3063-ILPP1-2.4512.262.2016.2.NF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki (...) przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 30 grudnia 2016 r., do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 2 stycznia 2017 r.), uzupełnionym o oryginał wniosku (data wpływu do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 3 stycznia 2017 r., do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 5 stycznia 2017 r.) oraz pismem z dnia 4 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT oraz obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT oraz obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego. Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2017 r. o oryginał wniosku oraz pismem z dnia 4 lutego 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) zamierzała prowadzić działalność w zakresie hotelarstwa i gastronomii. W związku z tym, aktem notarialnym w dniu 12 maja 2011 r. (przedwstępna umowa sprzedaży), a później aktem notarialnym (przeniesienie własności) nabyła w dniu 24 czerwca 2013 r. działkę (...) nieruchomość zabudowaną wolnostojącym budynkiem, murowanym, piętrowym, stanowiącym towar używany " (...)" nieużytkowana od lat 90-tych. W dniu 11 marca 2011 r. Starosta wydał decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na przebudowę i rozbudowę budynku szkoły ze zmianą sposobu użytkowania na hotel z restauracją. W związku z wydanym pozwoleniem, wydano w dniu 7 marca 2011 r. również decyzję w sprawie wyłączenia z produkcji rolniczej gruntów położonych w granicach działki.

Budynek nie był użytkowany przez Spółkę ze względów technicznych. Po zakończeniu budowy obiekt wymaga uzyskania pozwolenia na użytkowanie, wydanego przez właściwy organ nadzoru budowlanego.

Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej, która z tytułu sprzedaży nie była podatnikiem podatku od towarów i usług za cenę 880.000,00 zł, nie została wystawiona faktura zakupu.

Podatnik nosi się z zamiarem sprzedania nieruchomości zabudowanej w 2017 r., objętej samodzielną księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy (...).

Na środki trwałe w budowie firma wydatkowała:

* w 2011 r. 2.078 zł netto + 477,94 zł (23% VAT) oraz 50 zł bez VAT,

* w 2012 r. 8.130,08 zł + 1.869,92 zł (23% VAT) oraz 200 zł bez VAT,

* w 2013 r. 64.108 zł netto + 14.744,84 zł (23% VAT) oraz 76.170 zł bez VAT,

* w 2014 r. spółka wydatkowała 109.527,28 zł + 25.191,27 zł (23% VAT) oraz 14.815,82 zł bez VAT,

* w 2015 r. wydatkowała 143.947,38 zł netto + 33.107,90 zł (23% VAT),

w sumie 419.026,56 zł netto + 75391,87 zł (23% VAT).

W dniu 18 marca 2014 r. otworzono dziennik budowy, pierwsze wpisy w dzienniku dotyczą prac rozbiórkowych ścian działowych, łącznie z rozebraniem dachu i stropów drewnianych. Prace zostały wznowione w 2015 r. gdzie wykonano na budowie prace związane z fundamentami starego budynku oraz rozbudowy, wykonano prace naprawcze w piwnicy, naprawiono ściany zewnętrzne, wybudowano ściany zewnętrzne rozbudowy, wykonano dwa stropy mieszane monolityczne i terriva, oraz wieńce i podciągi, wykonano wylewki na utwardzonych podłożach. Wszystkie prace odnotowane zostały w dzienniku budowy. W dniu 1 września 2015 r. prace budowlane zostały przerwane ze względów finansowych. Budynek jest w trakcie budowy - budynek nie jest użytkowany przez Spółkę, wymaga dokończenia budowy i uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Zmieni się także kubatura budynku, w dniu nabycia wynosiła 500 m², po zakończeniu budowy będzie wynosić 815 m².

Ponadto, w piśmie z dnia 4 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy omawiana nieruchomość zabudowana podczas sprzedaży w 2017 r. powinna zostać objęta podatkiem 23% VAT?

2. Jeżeli jednak sprzedaż omawianej nieruchomości kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, to czy Spółka zobowiązana jest do dokonania korekty podatku odliczonego w wysokości 1/10 podatku odliczonego przy budowie obiektu?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

W świetle obowiązujących przepisów sprzedając nieruchomość zabudowaną nie zostaje spełniona definicja "pierwszego zasiedlenia" w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a w konsekwencji nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Pojęcie pierwszego zasiedlenia jest zdefiniowanie w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Zgodnie z nim, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego przepisu wynika zatem, że do zaistnienia pierwszego zasiedlenia konieczne są trzy warunki:

Ze względu na to, że planowana sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. w wysokości 23%, na Nabywcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia planowanej sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Planowana transakcja sprzedaży nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Ad 2

W przypadku gdyby sprzedaż omawianej nieruchomości kwalifikowała się do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, należy dokonać korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z przebudową i rozbudową tego obiektu. Na podstawie art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt obowiązuje w ciągu 10 lat. Korektę za rok 2011 Spółka sporządzi w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT zamierzał prowadzić działalność w zakresie hotelarstwa i gastronomii. Zakupił on od osoby fizycznej wolnostojący, murowany budynek " (...)" w celu wykorzystania jej w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, dostawa ww. budynku stanowić będzie - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 6 oraz art. 7 ust. 1 ustawy - czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów przy dostawie nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami, kluczowe dla ewentualnego zwolnienia od podatku, jest rozstrzygnięcie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu i jaki czas od niego upłynął. Wykluczenie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia zdefiniowanego w art. 2 pkt 14 ustawy lub przednim, oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - art. 43 ust. 7a ustawy.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz czy ponosił nakłady na ulepszenie nieruchomości od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Ponadto, w przypadku gdy ponosił takie wydatki istotne jest również to, czy były one niższe niż 30% wartości początkowej tej nieruchomości.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych w tym przepisie warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Przy czym warunek wykorzystania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do budynków może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotowy budynek nie był użytkowany przez Wnioskodawcę ze względów technicznych. W roku 2014 rozpoczęto prace dotyczące tego budynku, które zostały w roku 2015 przerwane ze względów finansowych. Budynek jest w trakcie budowy - nie jest użytkowany przez Wnioskodawcę - wymaga jej dokończenia i uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Jak wskazał Wnioskodawca poniesione przez niego wydatki na przedmiotowy budynek stanowiły ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i przekroczyły 30% wartości początkowej środka trwałego. Ponadto, ponosząc wydatki na przebudowę i rozbudowę budynku Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy definicję pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy dostawa będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Po pierwsze, Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku przekraczające 30% jego wartości początkowej. Ponadto, na moment sprzedaży remont nie został zakończony, a zatem nie nastąpiło oddanie obiektu po jego ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym transakcja dotycząca sprzedaży nieruchomości nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie mogła również skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie budynku, które przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu i od których przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na przebudowę i rozbudowę budynku oraz nieukończony budynek nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, to sprzedaż przedmiotowego budynku nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz informacje przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży budynku - nie będzie mogła korzystać ze zwolnień przewidzianych w ustawie, w konsekwencji będzie opodatkowana według podstawowej stawki podatku VAT.

Podsumowując, sprzedaż omawianej nieruchomości zabudowanej w roku 2017 powinna zostać objęta podatkiem VAT w wysokości 23%.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem tut. Organu, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest prawidłowe, pytanie nr 2 w analizowanej sytuacji stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT oraz obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego. Natomiast, w kwestii dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.