypadku obowiązujące przepisy nie nakładają na Spółkę obowiązku potwierdzania w ten sposób dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych. Tym samym, jeżeli z innych dowodów posiadanych przez Spółkę wynika, iż dokonała ona wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie ma obowiązku w celu zastosowania stawki 0%, dodatkowego uzyskania stosownego podpisu i pieczęci nabywcy na kopii faktury dokumentującej dokonaną dostawę wewnątrzwspólnotową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Nabywcy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Dokonaną dostawę Wnioskodawca dokumentuje fakturą wystawioną zgodnie z przepisem art. 106b ustawy i następnymi.

Transport towarów odbywa się samochodami ciężarowymi za pośrednictwem firm spedycyjnych, firm kurierskich (w przypadku drobnych przesyłek) lub transportem własnym odbiorcy.

W przypadku transportu towarów za pośrednictwem firm spedycyjnych Wnioskodawca posiada kopię listu przewozowego CMR potwierdzającego dostawę, na którym jest zamieszczana referencja dokumentu magazynowego WZ lub faktury, identyfikującego dostawę. Na liście przewozowym znajduje się nazwa przewoźnika, podpis magazyniera Wnioskodawcy oraz podpis kierowcy, potwierdzające odbiór towaru z jego magazynu. Ponadto Wnioskodawca posiada kopię faktury na której zamieszczony jest numer dokumentu magazynowego WZ oraz wyszczególnione zostały wszystkie sztuki ładunku (traktuje on taką fakturę również jako dokument będący specyfikacją poszczególnych sztuk ładunków stosownie do art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy).

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, Wnioskodawca posiada dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy.

Co do zasady, Wnioskodawca dysponuje podpisanym i opieczętowany przez odbiorcę towaru listem przewozowym. Ponadto każdorazowo po wywiezieniu towarów z terytorium Polski i doręczeniu Nabywcy na terytorium państwa UE, egzekwuje on dodatkowo od Nabywcy zwrot podpisanej i ostemplowanej kopi faktury drogą pocztową (zwykłą) bądź/i pocztą elektroniczną.

Wnioskodawca ma jednak niekiedy problem z uzyskaniem podpisanej kopii faktury lub listu przewozowego potwierdzonego przez odbiorcę towaru ze względu na to, że praktyka kraju członkowskiego UE do którego wywożony jest towar nie nakazuje podpisywania kopii faktury lub listu przewozowego przez odbiorcę. Wnioskodawca dysponuje natomiast innymi dodatkowymi dokumentami, potwierdzającymi dokonanie wywozu towarów do innego kraju członkowskiego UE, a w szczególności:

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy posiadając zestaw dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na który składają się: kopia faktury zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk towarów (art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy), wewnętrzny dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy albo dokument, wskazany w pkt 2 in fine opisu stanu faktycznego, a także, co najmniej jeden z dokumentów dodatkowych wymienionych w pkt 1, 3, 5-6, ma on prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy - w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zatem potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, która korzystać może z opodatkowania preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od spełnienia dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego dostarczenie do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków - o którym mowa wyżej - od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru z terytorium kraju oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia "dokumentu przewozowego" o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tym miejscu należy wskazać - odnosząc się do specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - że art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy dotyczący kopii faktury uchylony został z dniem 1 kwietnia 2013 r. przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.). Zatem dostawca nie ma obowiązku posiadania kopii faktury dokumentującej daną transakcję dostawy towarów. Natomiast w sytuacji, gdy wystawiona faktura zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez dostawcę sporządzany oddzielnie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że z powołanych wyżej uregulowań prawa wynika, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Wobec tego, zasadniczą kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazano powyżej, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Tym samym nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej skanowi dokumentu wystawionego przez firmę spedycyjną, który potwierdza dostarczenie towaru pod wskazany w CMR adres (zarówno zawierającego podpis pracownika firmy przewozowej, jak i wystawianego tylko w formie elektronicznej).

Odnosząc się zatem do zadanego przez Wnioskodawcę pytania należy wskazać, że w przypadku gdy wywóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi), posiada on dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w postaci kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk towarów oraz skanu dokumentu wystawionego przez firmę spedycyjną, potwierdzającego dostarczenie towarów pod wskazany w CMR adres.

Natomiast w sytuacji, gdy towary są wywożone bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub przez ich nabywcę, przy użyciu ich własnego środka transportu, Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w postaci kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk towarów oraz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy, który zawiera potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że wskazane powyżej dokumenty stanowią dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a w związku z tym upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% w stosunku do tak udokumentowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Należy zauważyć, że wymienione przez Wnioskodawcę w pytaniu dokumenty wskazane w pkt 1, 3, 5-6 opisu sprawy mogą stanowić dodatkowe dowody potwierdzające dostarczenie towarów do Nabywcy, jednak już same dokumenty wskazane w pkt 1 i 2 zadanego pytania uprawniają go do stosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy jest on zobowiązany również do dodatkowego potwierdzania kopii faktur podpisem osoby uprawnionej przez Nabywcę i jego pieczęcią, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów potwierdzonych zgodnie z opisem stanu faktycznego.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że przepis art. 42 ustawy nie uzależnia prawa do zastosowania stawki 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów od posiadania potwierdzonej kopii faktury podpisem osoby uprawnionej przez Nabywcę towarów oraz jego pieczęcią. Należy ponownie wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. uchylony został obowiązek posiadania kopii faktury jako dokumentu niezbędnego w celu możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W związku z tym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, posiadania podpisanej oraz opieczętowanej kopii faktury, skoro z innych dokumentów będących w jego posiadaniu (będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy) wynika fakt wywozu towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest uprawniony do zastosowania stawki 0%, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym miała miejsce przedmiotowa transakcja (powstał obowiązek podatkowy) posiada zestaw dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju do innego państwa członkowskiego UE, na który składają się kopia faktury zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk towarów oraz wewnętrzny dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy albo dokument wskazany w pkt 2 in fine opisu stanu faktycznego. Jednocześnie nie jest on zobowiązany do dodatkowego potwierdzania kopii faktur podpisem osoby uprawnionej przez Nabywcę i jego pieczęcią, w celu zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl