3063-ILPP1-2.4512.68.2016.2.PG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności darowizny znaku towarowego za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności darowizny znaku towarowego za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz ustalenia podstawy opodatkowania tej czynności. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), dalej zwaną "u.p.d.o.f.". Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą Zakład Produkcyjno-Handlowy (dalej: "Spółka Cywilna"), w której wspólnikami są żona Wnioskodawcy uprawiona do 1% udziału w zysku, a także Wnioskodawca uprawniony do 99% udziału w zysku spółki. W toku prowadzonej działalności w formie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytworzył znak towarowy (dalej: "Znak"), który następnie był udostępniany Spółce Cywilnej do korzystania. Na Znak ten do tej pory nie zostało udzielone prawo ochronne. Został natomiast złożony wniosek o jego rejestrację w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić restrukturyzację prowadzonej w formie Spółki Cywilnej działalności, celem zmiany formy prawnej na spółkę komandytową poprzez przeprowadzenie procesu przekształcenia w spółkę komandytową. Przed przekształceniem do Spółki Cywilnej przystąpi jeszcze jeden wspólnik - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej. Po przekształceniu Spółki Cywilnej w spółkę komandytową (dalej: "Spółka") Wnioskodawca będzie posiadał status komandytariusza w Spółce, uprawnionego do określonego udziału w zysku oraz stracie Spółki. Wnioskodawca, po zakończonym procesie przekształcenia zamierza dokonać darowizny autorskich praw majątkowych do Znaku, aby Spółka stała się jedynym podmiotem, któremu przysługiwać będzie pełnia praw autorskich praw majątkowych do Znaku, tzn. aby była wyłącznie uprawniona do zgłoszenia znaku do rejestracji, udzielania na niego licencji, czy nawet zbycia. Pozwoli to na przeniesienie praw do zarządzania Znakiem na Spółkę, a w przyszłości również na przeniesienie ciężaru zarządzania działalnością w ogólności na dzieci Wnioskodawcy, które przystąpią do Spółki po przekształceniu i stopniowo będą uzyskiwać pełnię władzy w przedsiębiorstwie. Jednocześnie, Wnioskodawca podkreślił, że darowizna Znaku nastąpi przed udzieleniem prawa ochronnego do Znaku.

W piśmie z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Znak towarowy został wytworzony w ramach uprzednio prowadzonej przez Zainteresowanego jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu znaku towarowego. Znak towarowy był wykorzystywany przez Zainteresowanego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 8 ust. 2 u.p.t.u., a podstawą opodatkowania tym podatkiem będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 u.p.t.u., tj. koszt świadczenia tych usług, poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wydatki poniesione na wytworzenie znaku towarowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011.177.1054 j.t.), dalej zwana "u.p.t.u.", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u., "przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, że autorskie prawo majątkowe do Znaku na gruncie u.p.t.u. nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna autorskiego prawa majątkowego do Znaku nie stanowi na gruncie u.p.t.u. dostawy towarów.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że jeżeli przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do Znaku nie można zakwalifikować, jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do Znaku powinno zostać uznane za świadczenie usług. Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u., w tym również:

Autorskie prawo majątkowe do Znaku mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Zasadą jest jednak reguła ogólna wynikająca z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlega jedynie odpłatne świadczenie usług. Pojęcie "odpłatnego świadczenia usług" rozszerzane jest jednak w przepisie art. 8 ust. 2 u.p.t.u., który za odpłatne świadczenie usług nakazuje uznawać na gruncie u.p.t.u. również pewne czynności o charakterze nieodpłatnym.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 u.p.t.u., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zdaniem Wnioskodawcy, aby dane nieodpłatne świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynność ta spełniać powinna następujące warunki:

Jak wyżej wskazano, autorskie prawo majątkowe do Znaku nie jest towarem, stąd w ocenie Wnioskodawcy, kwalifikacja darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki, jako odpłatnego świadczenia usług, powinna nastąpić na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli przesłanki, wskazane w art. 8 ust. 2 u.p.t.u. nie zostaną spełnione, należy uznać, że dane nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Potwierdzeniem tej tezy jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2011 r. (nr ITPP1/443-259/11/MS), w której organ stwierdził, że "za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych".

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym nieodpłatne przekazanie w drodze darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż jego działalność gospodarcza i w konsekwencji, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Z uwagi na podleganie darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, istotnym jest ustalenie podstawy opodatkowania tym podatkiem. Zgodnie z art. 29a ust. 5 u.p.t.u. "w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika". Przepisy u.p.t.u. nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem "kosztu świadczenia usługi". Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. Ch Beck, Warszawa 2010).

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 u.p.t.u. istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi. Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki należy wziąć zatem pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika (w tym wypadku, Wnioskodawcę) w celu wytworzenia Znaku. W konsekwencji, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem Znaku (np. wynagrodzenie grafika).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania powyższej czynności stanowić będą zgodnie z art. 29 ust. 5 u.p.t.u., koszty świadczenia tej usługi poniesione przez podatnika, przedstawione powyżej.

Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np.:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 maja 2016 r., nr ILPP1/4512-1-146/16-5/AS;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2016 r., nr IPPP3/4512-170/16-2/WH;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r., nr IBPP1/4512-543/15/MS;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2014 r., nr ILPP5/443-219/14-2/PG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując, z powołanego przepisu art. 15 ustawy wynika, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (dalej: "Spółka Cywilna"), w której wspólnikami są żona Wnioskodawcy uprawiona do 1% udziału w zysku, a także Wnioskodawca uprawniony do 99% udziału w zysku spółki. W toku prowadzonej działalności w formie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, (dalej: "Znak"), który następnie był udostępniany Spółce Cywilnej do korzystania. Na Znak ten do tej pory nie zostało udzielone prawo ochronne. Został natomiast złożony wniosek o jego rejestrację w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca zamierza przeprowadzić restrukturyzację prowadzonej w formie Spółki Cywilnej działalności, celem zmiany formy prawnej na spółkę komandytową poprzez przeprowadzenie procesu przekształcenia w spółkę komandytową. Przed przekształceniem do Spółki Cywilnej przystąpi jeszcze jeden wspólnik - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej. Po przekształceniu Spółki Cywilnej w spółkę komandytową (dalej: "Spółka") Wnioskodawca będzie posiadał status komandytariusza w Spółce, uprawnionego do określonego udziału w zysku oraz stracie Spółki. Wnioskodawca, po zakończonym procesie przekształcenia zamierza dokonać darowizny autorskich praw majątkowych do Znaku, aby Spółka stała się jedynym podmiotem, któremu przysługiwać będzie pełnia praw autorskich praw majątkowych do Znaku, tzn. aby była wyłącznie uprawniona do zgłoszenia znaku do rejestracji, udzielania na niego licencji, czy nawet zbycia. Pozwoli to na przeniesienie praw do zarządzania Znakiem na Spółkę, a w przyszłości również na przeniesienie ciężaru zarządzania działalnością w ogólności na dzieci Wnioskodawcy, które przystąpią do Spółki po przekształceniu i stopniowo będą uzyskiwać pełnię władzy w przedsiębiorstwie. Jednocześnie, Wnioskodawca podkreślił, że darowizna Znaku nastąpi przed udzieleniem prawa ochronnego do Znaku.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Znak towarowy został wytworzony w ramach uprzednio prowadzonej przez Zainteresowanego jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu znaku towarowego. Znak towarowy był wykorzystywany przez Zainteresowanego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany, czy prawidłowe jest jego stanowisko, zgodnie z którym czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, a podstawą opodatkowania tym podatkiem będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, tj. koszt świadczenia tych usług, poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wydatki poniesione na wytworzenie znaku towarowego.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Należy więc przyjąć, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane przez podatnika, w przypadku spełnienia przesłanek wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy, traktowane jest jako czynność odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania przez niego na rzecz Spółki w formie darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku należy wskazać na przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.), zwanej dalej prawo własności przemysłowej.

Zgodnie z treścią art. 120 ust. 1 prawa własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 prawa własności przemysłowej, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 prawa własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 prawa własności przemysłowej).

Stosownie do treści art. 153 ust. 3 prawa własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się przekazanie w drodze darowizny znaku towarowego na rzecz innego podmiotu, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ze wskazanych na wstępie regulacji wynika, że świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Natomiast w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki. Czynność ta dla Zainteresowanego będzie nieodpłatna bowiem z wniosku nie wynika aby otrzymał on od Spółki jakikolwiek ekwiwalent.

Odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem, przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W niniejszej sytuacji Wnioskodawca wyzbędzie się części swojego majątku na rzecz Spółki. Zatem to Spółka otrzyma prawo do znaku towarowego, które przysługiwało dotychczas Wnioskodawcy. W zamian Wnioskodawca nie otrzyma od Spółki jakiegokolwiek świadczenia. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny autorskich praw majątkowych do Znaku, aby Spółka stała się jedynym podmiotem, któremu przysługiwać będzie pełnia praw autorskich praw majątkowych do Znaku, tzn. aby była wyłącznie uprawniona do zgłoszenia Znaku do rejestracji, udzielania na niego licencji czy nawet zbycia. Z uwagi na powyższe okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna przez Wnioskodawcę znaku towarowego Spółce będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tak więc, w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żaden związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z darowizną znaku towarowego na rzecz Spółki wszelkie prawa do tego znaku zostaną przeniesione na Spółkę. Wnioskodawca nie będzie posiadał w stosunku do znaku towarowego żadnych praw i roszczeń. Skoro znak towarowy nie będzie własnością Wnioskodawcy to nie będzie mógł być wykorzystywany w celach prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji, przekazanie znaku towarowego poprzez jego darowiznę będzie dokonane w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Tym samym, darowizna autorskich praw majątkowych do Znaku na rzecz Spółki, która nie nastąpi na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

Reasumując czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy.

Zainteresowany ma także wątpliwości dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania ww. darowizny.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Przepis art. 29a ust. 5 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Natomiast stosownie do art. 75 ww. Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj.m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku - należnego z tytułu danej transakcji.

W myśl art. 78 lit. a ww. Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej - należnego z tytułu danej transakcji.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy, nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego do Znaku, o której mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem przedmiotowego Znaku.

Reasumując, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, tj. koszt świadczenia tej usługi poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wszelkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wytworzenia autorskiego prawa majątkowego do Znaku.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Zainteresowanego należało uznać w całości za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo podkreślić należy, że powołane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.